Αλήθεια, τι μας περιμένει;

Άλλη μια χρονιά λαμβάνει τέλος. Άλλη μια χρονιά που ο πολίτης αυτής της χώρας παραμένει αμόρφωτος, σχετικά φτωχός (η φτώχεια έχει να κάνει πάντα με το περιβάλλον, προφανώς ο Έλληνας θεωρείται πλούσιος σε σχέση με τον Αφρικάνό) και το χειρότερο, δεμένος πισθάγκωνα απο ένα σύστημα που απο το 1830 και μετά τον κρατά στα χαμηλά της Ευρώπης. Γκρίνια θα πεις. Είναι να μην γκρινιάζεις όταν το έλλειμμα δημοκρατίας και κατά συνέπεια η ανισότητα τέμνουν οριζόντια την ζωή μας και μας κατατάσσουν σε πληβείους και πραιτοριανούς; Αυτό που ξεκίνησε με την βαυαροκρατία, η συναλλαγή δηλαδή της κάστας των γραφειοκρατών με τα δημόσια οικονομικά και τα συμφέροντα έξωθεν μοιάζει με ένα ιστορικό κύκλο που δε λέει να τελειώσει. Όπως και τότε, έτσι και τώρα μια Τρόικα καθορίζει την πορεία μας.

Οι αναλαμπές του Ελληνισμού και η μεγιστοποίηση της επέκτασής του το 1919 δεν ήταν τίποτα παραπάνω απο μια εξαίρεση που επιβεβαιώνει πως όταν τυγχάνει τα συμφέροντά μας να συμπίπτουν με αυτά των μεγάλων παικτών του κόσμου, τότε μας αναλογεί ένα ξεροκόμματο. Πως αλλιώς να αντιληφθείς άλλωστε την έννοια του έθνους-κράτους που ο Διαφωτισμός επέβαλε στις δυτικές κοινωνίες και που στρεβλά-όπως συνηθίζεται στη σύγχρονη ιστορία μας- πέρασε στην κρατική ιδεολογία; Αυτή η κρατική ιδεολογία μας σκοτώνει απο τότε. Ιδεολογίες κάθε μορφής, απο τον Μεγαλοϊδεατισμό μέχρι τον εντόπιο 'Σοσιαλισμό', που σάρωσαν τον κοινωνικό ιστό των Κοινοτήτων, του αρχαιότερου ελληνικού θεσμού. Αυτές οι ιδεολογίες συγκέντρωσαν την δύναμη στο εθνικό κέντρο, εκεί γύρω απο τα παλαιά ανάκτορα που τώρα ονομάζονται Κοινοβούλιο και στέρησαν απο τους Έλληνες τη δημιουργία, τον πολιτισμό, τον αυτοέλεγχο και αυτοορισμό τους στον κόσμο. Απο κοσμοπολίτη τον κατάντησαν επαρχιώτη με την κοινωνική έννοια της λέξης. Τον κατάντησαν ένα ιδεολογικό ζώο.

Έχουμε περισσότερο απο ποτέ την ανάγκη αποϊδεολογικοποίησης της κοινωνίας. Έχουμε την ανάγκη να αποστρατευτούμε ως άνθρωποι απο τους στρατούς των κομμάτων που εχθρεύονται οιονδήποτε δεν συντάσσεται μαζί τους. Έχουμε την ανάγκη να αντιληφθούμε οτι πρώτα είμαστε πολίτες, ενεργά μέλη της κοινωνίας, και μετά κομματικά ανθρωπόμορφα. 

Δεν αρκεί να εκφράζεις την αγανάκτησή σου για έναν προϋπολογισμό, να στοιχηματίζεις οτι θα αποτύχει αλλά να τον υπερψηφίζεις. Καλύτερα να πράξεις όπως είπε κάποτε ο Μέιτζορ, πρωθυπουργός της Βρετανίας, στους εσωκομματικούς του αντιπάλους: stand up or shut up. Αφού το πρώτο δεν ισχύει, καλύτερα να μη μιλάς ή να παραιτηθείς. Αυτά είναι τα αποτελέσματα των ιδεολογιών, των κομματικών γραμμών, όλων αυτών των δεινών που μας έφερε η Ευρώπη του Διαφωτισμού...

Καλή χρονιά και καλή τύχη λοιπόν.

Νο2

Δεν είναι ωραίο να τρως ξύλο:

Έρχεται δεύτερος μετά απο αυτόν:

Αν νομίζει κάποιος οτι τελείωσε εδώ είναι γελασμένος.

Τις έφαγαν καλώς; Οι άνθρωποι όχι. Αλλά η ιδιότητα θα έπρεπε τουλάχιστον να πυροβοληθεί. Και επειδή δεν μπορείς να φτιάξεις ομελέτα χωρίς αυγά, οι άνθρωποι θα την πληρώσουν.

Δεν ενδιαφέρει κανέναν αν είναι συμπαθείς ή όχι. Η αντικειμενική αλήθεια οτι εκφράζουν το σύστημα που έριξε τη χώρα στα σκατά αποτελεί το εφαλτήριο για τη βία στο πρόσωπό τους. Χτυπήθηκαν ο βουλευτής και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και θα χτυπηθούν και άλλοι πολλοί αν τολμήσουν να περπατήσουν στους δρόμους ως κοινοί θνητοί, νομίζοντας πως ο λαός θα τους ανεχθεί ως φυσικές παρουσίες.

Είστε επικηρυγμένοι. Εύχομαι οι κυνηγοί σας να το σκεφτούν διπλά και τριπλά όταν βρεθούν πίσω απο το παραβάν και να μη σας στείλουν πίσω απο κάποιο έδρανο ή γραφείο.

Μέχρι τότε στα λαγούμια σας.

Πότε θα βάλει κρύο;

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα

Κρύο δεν έκανε ποτέ

τραγουδάνε κάτι παλικάρια με ράστα. Ναι, αυτοί που πίνουν μπάφους και παίζουν pro.

Μας πως αλλιώς θα περάσει η παρατεταμένη θέρμη του καιρού και όχι μόνο; 

Ζεσταίνομαι ρεεεεε! Δεν αντέχω άλλο ζέστη, τσουρουφλίστηκα. Ακόμα και η κωλότσεπη έχει ιδρώσει, ξέρεις, εκεί που βάζεις το πορτοφόλι. Κοιτάζω στις βιτρίνες, βγάζω το πορτοφόλι να δω αν με παίρνει, τζίφος. Βλέπω τους λογαριασμούς, ξαναβγάζω το πορτοφόλι, ξανά πίσω στην κωλότσεπη. Ζέστη, πολλή ζέστη, όλο ζέστη, 'καυτά μέτωπα' το κλισέ των δημοσιογραφίσκων. 

Ας έρθει λίγη δροσιά, έστω καιρική, να κλειστούμε σπίτι να μη μας θέλγει η αγορά. Θα μου πεις, πετρέλαιο, κάστανα (καλά, 3 ευρώ το κιλό τα κάστανα;) ζεστοί καφέδες, είμαστε τώρα να χαλάμε ρεύμα για να βράσει το νερό; Έστω κι έτσι, ας έρθει λίγο κρύο στα μυαλά μας, να παγώσουν να μην καταλαβαίνουμε πόσο ζεστό είναι το στικάκι του Παπακωνσταντίνου με τον προϋπολογισμό. Φοβερό πράγμα η τεχνολογία, σε ένα στικάκι πλέον χωράνε όλα τα κακά του κόσμου.

Ήρθε να μας δροσίσει η Ντόρα! Δημοκρατική Συμμαχία το κόμμα της με τον Κυριάκο κέρβερο στη ΝΔ για να κρατάει την πόρτα ανοικτή στην μετά-Σαμαρά εποχή. Είναι στο φυζίκ της ΝΔ, οι αποστάτες μία στις δύο φορές αναλάμβαναν τα ηνία της Δεξιάς τα τελευταία 35 χρόνια. Που ξέρεις, μπορεί η Ντορίτα να επανέλθει σε 10 χρόνια σιδηρά και περήφανη για την πορεία της, μοναχική μέχρι τότε, στον θώκο του πρόεδρα της Νέας Νέας Δημοκρατίας.

Μέχρι τότε πολλά δε θα γίνουν. Δε θα έχουμε 'διώξει' το ΔΝΤ, δε θα έχουμε καταψηφίσει το δίπολο του κακού ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, δε θα έχουμε διώξει τα κόμματα άρνησης και διαμαρτυρίας, δε θα έχουμε καταφέρει να λύσουμε το θέμα με τους ΧΥΤΑ, δε θα έχουμε αναπτυξιακό νόμο, δε θα έχουμε τίμιους φορολογούμενους αλλά ούτε και Πολιτεία ικανή να λύνει θέματα, δε θα έχουμε στον ήλιο μοίρα.

Τουλάχιστον θα έχουμε ήλιο, ζέστη, Παπανδρέου (Νίκο; Γιώργο; κάποιον τελος πάντων), Καραμανλή (όλο και κάποιος θα ξεπηδήσει), Μητσοτάκη (τη βλέπω την Αλεξία να μας κάνει δηλώσεις στο πλευρό του Αθάνατου) και καμια διακοσαριά γόνους πολιτικών οικογενειών. Θα έχουμε κάποιον να μας θυμίζει την ένδοξη ιστορία μας βρε αδερφέ.

Αλλά κρύο ποτέ ξανά. Τα μπάνια του Λαού πρέπει να θεσμοθετηθούν για όλο τον χρόνο, είναι η καλύτερη περίοδος για να περάσεις νομοσχέδια...

Καλές Γιορτές παιδιά! Θέλει καλοπέραση η φτώχια... 

H Απάτη της Αποχής

Σύμφωνοι: η Αποχή είναι πολιτική πράξη για πολλούς. Είναι ο τρόπος να δείξει κανείς πως δεν ανέχεται το πολιτικό σύστημα όπως διαμορφώνεται κατά καιρούς. Είναι μια διαδικασία άρνησης της 'Δημοκρατίας' των ελίτ, του τρόμου που προσφέρει ένα αστικό κυβερνητικό σχήμα που εκφράζεται ως Ελληνική Δημοκρατία.

Σκέφτηκε κανείς όμως πόσο άλλοθι δίνει τόσο στον απέχοντα όσο και στον συστημικό η ερμηνεία της;

Για τον απέχοντα είναι ο πολιτικός εγωισμός. Δεν είναι ψυχολογικός όρος αυτός. Είναι η τάση του πολίτη να νιώθει μόνος μέσα σε μια πλειάδα κομμάτων και οργανώσεων που δεν τον εκφράζουν. Είναι δυνατόν το παραπάνω; Πως σε μια σοσιαλιστική δημοκρατία, σε μια αναρχική δημοκρατία, σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία, σε μια αστική δημοκρατία ο απέχοντας δεν μπορεί να βρεί έστω έναν μηχανισμό, ένα κόμμα, μια οργάνωση που να μην εκφράζει κομμάτι των πιστεύω του; Δόξα τον θεό, έχουμε έκφραση όλων των αποχρώσεων, απο την εξωκοινοβουλετική κινηματική Αριστερά μέχρι την εθνοφασιστική Δεξιά. Εφόσον δεν διαλεγόμαστε με άλλους, εφόσον δεν έχουμε τη διάθεση να ανταλλάξουμε ιδέες και προτάσεις, έστω να ρίξουμε λίγο τους τόνους για το κοινό καλό όλων, απέχουμε. Λαμπρά. Ο εγωισμός μας, το νεφέλωμα στο μυαλό μας που προϊδεάζει αλάθητο απόψεων, λέγεται Αποχή.

Όλοι έχουμε κωλοτρυπίδα κύριοι αλλά χέζουμε στο ίδιο αποχετευτικό σύστημα. 

Απο την άλλη, δίνουν οι Απέχοντες το δικαίωμα στους συστημικούς να μην τους προσμετρούν. Δεν αρκεί η πραγματικότητα 'νίκησε η Αποχή'. Η αποχή ΔΕΝ κυβερνά, ΔΕΝ βρίσκεται σε κανένα έδρανο κοινοβουλίου, περιφερειακού ή δημοτικού συμβουλίου. Είναι η καταγραφή ενός αριθμού που τρομάζει μόνο ένα μικρό παιδί όπως αυτό θα τρόμαζε απο τον μπαμπούλα-κάποια στιγμή το ξεχνάει και μετά το χλευάζει, έτσι και εν ευθέτω πολιτικό χρόνο οι συστημικοί σχηματισμοί το ξεχνάν.

Πως να το γράψω αλλιώς βρε αδερφέ, ο Απέχοντας δίνει το δικαίωμα στην ανυπαρξία του παρά μόνο για ένα βράδυ εκλογών και ένα πρωινό εφημερίδων και εκπομπών.

Στέκομαι σε αυτό που δήλωσε ο Ψαριανός το βράδυ των εκλογών: πρέπει όλοι να ψηφίσουμε και το επόμενο ΣΚ. 

ΝΑΙ. Πρέπει γιατί έτσι σεβόμαστε και δεν χλευάζουμε την πλειοψηφία. Αυτή είναι η δημοκρατία, έχουμε το ελεύθερο να εκφραζόμαστε, να συνασπιζόμαστε , να αναμετρώμαστε πολιτικά αλλά στο τέλος πρέπει να ακολουθήσουμε την απόφαση της πλειοψηφίας. Κάνουμε το παν να την πείσουμε να αλλάξει γνώμη αλλά δεν την αρνούμαστε.

Μην απέχεις. Το μη χείρων βέλτιστο,έτσι είναι η πραγματικότητα, όχι μόνο στην πολιτική αλλά και στην εργασία, στην αγάπη, στη ζωή. Αλλιώς βάζουμε έναν ακόμα καθρέπτη στο σπίτι μας και ερωτευόμαστε το είδωλό μας.

O X I

Αύριο θα έχουμε παρελάσεις, χαρές και πανηγύρια για την επέτειο της άρνησης του Μεταξά. Πριν λίγες μέρες ο κομπορρήμων πρόεδρος της σοσιαλιστικής Διεθνούς (και ουχί πρωθυπουργός της Ελλάδος) είπε όχι στην Τρόικα και στην αίτησή της για νέα οικονομικά μέτρα. Αμέσως μετά, αποφάσισε να οργανωθεί μια διακαναλική φανφάρα με οργανωτή έναν Πεταλωτή για να δηλώσει πως το όχι δεν ήταν όχι αλλά ό-χι. Χ του έριξε η Τρόικα μιας και αυτό το όχι ήταν τουλάχιστον 'γκέι' (προς θεού, γκέι ως χαζοχαρούμενο και όχι ως σεξουαλική προτίμηση) . Βλέπει και το Χ απο τον σοφό ελληνικό λαό και απειλεί, όπως όλοι οι Έλληνες πολιτικοί έκαναν στο παρελθόν. Ούτε χαρές, ούτε πανηγύρια. 

Τι απείλησε; Ότι θα μας κάνει ντα αν δεν ψηφίσουμε τους υποψηφίους του ΠαΣΩχ. Οτι οι εκλογές αυτές είναι καθαρά ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή του και πιθανή καταψήφιση των εκλεκτών θα μας αναγκάσει να πάμε στα χωριά για να τους ξαναψηφίσουμε. 

Ε και ζα δε κανεις; 

Μα θα κάνει, έτσι κι αλλιώς. Θέλει συγκατηγορούμενους στο ειδώλιο της Ιστορίας. Θέλει και τη Ντόρα, θέλει και τον Καρατζαφέρη. Για να δηλώσει αργότερα οτι σύρθηκε απο τις καταστάσεις μαζί με όλο το πολιτικό φάσμα σε μια Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Έτσι κρύβονται οι ενοχές ενός κόμματος που κατέστρεψε μαζί με τη ΝΔ ότι είχε φτιαχτεί τσούκου τσούκου  απο τους απλούς ανθρώπους του μόχθου. Είναι η ίδια συνομοταξία εγκάθετων γερμανοτσολιάδων και ελβετόψυχων που απο την επανάσταση του 1821 κατατρώνε τον λαό. 

Θυμίζω λίγο την Ιστορία. Το 1840 βρεθήκαμε πάλι σε καθεστώς Τρόικας. Ανέλαβαν οι Φίλοι Σύμμαχοι τον έλεγχο των οικονομικών της χώρας. Το 1843 ήρθε όμως ο Μακρυγιάννης και έδωσε μια πνοή δημοκρατίας. 

Ψάξτε να βρείτε Μακρυγιάννη. Ένα ΟΧΙ έστω.

ΌΧΙ στην ελαφρότητα όλων αυτών που θαρρούν πως μας απειλούν. 

ΌΧΙ, απλά ΌΧΙ. Ο καθένας ας αναλάβει την ευθύνη και ας κάνει τον Μακρυγιάννη  ενάντια στα δεσμά του.

Όχι άλλους Yesmen. 

Άιντα και καλή σαιζόν να έχουμε

Όταν δεν έχεις κάτι να γράψεις δεν γράφεις για να δηλώσεις παρών. Είναι βαρετό για όποιον σε διαβάσει και ακόμα πιο βαρετό για τον υποφαινόμενο.

Μπορεί και τώρα να μην έχω κάτι να πω. Τι να πει κανείς για τον επερχόμενο χειμώνα; Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου. Ξεκινήσαμε με άλλη μια ΔΕΘ, κάθε χρόνο χειρότερη απο ποτέ, τόσο απο πλευράς εκθετών όσο και απο πλευράς πολιτικής. Πέρσι είχαμε έναν ανύπαρκτο πρωθυπουργό να λέει κουταμάρες, φέτος έχουμε τον Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (και όχι τον Πρωθυπουργό γιατί σαν εκπρόσωπος άλλου κράτους μίλησε) να λέει μπαρούφες. 

Βρε μπαρούφα τι είν' αυτά που τσαμπουνάς

ιστορίες αρτσι μπούρτσι και λουλάς

που λέει και το συμπαθητικό τραγουδάκι για τα Τζάμπο. Το 'πατέρας' άλλαξε σε 'μπαρούφας' για ευνοήτους λόγους. Αν θες το αλλάζεις και με το 'μαλάκας' γιατί οι μαλακίες ξεστομίζονται απο μαλάκες. Αν θες το αλλάζεις και σε παπουτσοδέκτη αλλά δεν κάνει ρίμα. Αλήθεια, σπορτεξάκι ήτο το πατούμενο ή κοινό παπούτσι; Χάθηκε ένα τσόκαρο απο τα παλιά τα ξύλινα που έκαναν θόρυβο;

Ξεκίνησαν και απεργίες πάλι οι αυτοκινητιστές, ουρές στα βενζινάδικα, κλασικές σκηνές καθημερινού παραλογισμού. Ότι του γουστάρει ο καθένας, λες και είμαστε σε πόλεμο και πάμε με το δελτίο να λάβουμε καύσιμα, ρούχα, αγγούρια. Τι να περιμένε κανείς θα μου πεις, αφού και η πολιτική με δελτίο δίνεται. Από όλους, μεγάλους και μικρούς. Πριν 15 μέρες εκατό μαλάκες της ΚΝΕ έκλεισαν το δρόμο το πρωί της Κυριακής στη Νίκαια για να διαδηλώσουν. Αναρωτιέμαι, αν μαζεψω 100 ηλίθιους για να διαδηλώσω υπέρ της κάλτσας έξω απο το παντελόνι θα με αφήσουν να κλείσω το δρόμο; Ή να βρώ κάτι πιο πιασάρικο, ας πούμε εναντίον της άδικης θανάτωσης των πουλερικών με μαχαίρι. Έχουν και αυτά δικαιώματα στο θάνατο, ας τα θανατώνουμε με υπερβολική δόση αερίων γέλιου.

Παροξύνθηκα. Λέω μπαρούφες και εγώ. 

Βέβαια δεν προκαλώ και πρόβλημα μεγάλο. Άντε να με χέσει η γυναίκα μου που θέλει να ασχολούμαι περισσότερο με το σώμα μου που ξεχείλωσε παρά με τον διαδικτυακό αυτισμό μου που ξε-ξε-ξεχείλωσε.

Αυτά.

Εις το επανηπείν.

Διαδώστε το

Χάθηκε το βράδυ της Τετάρτης, 21 Ιουλίου 2010, από την περιοχή του Ωρωπού, το ηλικίας 13 μηνών αρσενικό ασπρόμαυρο pointer της φωτογραφίας. Φορούσε μαύρο κολάρο και λευκό Scalibor.

Eίναι σκυλί συντροφιάς και ΔΕΝ ΚΥΝΗΓΑΕΙ.

Δίνεται ΑΜΟΙΒΗ σε όποιον βοηθήσει στην ανεύρεσή του.

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6996851051

Η Γιορτή της Δημοκρατίας ΤΟΥΣ

Πέρασαν 36 χρόνια απο την πτώση της Χούντας των Αμερικανοτσολιάδων και το σύνθημα παραμένει: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία. Η επιτυχία του νέου Συστήματος που δημιούργησε ο θείος Καραμανλής εδράζεται στο πρώτο συνθετικό του άνωθεν συνθήματος. Ψωμί. Δανεικό ψωμί αλλά ψωμί. Ο λαός έφαγε, χόρτασε για 30 χρόνια.

Με γεμάτη την κοιλιά που καιρός για Παιδεία και Ελευθερία. Κουτσή και στρεβλή Παιδεία, συντονισμένη στους καιρούς του κέρδους και όχι στην ουσιαστική γνώση. Παιδεία προπαρασκευασμένη στους τοίχους κάποιας επιτροπής σοφών και μη που αλλάζουν ανάλογα το χρώμα της Διακυβέρνησης. Παιδεία με αλλαγές κάθε φορά που αλλάζει ο Μανωλιός και βάζει το σόβρακο για παντελόνι και το παντελόνι για σωβρακο.

Με γεμάτη την κοιλιά δεν υπάρχει καν χρόνος για Δημοκρατία. Μιντιοκρατία, Δημοκρατία των απειλών, των Τρομοκρατών. Αριστερών και Δεξιών, 'αναρχικών' και αναρχικών. Δημοκρατία της βίας της Εξουσίας και της βίας απέναντι στη βία της. Δημοσιογράφοι δολοφονούνται και 'δολοφονούν' με την πένα τους. Απεργίες και 'απεργίες', γρηγορόσημα, δικαστήρια ενηλίκων κοτσαμπάσηδων.

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα γιορτάζουμε τον Γκυζίκη. Στρατιωτικός έφερε τη Χούντα, στρατιωτικός την έδιωξε. Μόνο και μόνο  η σημειολογία στο πρόσωπο ενός στρατιωτικού που παρεμβαίνει στη Δημοκρατία αντί να είναι άγρυπνος σκοπός της τα λέει όλα. Δεξιώνεται ο Προεδρος της Δημοκρατίας όλους αυτούς, στρατιωτικούς και μη που με ύφος προστάτη ευχολογεί τα αυτονόητα.

Και αν δεν υπάρχει Γυάρος πια υπάρχει η Τηλεόραση, το Διαδίκτυο, η Εργασία-Δουλεία, η Ανεργία, η Φτώχεια, η Μετανάστευση. Τι διαφορά έχουν όλα αυτά με τη Γυάρο; Το ψωμί, το αναθεματισμένο ψωμί.

Στο βάθος βρίσκεται η Κύπρος. Η Λευκωσία είναι ακόμα χωρισμένη στα δύο... Τιμή σε αυτούς τους λίγους που σκοτώθηκαν ενώ είχαν ήδη πουλήσει άλλοι το τομάρι τους φτηνά σε χάρτες και σε στρογγυλά τραπέζια.

Αθάνατη Ελλάς, τώρα πια δεν Πεινάς. Η Ιστορία όμως επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Τώρα που αρχίζει ξανά η Πείνα θα έρθει το σύνθημα πιο τρανταχτό απο ποτέ...

     

Θερινό Σινεμά

Αγαπητέ Αναγνώστη,

παρά θιν άλος και με δεύτερο καύσωνα στο κατώφλι μας τα πολιτικά μας κεφάλαια προετοιμάζουν το ψυχρό φθινόπωρο. Για τις τσέπες μας, , για την εργασία μας - αν έχουμε μέχρι τότε, για την ψυχοσύνθεσή μας. Δεν ξέρω αν η δημιουργία της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι όαση στο πολιτικό σκηνικό, ούτε αν το Φόρουμ για την Ελλάδα της Ντόρας ο Αρμαγεδδών του δικομματισμού. Ξέρω οτι η ατμόσφαιρα μυρίζει σαπίλα φανερά πλέον, χωρίς το πατσουλί των ΜΜΕ, των δημιουργικών αριθμών.

Όσοι πέρασαν απο το τιμόνι αυτής της χώρας θέλω να ελπίζω -στο πίσω μέρος του μυαλού μου- οτι προσέφεραν. Έστω και αρνητικά. Πως προσφέρει κανείς αρνητικά; Αφυπνίζει μέσω της χαζομάρας του ή της ανεπάρκειάς του έναν, δύο, χίλιους πολίτες και τους αποκόπτει απο το πολιτικά ορθόν. Αυτόν που μπορεί να πει 'Χέστηκα για το κράτος, ας χρεοκοπήσουμε'. Αν κάποιος με θεωρεί εχθρό της πατρίδας που ελπίζω στη χρεοκοπία τότε μετά χαράς κατευθύνομαι στον Κορυδαλλό ως προδότης. Οποιοσδήποτε άλλος με περνά για ηλίθιο θα ενοχληθώ που με βάζει ίσα κι όμοια με τον Τζέφρυ και τον Κωστάκη. Όλοι οι υπόλοιποι, εύχομαι να αυξάνονται με ρυθμούς κουνελιού, ας πάρουν ένα μολύβι, ένα πληκτρολόγιο, ας πρήξουν τον φίλο τους με φανφάρες ανάλογου τύπου μπας και ξεφύγουμε απο τον λήθαργο της πολιτικής απραξίας.

Πολιτική πράξη δεν είναι μόνο η συμμετοχή στα κόμματα και τις πολιτικές οργανώσεις. Είναι και το φιλοσοφείν περί της κοινωνίας, του κράτους, της καθημερινής αναφοράς στην Δημοκρατία.

Αν όχι, πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία. Έτσι κι αλλιώς θα πληρώσουμε 5 ευρώ την ξαπλώστρα, 4 ευρώ τον φραπέ και 20 ευρώ το αντηλιακό. Που ξέρεις, μπορεί και να παρθούμε εγκεφαλικά και να πλακώσουμε στις μάπες κάναν παλικαρά που περιμένει να βγάλει εκατομμύρια σε 3 μήνες...

Gogol (Greco) Bordello - 60 Revolutions

Σοσιαληστές

Να χαρώ εγώ σοσιαλισμό!

Δεν ξανάγινε τέτοια επιδρομή στις τσέπες και στα δικαιώματα του λαού από άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα. Απο το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.

Τυχαίο; Δε νομίζω! 

Ακούστε ακούστε: ο Τζέφρυ αναλαμβάνοντας την εξουσία δήλωσε πιο σοσιαλιστής απο ποτέ!

Έλεος. Ακόμα και ο υποφαινόμενος που δε δηλώνει αριστερός ντρέπομαι για την κατάντια ενός κινήματος που έδωσε περισσότερα στον λαό (ψίχουλα αλλά περισσότερα) και κυρίως έφερε αυτήν την ισορροπία σε ένα καθαρά δεξιόστροφο πολιτικό σύστημα.

Φευ! Τα κάνανε μαντάρα στην οκταετία του Αντρέα τριπλασιάζοντας το έλλειμμα, κατακλέψανε την οκταετία Σημίτη και έχασαν μεγάλη ευκαιρία να γίνει επιτέλους η Ελλάδα πραγματικά ανεπτυγμένο κράτος. Ήρθε και ο Μπούλης να κατασκορπίσει τον κρατικό πλούτο και έδεσε το γλυκό. Αλλά σοσιαλιστές - κατ' όνομα- να μειώνουν μισθούς σε ηλικίες μέχρι 25 ετών, να διευκολύνουν απολύσεις, να καταληστεύουν τις τσέπες των φορολογούμενων χωρίς να δίνουν πνοή ανάπτυξης, να συρρικνώνουν ένα κατά τα άλλα φτωχό κοινωνικό κράτος δεν ξανάδε η γη!

Από Σοσιαλιστές!

Σοσιαληστές! Πριν και μετά τη Νέα Τσέπη... Με τη βοήθεια της Μόργκαν Στάνλει, της Γκόλντμαν Σαχς και των λοιπών οίκων-μπουρδέλων. Χέρι χέρι με την Ευρώπη τους.

Ειλικρινά, έχουμε τις κυβερνήσεις που μας αξίζουν.

Γι'αυτό σκάσε ελληνάκο...

Επίδεσμοι και Γάζες

Πόσοι αλήθεια έχουν ασχοληθεί με το φαινόμενο Ισραήλ...

Τώρα που πέρασαν κάποιες μέρες απο την αποτρόπαια,τω όντι, επέμβαση των ισραηλινών ειδικών δυνάμεων στο τουρκικό πλοίο της ομάδας Free Gaza, έχουν γραφτεί αράδες και αράδες σχολίων και τοποθετήσεων περί της ισραηλινής πολιτικής στην Παλαιστίνη. Όπως έγραψα και πιο πάνω, η χρήση βίας απο το Ισραήλ απέναντι σε άοπλους πολίτες είναι πράξη βαρβαρότητας. Είναι πράξη σίγουρα κιότικη -ποιητικό- γιατί αυτοί που πυροβολήθηκαν κατευθύνονταν σε έναν τόπο μαστιζόμενο, αποκλεισμένο, τυρρανισμένο, φτωχό και αδικημένο.

ΑΛΛΑ.

Αρνούμαι να σεβαστώ την πολιτική διάσταση που δόθηκε απο Τουρκικής πλευράς. Το σημαντικότερο όλων, αρνούμαι να συμμαχήσω πολιτικά με ομάδες σας τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ παρότι ο σκοπός είναι κοινός: το δίκαιο των Παλαιστινίων για ελευθερία και κρατική υπόσταση. Όπως παλαιότερα η PLO και η Φατάχ, οι καιροσκόποι Παλαιστίνιοι αντιστασιακοί κινούνται ιδεολογικά υπό τη σημαία της αντιδραστικής πραγματικότητας. Τότε ως υποτιθέμενοι κομμουνιστές, τώρα ως ισλαμιστές. Τότε για να προσεταιρισθούν το αντίπαλο δέος ΕΣΣΔ, τώρα για να συσπειρώσουν μια πιο φανατική ιδεοληψία μέσα στον μουσουλμανικό κόσμο με κύριο σύμμαχο το ισλαμικό Ιράν.

Όσο για την Τουρκία, είναι προφανής η σημαντότητα του τουρκισμού που προσπαθεί να οριοθετήσει εδώ και κάμποσα χρόνια η ομάδα του ΥΠΕΞ -τώρα- Νταβούτογλου. Η Τουρκία και ο Νεοοθωμανισμός είναι πλέον αλληλένδετες έννοιες. Η γείτονος χώρα προσπαθεί πολιτικά και οικονομικά να κερδίσει το ρόλο του προστάτη των μουσουλμάνων προωθώντας το τουρκικό πολιτισμικό πρότυπο,ένα μείγμα δυτικού χαλιφάτου και ισλαμικού καπιταλισμού. Δε χρειάζονται έγγραφα για να αποδείξουν οτι το τουρκικό πολιτικό κατεστημένο του Ερντογάν ήταν ψυχή τε και σώματι εντός του τουρκικού πλοίου. Τέσσερα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος βρίσκονταν εν πλώ. Εν πάσει περιπτώσει, τι να πει και η Τουρκία για τα ανθρώπινα δικαιώματα... Η Κύπρος είναι πολύ κοντά στο Ισραήλ... Είδε κανείς Τούρκους ακτιβιστές να επιχειρούν απόβαση εναντίον της Τουρκικής κατοχής; 

Ακτιβιστές του κώλου αυτοί οι τέσσερις, δεν νομίζετε;

Τα όσα έγραψα δεν αναιρούν τη βαρβαρότητα. Αλλά η σπουδαιότητα της εξυφαινόμενης τουρκικής περιφερειακής ηγεμονικής πολιτικής σε συνεργασία με τα ισλαμικά παλαιστινιακά αντάρτικα και την ανίερη συμμαχία με το Ιράν είναι τεράστια για την ελληνική εξωτερική πολιτική. Τα παιχνίδια με το Ισραήλ είναι στρατηγικά επιζήμια για την Ελλάδα. Και το ζήτημα παραμένει κοντόφθαλμο μιας και η χώρα απο το 1959 και μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου θα έπρεπε να αποτελεί τον νούμερο ένα σύμμαχο του Ισραήλ, αλλά η Αριστερά ποτέ δεν άφησε την αντιδραστικότητά της να επιβληθεί υπέρ της πολιτικής. Ο εχθρός για την Αριστερά είναι σημαντικότερος απο τον σύμμαχο, ακόμα και αν αυτός είναι βιαστής. 

Όσο για τον βαρβαρισμό του Ισραήλ... Ένας λαός που έχε υποστεί τον εξευτελισμό και τον διωγμό για 3000 χρόνια γίνεται πολύ σκληρός όταν αποκτά την ανεξαρτησία του, πόσο μάλλον όταν γύρω του υπάρχουν 200 εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να αφανιστεί.   

Άλλος ένας...

Η στατιστική είναι άτιμη επιστήμη.

Μπορείς με αυτή να μετρήσεις ακόμα και το ποσοστό ευτυχίας.

Ποτέ όμως οι αριθμοί δεν είχαν συναισθήματα παρά μόνο μια δόση αλήθειας.

Από σήμερα ο υποφαινόμενος εντάσσεται στην στατιστική της ανεργίας.

Κάποιος δεν πλήρωνε ενώ απαιτεί να τον πληρώνουν και όταν καθυστερεί αυτή η πληρωμή επιβάλλει 12% τόκο τον χρόνο.

Αυτό είναι το ελληνικό κράτος.

Και ο εργοδότης; Ο εργοδότης έχει σκοπό το κέρδος. Μπορεί να δεχτεί μία πτώση του ποσοστού του κέρδους του αλλά όχι για πολύ. Εννοείται πως δεν έχει όρια, όταν μπουκώνει πολλά μοιράζει ψιχουλάκια, όταν αρχίζει να μπουκώνει λίγα απολύει.

Στατιστική.

Ανεργία.

Κράτος.

Εργοδοσία.

Πάντα πληρώνουν οι πολλοί... Ακόμα και αν σε λίγο δε θα έχουν...

Και απο Δευτέρα στον ΟΑΕΔ για τα άλλα ψίχουλα... 

Συστημική Αναδιοργάνωση

Ξεκίνησε.

Η αναδιάταξη του συστήματος έχει πλέον λάβει σάρκα και οστά.

Η αρχή έγινε με τη Ντόρα. Η διαγραφή της απο τη ΝΔ ήταν το 'ώριμο φρούτο' που έπεσε δίπλα στο δίπολο. Η τύχη της θα φανεί στη συνέχεια αν και εφόσον προσπαθήσει να 'κεντράρει' στο πολιτικό σύστημα με ένα Φιλελεύθερο κόμμα ευρωπαϊκών -πλην παλαιοκρατικών- προδιαγραφών. Ότι προσπάθησε ανεπιτυχώς να κάνει ο Μάνος με τη Δράση θα το πετύχει (;) η Ντόρα, να τροφοδοτεί κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσει μπας και σώσει το σύστημα που ο πατέρας της προσπαθεί με δηλώσεις να ανορθώσει. Δεν ξεχνιούνται οι δηλώσεις του περί οικουμενικής, η αφωνία για το πολιτικό του τέκνο Καρατζαφέρη και η σταθερότητα στις απόψεις του περί διπολισμού (προσοχή: διπολισμού, όχι δικομματισμού).

Η συνέχεια ήρθε με την ιστορία του Μαντέλη που σκοπό έχει ασφαλώς να διαρρήξει τις σχέσεις του Τζεφρικού ΠαΣοΚ με το σημιτικό μπας και περισώσει το κόμμα απο τον ΔυΝαμίΤη των εκλογών του Νοεμβρίου. Γιατί κατά πάσα πιθανότητα ο Γιωργάκης θα πάει σε εκλογές το Φθινόπωρο για να συγκεντρώσει ότι περισσότερο κοινοβουλευτικά μπορεί πριν φθαρεί πλήρως η συντεχνία του όπως συνέβει στην Ουγγαρία. Και φυσικά, με της ευχές του Μητσοτάκη, να πάει σε οικουμενική με ΝΔ για να ξεμπροστιάσει την Αριστερά που αδυνατεί να παρακολουθήσει με σοβαρότητα.

Το κρεσέντο των διαγραφών στη ΝΔ- Βουλγαράκης, Παυλίδης και Ρουσόπουλος- είναι η η ουρά της αναδιοργάνωσης. Πως είναι δυνατόν εν πάσει περιπτώσει να διαγράφεις πρώην υπουργό εν μέσω προανακριτικών που δεν είναι μέλος καν του κόμματος - Ρουσόπουλος; Είναι καθαρά κίνηση προστασίας του κόμματος απο την επερχόμενη καθίζηση της ΝΔ σε επίπεδα κάτω του 30%. Να φύγουν αυτοί που πλήγωσαν την παράταξη: ΚΛΙΣΕ. Ενώ οι άλλοι τα έκαναν όλα καλά, τόσο καλά που κεντροδεξιά κυβέρνηση έγινε υπεύθυνη διόγκωσης τους δημοσίου!

Έρχονται και άλλα.

Υπομονή, θα πέσει σοβάς άφθονος.

Κοινοβουλευτική Κομματαρχία

Για όσους δεν το έχουν ακόμα καταλάβει..

Αυτό είναι το σύστημα που κυβερνά τη χώρα. Ένας συρφετός κομματαρχών πελατειακής αντιλήψεως με εξάρχους τα παιδιά του κομματικού σωλήνα του διπόλου. ΠαΣοΚ και ΝΔ τώρα, ΕΡΕ και ΕΚ προπολιτευτικά, Βενιζελικοί και Αντιβενιζελικοί, Τρικουπικοί και Δεληγιαννικοί. Από αρχής της στρεβλής δημοκρατίας στην Ελλάδα, η νοοτροπία που έχει εμφυσήσει το ελληνικό κράτος στους υπηκόους του (περί υπηκόων πρόκειται ασφαλώς) είναι η αιτία όλων των κακών που μας ακολουθούν και που πρόκειται να μας συντροφεύσουν στο μέλλον.

Κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση η ατάκα είναι μία: θα αλλάξουμε τα πάντα. Και τα αλλάζουν. Το κράτος γίνεται λάφυρο στα χέρια των 'μπουμπούκων' που διορίζουν νέες κομματικές στρατιές ως υπαλληλικό προσωπικό. 

Τα ίδια έλεγε και ο Τζέφρυ. Το πιο σοβαρό είναι οτι ενώ ήξερε την οικονομική κατάσταση έταζε λαγούς με πετραχήλια: απο το γνωστό 'λεφτά υπάρχουν' μέχρι το αξιοκρατικό της πράσινης διακυβέρνησης που διακήρυττε. Ο υποφαινόμενος το είχε γράψει και παλιότερα, οτι δεν υπάρχει αξιοκρατία και δεν θα υπάρξει ποτέ με το υπάρχον σύστημα, με τους ίδιους ανθρώπους και με τις ίδιες πλατφόρμες. Ξεκίνησε με τους διορισμούς γραμματέων απο τον Καστανίδη, συνέχισε με τους νέους υπαλλήλους στη Βουλή που υπερψήφισαν όλα τα κόμματα πλην του ΛΑΟΣ (έχει καταντήσει ο Καρατζαφέρης να αποτελεί τη μόνη λογική φωνή - πλην επικίνδυνη) και φτάνει μέχρι την υπόθεση Τζάκρη. Είναι ηλίου φαεινότερο οτι θα υπάρξουν νέες 'ατυχίες' για την κυβέρνηση ΠαΣοΚ. Είναι πασιφανές οτι δεν θα αλλάξει τίποτα αν συνεχίσουμε να συντηρούμε την ίδια κατάσταση πολιτικής λαμογιάς ψηφίζοντας τους ίδιους κομματικούς απογόνους.

Δεν εύχομαι τίποτα. Δυστυχώς απεύχομαι τα χειρότερα, την ισοπέδωση αυτής της κοινοβουλευτικής κομματαρχίας και την ανοικοδόμησή της απο τους ίδιους λύκους - βλέπε Ντόρα. Ήδη, τα φερέφωνα των στρατευμένων δημοσιογράφων προωθούν λύσεις οικουμενικές για να διασώσουν αρχικά και να συνδιαμορφώσουν αργότερα ένα νέο-παλιό σύστημα.

Πρέπει να καταλάβουμε το παιχνίδι τους. Πρέπει να ξυπνήσουμε πριν μας εγκαθιδρύσουν αυτό το νέο-παλιό σύστημα. Πριν μας κοιμίσουν για άλλα 40 χρόνια.

Πως θα γίνει αυτό;

Όταν ο υπήκοος γίνει πολίτης και αντιληφθεί την ουσία της δημοκρατίας, την άμεση και καθημερινή δημοκρατία στη γειτονιά, στην εργασία, στο χωριό, στην πόλη, στο νομό, τότε θα μιλάμε για πραγματική Δημοκρατία. Όταν αποκτήσουμε παιδεία, όταν αποκτήσουμε συνείδηση, κοινωνική και μετεξελικτικά πολιτική- μέρος της πολιτείας, κοινωνός της πολιτείας.

Μέχρι τότε καλή μας τύχη.       

Σε κατάσταση παρακμής

Δεν υπάρχει παρηγοριά στην εποχή που ζούμε. Από την οικονομική κατρακύλα στην κοινωνική. Και αντίστροφα. Οι εκάστοτε πολιτικές άρχουσες τάξεις των τριών οικογενειών αποσάθρωσαν σιγά σιγά την ελληνική κοινωνία. Των τίμιων φτωχών σε άτιμους λαμογίστικους νεόπτωχους που ζουν για πέντε λεπτά δημοσιότητας και μια ζωή με δανεικά.

Τα ψέμματα δίνουν και παίρνουν. 

Είχε το θράσος ο κατά τα άλλα συμπαθής Γρηγόρης Ψαριανός να μιλάει στην εκπομπή του για πέντε χιλιαρικάκια βουλευτικής αποζημίωσης λες και τους χρωστάμε τη στιγμή που υπάρχουν συνάνθρωποί μας που ζουν με 400 ευρώ.

Έχει το θράσος η Ντόρα Μπακογιάννη να μιλάει για ξεφτισμένο πολιτικό σύστημα όταν η ίδια είναι μέρος αυτού τα τελευταία 20 χρόνια.


Έχει το θράσος ο Αντώνης Σαμαράς να μιλάει για καθαρή γαλάζια παράταξη όταν ως αντίδραση στην παραπομπή πρώην υπουργών της ΝΔ αντιπροτείνει παραπομπή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου αντί να 'σπρώξει'για να μπουν όλοι αυτοί φυλακή.

Έχει το θράσος η Άντζελα Γκερέκου να δηλώνει οτι δε γνώριζε για τα 5,5 εκατομμύρια χρέους του άντρα της όταν τα τελευταία χρόνια το 'παιδί του λαού' αγόραζε ακίνητα με φορολογικές ενημερότητες από την πίσω πόρτα.

Έχει το θράσος ο Γιώργος Παπανδρέου να συζητάει ως ίσος προς ίσο με τον Ταγίπ Ερντογάν, στα αγγλικά μάλιστα όταν ο Τούρκος πρωθυπουργός σεβάστηκε τη γλώσσα του, τη στιγμή που στο Αιγαίο συντηρείται ένα 35χρονος ψυχρός πόλεμος και στην Κύπρο το 40% του εδάφους είναι υπό κατοχή.


Σα να μην έφταναν όλα αυτά ζούμε στον αστερισμό του πορνό, του εύκολου πλουτισμού των 'όμορφων' δεσποινίδων που καταχειροκροτούνται σε μεσημεριανάδικα. Και ενώ το γάλα φορολογείται με 10%, η τσόντα της Ντούβλη βαφτίζεται επιμορφωτική ταινία και φορολογείται με 5,5%.


Σήψη και παρακμή... 

Ναι, ανακαλύφθηκε η Αμερική!

Δημόσιο Έλλειμμα χωρών της ΟΝΕ

Ιρλανδία 14,3%
Ελλάς 13,6%
Βρετανία 11,5%
Ισπανία 11,2%
Πορτογαλία 9,4%
Γαλλία 7,5%
Γερμανία 3,3%

Δημόσιο Χρέος

Ιταλία 115,8%
Ελλάς 115,1%
Βέλγιο 96,7%
Γαλλία 77,6%
Πορτογαλία 76,8%
Γερμανία 73,2%
Βρετανία 68,1%

Δημόσιες Δαπάνες ως Ποσοστό επι του ΑΕΠ

Γαλλία 52,7%
Ιταλία 48,7%
Πορτογαλία 46,3%
Γερμανία 45,4%
Βρετανία 44,1%
Ελλάς 43,2%
Ισπανία 38,4%

Ωραία νουμεράκια ε;

Εξαιρώντας το δημόσιο χρέος που είναι αρκετά ψηλά τα άλλα νούμερα δεν δικαιολογούν τα τόσο ψηλά σπρεντ. Και εφόσον έχουμε ένα τόσο μεγάλο δημόσιο τομέα - η Βρετανία, έχει περισσότερους ποσοστιαία - οι δαπάνες για μισθούς και δημόσιες επενδύσεις είναι αρκετά χαμηλότερες απο χώρες με λιγότερους δημοσίους υπαλλήλους όπως η Γερμανία ή η Γαλλία. 

Το γέλιο ξεκινά λοιπόν με τις περικοπές του δημοσίου. Ενώ το κράτος ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ λόγω γεωγραφίας είναι αναγκασμένο να συντηρεί σχολεία με 10 καθηγητές για 10 μαθητές σε απομακρυσμένες περιοχές, αστυνομία,λιμενικό και στρατό που αποτελούν το 70% των δημοσίων υπαλλήλων,υψηλές δαπάνες για την άμυνα, υψηλές δαπάνες για την υγεία λόγω υπερτιμολογήσεων, οι δαπάνες του είναι μικρότερες. 

Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι ΚΑΚΟΠΛΗΡΩΜΕΝΟΙ λοιπόν. Το λένε και τα νούμερα. 

Δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος. Αλλά είναι ντροπή να είσαι ημιμαθής,να τρώς αριθμούς απο καλοθελητές δημοσιογραφίσκους του συστήματος και να θεωρείς οτι στο κακό που φτάσαμε φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι. 

Ντροπή για εκείνους που θέλουν να μισθοδοτούν με 900 ευρώ το μήνα δασκάλους στην Τήλο, λιμενικούς στη Φολέγανδρο, πυροσβέστες στη Ροδόπη και συνοριοφύλακες στο Δελβινάκι.

Μας την έχουν στημένη κύριοι. Λόγω ΟΝΕ, λόγω ευρώ. Μας παπαγάλισαν χρόνια τώρα το συμφέρον απο την είσοδο στην ΟΝΕ. Οι συνεργασίες δεν είναι πάντα επιτυχημένες όμως. Βλέπε ΚΤΕ, βλέπε Κομεκον. Η αλήθεια είναι οτι δεν κερδίσαμε απο την ΕΕ παρά μόνο πολιτικά. Αν το κράτος και οι ηγεσίες ήταν χρηστές θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, ανάπτυξη και προσφιλέστερο μέλλον. 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα εν τέλει το δημιουργήσαμε εμείς. Σε έναν κόσμο αρπακτικών μαθαίνεις να ελίσσεσαι στο περιβάλλον σου χωρίς να περιμένεις οτι με το καμουφλάζ και μόνο μπορείς να γλιτώσεις. Έτσι, καμουφλάραμε τα δημοσιονομικά μας με δημιουργικές λογιστικές και δάνεια κάτω απο το τραπέζι για να εισέλθουμε στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ για πολιτικούς και μόνο λόγους.

Με τις υγείες μας...

   

Παραιτηθείτε Κύριοι

Είναι οτι πιο τίμιο θα έχετε κάνει στη ζωή σας.

Όλη η Βουλή θα πρέπει άμεσα να παραιτηθεί. Να κάνει το πιο λογικό βήμα στη Δημοκρατία. 

Ο λαός δε σας στηρίζει πλέον. Σας έχει σιχαθεί βασικά. Είστε οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας των τριών ανθρώπων στο υποκατάστημα της Μαρφίν. Είστε οι βασικοί υπαίτιοι της αποσάθρωσης της ηθικής της ελληνικής κοινωνίας απο τη Μεταπολίτευση και μετά. Υποσκάψατε ότι αγνό είχε ο Έλληνας μέσα στη σύγχρονη ιστορία του απο την Ελληνική Επανάσταση και μετά, την ανθρωπιά του φτωχού ανθρώπου, τον συναισθηματισμό που του δημιούργησε το θυμικό του, το μεγαλείο μιας χούφτας ανθρώπων που απο τότε επιζητά την ελευθερία του.

Ευκαιρία να πράξετε τα δέοντα.

Έχετε κριθεί.

Στοιχηματάκι

Απόδοση 0.80. Οτι θα παρθούν νέα μέτρα σε δύο μήνες. Μας δείχνει το δρόμο ο Όλι Ρεν: προς τον γκρεμό.

Για του λόγου το αληθές, είχαμε τις σημερινές αναγγελίες, του Μαρτίου και του Γενάρη. Κάθε δύο μήνες, στους μονούς μήνες. Μέχρι τον Νοέμβρη θα έχει φτάσει η βενζίνη στα 5 ευρώ το λίτρο, τα τσιγάρα στα 10 ευρώ, το ΦΠΑ στο 50% και το γιαούρτωμα θα έχει αντικατασταθεί απο καλασνικόφωμα.

Αμέ! Νούμερο δύο ύποπτος ο Κακλαμάνης μετά τον πρόεδρο της κλεφτοΓΣΕΕ. Το έφαγε το πλαστικό ποτηράκι του κι αυτός. Τα δόντια δεν του τα έσπασαν αλλά και αυτό ήταν τυχαίο. Μα καλά, κι αυτός τι το ήθελε να βρεθεί στα μπλόκα για την Πρωτομαγιά; Γύρευε μαγιόξυλο; 

Απόδοση 0.70 οτι τον επόμενο καιρό όποιος πολιτικός βρεθεί κοντά σε εργαζόμενους σε απεργία ή πορεία θα φάει πρόκες.

ΥΓ.

Ζήτησε ο Τζέφρυ απο τους βουλευτές να παραιτηθούν των επιδομάτων τους.

Απο εμένα δε ζήτησε να παραιτηθώ των μισθών μου. Με υποχρεώνει με νόμο. 

Και οι βουλευτάδες ασφαλώς θα δείξουν τη μεγαλοθυμία και μεγαλοψυχία τους και θα τα δώσουν στο κράτος. Αν και είμαι στο μυαλό του Βουλευτίδη: ' τόσο μπουρδέλο είμαστε, να τα δώσουν οι πλούσιοι και οι έχοντες,απο του λόγου μου τα έχουν φάει τόσα χρόνια οι κλέφτες, ζαμε'. Ναι ναι,έτσι θα σκεφτεί και θα τον γράψει - τον Τζέφρυ ντε- στα παπάρια του. Άντε κάνας ΛΑΟΣ και αυτό λόγω λαϊκισμού να τα δώσει. Το ΚΚΕ θα αρνηθεί με ατάκες στυλ 'τα δίνουμε στο κόμμα, το κόμμα πάνω απ'όλα'. Ο Σύριζα θα ζητήσει να νομοθετηθεί γιατί ξέρει πως δεν θα νομοθετηθεί για να μην τα δώσει και να τα κάνει αριστερά κότερα. Το ΠΑΣΟΚ θα τα δώσει στον Πάχτα, η ΝΔ θα τα δώσει στον Βουλγαράκη. Ή τούμπαλην, το ίδιο κάνει.

Καραγκιόζηδες, τον λαό τον υποχρεώνεται να πληρώσει ξανά, τους ίδιους τους υπηρέτες του τους παρακαλείτε.

Άι στο διάολο Τζέφρυ. 

Ο τελευταίος

Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι απο τους ελαχίστους πια Έλληνες καλλιτέχνες που τολμούν να εκφράσουν την άποψή τους για τα κοινά, μαζί με τον Ξανθούλη και τον Τατσόπουλο και μέχρι πρότινος τον αείμνηστο Μάριο Πλωρίτη. Είναι δυστυχώς ο τελευταίος άνθρωπος των τεχνών τέτοιας εμβέλειας που αρθρώνει πολιτικό λόγο, άξιος συνεχιστής του Σεφέρη,του Ρίτσου και δεκάδων άλλων που με άρθρα τους ή εκπομπές συμμετείχαν στην πολιτική ζωή της Ελλάδος.

Που καταντήσαμε... Να μην έχουμε ανθρώπους που συναισθηματικά επηρεάζουν της ζωή μας και κατά τα άλλα να μην έχουν να πουν κάτι,κλεισμένοι στον γυάλινο πύργο τους,απόντες απο την καθημερινότητά μας. Είναι τουλάχιστον λυπηρό οι προεξάρχοντες σχολιαστές της ελληνικής πραγματικότητας να είναι μόνο κατευθυνόμενοι δημοσιογράφοι και τηλεμαϊντανοί. Ανακυκλωτές της ίδιας σαθρότητας που μας έφτασε σε αυτό το τεχνητό χάλι.

Μίλησε ξανά ο Μίκης Θεοδωράκης. Και τόνισε το αυτονόητο, αυτό που και του λόγου μου προσπαθώ να επισημάνω τόσο καιρό: η κρίση είναι τεχνητή. Τα νούμερα της διεθνούς οικονομικοκοινωνικής τρόϊκας, κάτι Γκόλντμαν Σαχς και κάτι Σόρος έπαιξαν με τα άλλα νούμερα - της οικονομικής συμβατότητας με τον καπιταλισμό- για να μεγαλώσουν τα δικά τους νούμερα. Στοιχημάτισαν και στοιχηματίζουν στην καταστροφή μας όπως έκαναν παλιότερα με την Αργεντινή και τη Ρωσία, όπως δεν έκαναν ποτέ με την Τουρκία που σχεδόν κάθε δεκαετία δανείζεται απο το ΔΝΤ. Τυχαίο; Το άρμα των Αμερικανών, το ΔΝΤ, ξέρει καλύτερα... που δανείζει,ποιόν πατά στο λαιμό και ποιόν χαϊδεύει στα μαλλιά.

Το είδε αυτό και ο Μίκης Θεοδωράκης. Μπορεί να έχουν δει άλλα πράγματα άλλοι άνθρωποι της Τέχνης. Ας βγούν να μιλήσουν, ας πουν παπαριά αλλά ας βγούν. Χρειάζονται όλοι αυτοί να εκφέρουν γνώμη. Δεν φτάνουν ούτε ο Μίκης, ούτε ο Λαζόπουλος, ούτε ο Σμαραγδής, ούτε ο Τατσόπουλος, ούτε ο Ξανθούλης....    

Ψέματα και άλλα ψέματα

Άκου ελληνάκο.

Δεν ακούς. Θαρρείς πως μέσα απο το χαζόκουτο ξεδιπλώνεται η σύγχρονη ιστορία μας. Στρατιές παραθυρόπληκτων, πολιτικών και δημοσιογράφων, κοινωνικών εταίρων my ass και συνήθων κρατικοδίαιτων υπόπτων στέκονται στο πλευρό του πρωθυπουργού που διατείνεται οτι βρισκόμαστε υπο οικονομική κατοχή. Χάσαμε, λένε όλοι δαύτοι, την ανεξαρτησία μας.

Μπάλες. Μαλλιαρές μπάλες. 

Δηλαδή ΑΡΧΙΔΙΑ ελληνάκο, να το εκφράσω σεμνότυφα.

Τόσα χρόνια διατρανώνεται το ίδιο ιστορικό ψέμα. Είμαστε ανεξάρτητοι και τώρα το 'κακό' διευθυντήριο του ΔΝΤ μας κόβει κομμάτι της ανεξαρτησίας μας.

Αν ήμασταν ποτέ ανεξάρτητοι, γιατί σε περιόδους ειρήνης βρεθήκαμε στο τάδε ή στο δείνα στρατόπεδο; Απο την αρχή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, το ελληνικό κράτος υποβασταζόταν απο καλοθελητές. Μεγάλες Δυνάμεις, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Καταφέραμε και μεγαλώσαμε ως χώρα. Εντάξαμε κομμάτια του ελληνισμού στο εθνικό αστικό μας κράτος. Όμως ΠΑΝΤΑ εξυπηρετούσαμε ΚΑΙ τα συμφέροντα των εκάστοτε νταβατζήδων. Αν η Αγγλία λ.χ. δεν ήθελε, όσο και να σκούζαμε θα είχαμε τον αγγλικό στόλο στον Πειραιά. ΠΑΝΤΑ τα συμφέροντά μας εξυπηρετούνταν εφόσον στη διεθνή σκακιέρα ο 'σύμμαχός' μας κέρδιζε κάτι.

Γιατί μπήκαμε στο ΝΑΤΟ; Για να λύσουμε το πρόβλημα της ασφάλειάς μας, τόσο απο βορρά όσο και απο ανατολή. Αποτέλεσμα; Μας προέκυψε 'Μακεδονία' εκεί που δεν υπήρχε, χάθηκε το 1/3 της Κύπρου, το Αιγαίο βρίσκεται υπο αμφισβήτηση. Ασφάλεια; Πουθενά. Μάλλον λύνουμε τα οικονομικά προβλήματα των πολεμικών βιομηχανιών των χωρών του ΝΑΤΟ...

Γιατί μπήκαμε στην ΕΟΚ; Για να μπορέσουμε να γίνουμε ανεπτυγμένη χώρα. Αποτέλεσμα; Γίναμε ανεπτυγμένη χρεοκοπημένη χώρα, με άκαμπτο νόμισμα, με ψήγματα βιομηχανίας, με πανάκριβο τουρισμό και ένα σκασμό λαμογιών. Και φυσικά ένα ακόμα τεράστιο χρεοκοπημένο κράτος, ανίκανο να προσφέρει οικονομική και κοινωνική ασφάλεια στου πολίτες του. 

Πάντα ήμασταν κράτος-δορυφόρος.

Χωνέψτε το. Και ας φανφαρολογεί ο κάθε μαλάκας πρωθυπουργός οτι χάσαμε κομμάτι της ανεξαρτησίας μας. Άλλωστε, οι υπαίτιοι βρίσκονται καθημερινά μπροστά του, στο γραφείο του, στη Βουλή, στο κόμμα - πράσινο, γαλάζιο, κόκκινο, μπεζ, κουραδί.

Έξω από το ευρώ ΤΩΡΑ

ΤΩΡΑ!

Χωρίς χρονοτριβή. Φτάσαμε στον πάτο και το ενδεχόμενο να πτωχεύσουμε δεν φοβίζει τόσο όσο το γεγονός,πια, οτι η μακροχρόνια ύφεση πρέπει να θεωρείται τετελεσμένη.

Το πείραμα του ευρώ έφτασε στα όριά του. Οικονομίες με αναντίστοιχες δομές, με μεγάλες διαφορές στους τομείς παραγωγής και κατανάλωσης, χωρίς πολιτικό όραμα και με μοναδικό στόχο ένα τυχαίο νεοκαπιτιλιστικό πείραμα ελεύθερης αγοράς δεν μπορούν να συντηρούν ένα νόμισμα γραφειοκρατών. Το ευρώ είναι το οικονομικό πείραμα του 21ου αιώνα. 

Αλλά: οι άνθρωποι δεν είναι πειραματόζωα. Ολόκληροι λαοί δεν μπορούν να βρίσκονται στο στόχαστρο επιτηδευμένων οικονομολόγων που θεωρούν νούμερα τις ανάγκες τους. 

Ναι στις ελεύθερες κρατικά ελεγχόμενες αγορές.

Ναι στην ελευθερία εμπορικών συναλλαγών υπό την κρατική επίβλεψη.

Ναι στην ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων εφόσον καλύπτονται οι ανάγκες των χωρών υποδοχής.

Ναι στην αλληλεγγύη των λαών, των πλουσίων στους φτωχούς, των δυνατών στους αδυνάτους.

Όχι στους αριθμούς. Όχι πια. Καιρός το κράτος να αναλάβει τον ρόλο του. Το κράτος πρέπει επιτέλους να υπηρετεί τον πολίτη και εφόσον με την φορολογία καρπώνεται την όποια υπεραξία του, να την αναδιανέμει δίκαια σε όλα τα επίπεδα. Απο την καλή λειτουργία του μέχρι την χρηματοδότηση των ανθρώπων εκείνων που μπορούν να προσφέρουν εργασία και όχι απασχόληση.

Έξω απο το ευρώ ΤΩΡΑ. Για να αποκτήσουμε την ανεξαρτησία μας, για να μπορέσουμε να ξαναστήσουμε ένα κράτος ευκαιριών και όχι ένα ευκαιριακό κράτος τύπου Σημιτιστάν, Καραμανλιστάν και Παπανδρειστάν. 

Ναι, δραχμούλα, υποτίμηση, ανταγωνιστικότητα σε ένα περιβάλλον με φτηνότερες  οικονομίες (Αλβανία, Σερβία, ΦΥΡΟΜ, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία, Συρία, Αίγυπτο) και όχι χαϊλίκι ευρωπαίου χωρίς βιομηχανίες και αγροτική παραγωγή. Αν θέλουμε να παραμείνουμε καταναλωτές και όχι παραγωγοί ύλης, πλούτου, πολιτισμού τότε το ευρώ είναι ότι πρέπει...

Μας δουλεύουν χοντρό γαζί

Αναφέρθηκε απο παπαγαλάκια των ΜΜΕ για άλλη μια φορά το σενάριο των περικοπών στον ιδιωτικό τομέα. Η αιτιολογία τους είναι διδακτική: όπου φυτεύτηκε το ΔΝΤ, η υποτίμηση του νομίσματος ερχόταν πρώτα για να προσφέρει φτηνότερα προϊόντα και ανθρώπους, η συνέχεια δε περιλάμβανε περικοπές στο δημόσιο για μείωση των κρατικών εξόδων και περικοπές στον ιδιωτικό τομέα για να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα. Ανταγωνιστικότητα!

Είναι τα ίδια παπαγαλάκια που ωρύονται για τα καρτέλ - πάντα κατά το συμφέρον του εκάστοτε χρηματοδότη - και χλευάζουν τον πολίτη παρουσιάζοντας τιμές στην Ευρώπη. Συνήθως, η ακρίβεια που φέρνει ο 'ανταγωνισμός' δεν καταγράφεται καν παρά μόνο στις τιμές που προσφέρουν οι παραγωγοί λες και το πρόβλημα ξεκινάει απο αυτούς.

Τα αρχικαθήκια πολιτικοί που μας τα έχουν πρήξει με την κρίση των αριθμών το σκέφτονται. Δεν κόβουν τον μισθό τους άλλωστε. Τα συμφέροντα των λίγων τους τα επιβάλλουν, με το αζημίωτο. Τα ίδια λαμόγια που μας έφεραν εδώ τολμούν να συζητήσουν περι ανταγωνιστικότητας όταν απο το 1985 και μετά καρύδωσαν την ελληνική βιομηχανική και αγροτική παραγωγή με αντιαναπτυξιακούς νόμους και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Φταίει ο εργαζόμενος;

Όταν κρατάνε τις τιμές ψηλά στα γαλακτοκομικά αγοράζοντας ΟΛΟΙ με την ίδια τιμή;

Όταν οι πετρελαιάδες πουλάνε διαφορετικά και σε συγχορδία μεταξύ τους ανάλογα με την περιοχή και το 'στάτους' της;

Ακόμα και απο την πλευρά των λίγων βιομηχανιών που απέμειναν, η φορολογία γίνεται δυσβάσταχτη και αποτελεί συγκοινωνούν δοχείο με την κρατική γραφειοκρατία και τη μίζα για 'τακτοποίηση'. Πότε το ελληνικό κράτος στήριξε την παραγωγή ή την παροχή υπηρεσιών; Ένας μήνας για τη δημιουργία ΕΠΕ, τέσσερις με έξι μήνες για μια τουριστική επένδυση. Ο εργαζόμενος φταίει για όλα αυτά; Ή μήπως ο επενδυτής θα τα σκάσει στην ελληνική του επένδυση απο αγάπη για τα μάρμαρά της και την ιστορία της;

Ο τελευταίος που φταιεί σε όλη αυτή την υπόθεση είναι ο εργαζόμενος και ο υγιής επιχειρηματίας. Πάσχουμε απο εφαρμογή και τακτική στον τρόπο λειτουργίας των επενδύσεων, με ανασφάλιστη εργασία και τεράστια φορολογία, με συναλλαγές κουρτίνας και απίστευτη προχειρότητα απο πλευράς γραφειοκρατίας...

Να πληρώσει η πλουτοκρατία τον ανταγωνισμό όπου βέβαια κορυφή του παγόβουνου είναι οι πολιτικοί.