Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Γιατί ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ



Γιατί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έφτασαν τη χώρα στον γκρεμό, την έριξαν και επιμένουν πως ακόμα και έτσι θα την ανεβάσουν ξανά εκεί που ήταν. Με την ίδια συνταγή, με την ίδια πελατεία, με τις ίδιες συνδιαλλαγές. Γιατί ενώ ήταν, είναι και θα είναι η πληγή της χώρας, νομίζουν πως προσφέρουν τη δημοκρατία που της επιθυμεί. Με διλήμματα, εκβιασμούς, ιδεολογικό φασισμό δεν υπάρχει δημοκρατία.

Γιατί το ΚΚΕ αρνείται να κυβερνήσει. Γιατί το ΚΚΕ θεωρεί πως έχει την πρωτοκαθεδρία των αγώνων. Γιατί το ΚΚΕ ακόμα και τώρα δεν αναλύει τα λάθη της της κομμουνιστικής πράξης αλλά επιχειρεί να προϊδεάσει την κομμουνιστική θεωρία. Γιατί το ΚΚΕ όταν ο κόσμος έτρωγε ξύλο στην πλατεία, έκανε παρέλαση προς το ΦΙΞ και 'διαλυόταν ησύχως'.

Γιατί η ΔΗΜΑΡ κλείνει το μάτι στο ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ, το ίδιο ακροατήριο που δέχθηκε οτι ΕΟΚ και ΝΑΤΟ δεν είναι ο ίδιο συνδικάτο, που δέχθηκε οτι ο Αντρέας ένα 'κωλόσπιτο' έφτιαξε. Γιατί η Ανανεωτική Πτέρυγα του Λεωνίδα Κύρκου εξελίσσεται σε εκσυγχρονιστικό σημιτικό σοσιαλδημοκρατικό κακέκτυπο.

Δεν θα αναφερθώ στα δεξιά και ακροδεξιά κόμματα. Είναι φύσει ταξικοί εχθροί. Αν όχι ταξικοί, τουλάχιστον ιδεολογικοί. Πως μπορείς άλλωστε να αντιπαρατεθείς σε ιδεοληψίες που έχουν βάση την εθνική καθαρότητα, το μίσος στον μετανάστη, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στο κεφάλαιο, είτε εθνικό είτε διεθνές.

Μένουν κάποια κόμματα της ευρύτερης Αριστεράς και Οικολογίας που μόνο καταγγελτικό χαρακτήρα έχουν. Άλλα ΚΚΕδίζουν, άλλα είναι απλά πολυδιασπασμένα ως χώροι, άλλα υπάρχουν για να λαμβάνουν κρατικό χρήμα.

Ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ γιατί ΔΙΑΦΩΝΩ σε πολύ λιγότερα θέματα απ'ότι με τα υπόλοιπα κόμματα. Θαρρώ πως έτσι και αλλιώς, η διαφωνία είναι πλέον 'συνιστώσα' του ΣΥΡΙΖΑ, παρόλα αυτά είναι ίσως ο μοναδικός σχηματισμός με τόσο έντονη δημοκρατία. Ελπίζω και εύχομαι να μην είναι λόγος διάσπασης, είμαι σίγουρος όμως οτι είναι ένα σκαλί για περισσότερες ζυμώσεις στην Αριστερά. 

Για μια κυβερνώσα Αριστερά που τόσο θέλει ένα μεγάλο κομμάτι του λαού αλλά ελάχιστοι αριστεροί ηγέτες έχουν τη διάθεση να διαπραγματευτούν. Καρέκλα; Ιδεολογικές αγκυλώσεις; Πολιτική επιβίωση; Όλα αυτά μαζί.

Κυριακή κοντή γιορτή. Ή εμείς ή αυτοί, πρέπει όλοι να πάρουμε θέση. Δεν έχει μεσοβέζικες επιλογές, ή προχωράς ή μένεις πίσω, άμοιρος των ευθυνών σου.

Ας είναι η αρχή για αλλαγή.

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Η Έκτη Δόση και άλλα δημώδη

Δε χρειάζεται να πει κανείς πολλά. 

Σήμερα θα εγκριθεί η 6η Δόση απο την οποία το 83% θα καταλήξει πίσω στους δανειστές μας. Το υπόλοιπο 17% προφανώς θα εγγυηθεί το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, είτε μέσω εγγυήσεων προς τις ελληνικές τράπεζες, είτε μέσω 'αλλαγών' στην οικονομία που θα δημιουργεί νέους πελάτες γι αυτό.

Και τι μένει;

Αυτός


Κι εμείς


Τίποτα παραπάνω.

Καλές μολότωφ.

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Ο Θανάσης Κλάρας σας κάνει κωλοδάκτυλα


Θυμάσαι;
'Ο Άρης Βελουχιώτης, αφού μια φορά πρόδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ, γιατί λύγισε μπροστά στο Μανιαδάκη, ξαναζήτησε τον καιρό του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα να ξαναγοράσει με το αίμα του την προδοσία του εκείνη, που αναγνώρισε και καταδίκασε. Το ΚΚΕ του ‘δωσε τη δυνατότητα αυτή. Σήμερα όμως, σε μια δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, από δειλία και φόβο, παρά τις υποσχέσεις και τη συμφωνία που στα λόγια έδειξε, απειθαρχεί και πάλι, ξαναπροδίνει το ΚΚΕ με την τυχοδιωκτική και ύποπτη στάση του, που μόνο τον εχθρό ωφελεί. '
(«Ριζοσπάστης», 16/06/1945 – Απόφαση του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ)


Μετά απο 66 χρόνια, το ΚΚΕ αποφασίζει να αποκαταστήσει τον Άρη Βελουχιώτη μαζί με τον Ζαχαριάδη, τον καθιστό βούδα της 'επανάστασης'. 








Το κόμμα που πρόδωσε τη θέση του Άρη στους διώκτες του έρχεται να θυμηθεί τον Άρη. Το κόμμα που τον δολοφόνησε.


Ο Άρης ανήκει στον λαό. Ακούς ελληνάκο;




'Ερχόμαστε απο μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή. Ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.'