Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Γαμώ την ΑγανάΧτηση



Δεν προσπαθώ να μειώσω αυτή τη διαδικασία με τον τίτλο της ανάρτησης.

Προσπαθώ να καταλάβω τι πρεσβεύει.

Έχω την εντύπωση πως το Χ τονίζει την όλη ουσία της. Αυτή η μόνιμη διαδήλωση των Αγανακτισμένων είναι μια άρνηση σε όλα. Για μια πολιτική πρωτοβουλία, η άρνηση είναι μια εύκολη αρχή ακόμα και αν η λογική την τοποθετεί θετικά: η πολιτική του Μνημονίου αποδείχνεται λανθασμένη, άρα η άρνησή του ορθή. Όχι λέει και το ΚΚΕ χρόνια τώρα προτείνοντας μια, κατά τον γραφών, απαρχαιωμένη οικονομική και κοινωνική πολιτική. Ένα ποσοστό 5-15% συμφωνεί διαχρονικά με αυτή την άρνηση και ψηφίζει ΚΚΕ πιο πολύ για αυτή παρά για τις προτάσεις του. Είναι λοιπόν κατ'αντιστοιχία το ΚΚΕ ο σωτήρας της Ελληνικής Δημοκρατίας; Μάλλον όχι θα βροντοφώναζε το μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού λαού...

Άρα, απο κει και πέρα τι; Ποια είναι η πρόταση των 'απλών' ανθρώπων που αντί για φραπέ, παγωτό και ταβέρνα διαλέγουν μπύρες, ρετσίνα και κατσαρόλες στην Πλατεία Συντάγματος; Αν δεν είναι ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ - παραδείγματα κομμάτων που βασίζουν την πολιτική τους παρουσία στην άρνηση- τότε τι είναι; Σίγουρα 9 στους 10 ψήφισαν ΠΑΣΟΚ-ΝΔ τα τελευταία 30 χρόνια. Ακόμα και οι πιτσιρικάδες. Δεν είμαι αυτός που θα τους αναθεματίσει για τις κομματικές τους προτιμήσεις,ούτε αυτός που θα τους δώσει 'άφεση αμαρτιών' για να προχωρήσουν πολιτικά σε κάτι νέο. Μπορώ να κρίνω όμως πως αυτή η πολιτική 'χαλαρότητα' δε λύνει τα προβλήματα της χώρας. Η επιδερμικότητα της κατά τα άλλα αμεσοδημοκρατικής λογικής δεν προσφέρει στην επίλυση της κατάντιας που μας έριξαν οι πολιτικοί.

Δε θα ταχθώ όμως με αυτούς που μειώνουν την παρουσία των Αγανακτισμένων έξω απο τη Βουλή.Δεν είμαι ούτε συστημικός ούτε αντισυστημικός. Πιστεύω στη Δημοκρατία και στη φυσική ροή των πραγμάτων που προαπαιτούν έναν συγχρονισμό των παραμέτρων μιας οργανωμένης κοινωνίας.

Δεν είμαι ούτε Πάγκαλος ούτε Παπαρήγα. Δεν είναι τυχαίο που πυροβόλησαν αμέσως τους Αγανακτισμένους.

Πρέπει όμως να υπάρξει πολιτική πλατφόρμα μαζί με το Χ. Πρέπει όλοι να συναποφασίσουμε τι είναι αυτό που μας 'χαλάει' στο πολίτευμα. Η βουλευτική Ασυλία, η κατοχύρωση των δημοψηφισμάτων, η εγκληματικότητα, το μεταναστευτικό είναι κάποια θέματα που εύκολα μπορούν να συζητηθούν και να περάσουν ως ΙΔΕΑ, μετατρέποντας τους ΑγαναΧτισμένους σε Εκκλησία του Δήμου. 

'Ερχόμαστε απο μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή. Ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.'