Σύμφωνοι: η Αποχή είναι πολιτική πράξη για πολλούς. Είναι ο τρόπος να δείξει κανείς πως δεν ανέχεται το πολιτικό σύστημα όπως διαμορφώνεται κατά καιρούς. Είναι μια διαδικασία άρνησης της 'Δημοκρατίας' των ελίτ, του τρόμου που προσφέρει ένα αστικό κυβερνητικό σχήμα που εκφράζεται ως Ελληνική Δημοκρατία.
Σκέφτηκε κανείς όμως πόσο άλλοθι δίνει τόσο στον απέχοντα όσο και στον συστημικό η ερμηνεία της;
Για τον απέχοντα είναι ο πολιτικός εγωισμός. Δεν είναι ψυχολογικός όρος αυτός. Είναι η τάση του πολίτη να νιώθει μόνος μέσα σε μια πλειάδα κομμάτων και οργανώσεων που δεν τον εκφράζουν. Είναι δυνατόν το παραπάνω; Πως σε μια σοσιαλιστική δημοκρατία, σε μια αναρχική δημοκρατία, σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία, σε μια αστική δημοκρατία ο απέχοντας δεν μπορεί να βρεί έστω έναν μηχανισμό, ένα κόμμα, μια οργάνωση που να μην εκφράζει κομμάτι των πιστεύω του; Δόξα τον θεό, έχουμε έκφραση όλων των αποχρώσεων, απο την εξωκοινοβουλετική κινηματική Αριστερά μέχρι την εθνοφασιστική Δεξιά. Εφόσον δεν διαλεγόμαστε με άλλους, εφόσον δεν έχουμε τη διάθεση να ανταλλάξουμε ιδέες και προτάσεις, έστω να ρίξουμε λίγο τους τόνους για το κοινό καλό όλων, απέχουμε. Λαμπρά. Ο εγωισμός μας, το νεφέλωμα στο μυαλό μας που προϊδεάζει αλάθητο απόψεων, λέγεται Αποχή.
Όλοι έχουμε κωλοτρυπίδα κύριοι αλλά χέζουμε στο ίδιο αποχετευτικό σύστημα.
Απο την άλλη, δίνουν οι Απέχοντες το δικαίωμα στους συστημικούς να μην τους προσμετρούν. Δεν αρκεί η πραγματικότητα 'νίκησε η Αποχή'. Η αποχή ΔΕΝ κυβερνά, ΔΕΝ βρίσκεται σε κανένα έδρανο κοινοβουλίου, περιφερειακού ή δημοτικού συμβουλίου. Είναι η καταγραφή ενός αριθμού που τρομάζει μόνο ένα μικρό παιδί όπως αυτό θα τρόμαζε απο τον μπαμπούλα-κάποια στιγμή το ξεχνάει και μετά το χλευάζει, έτσι και εν ευθέτω πολιτικό χρόνο οι συστημικοί σχηματισμοί το ξεχνάν.
Πως να το γράψω αλλιώς βρε αδερφέ, ο Απέχοντας δίνει το δικαίωμα στην ανυπαρξία του παρά μόνο για ένα βράδυ εκλογών και ένα πρωινό εφημερίδων και εκπομπών.
Στέκομαι σε αυτό που δήλωσε ο Ψαριανός το βράδυ των εκλογών: πρέπει όλοι να ψηφίσουμε και το επόμενο ΣΚ.
ΝΑΙ. Πρέπει γιατί έτσι σεβόμαστε και δεν χλευάζουμε την πλειοψηφία. Αυτή είναι η δημοκρατία, έχουμε το ελεύθερο να εκφραζόμαστε, να συνασπιζόμαστε , να αναμετρώμαστε πολιτικά αλλά στο τέλος πρέπει να ακολουθήσουμε την απόφαση της πλειοψηφίας. Κάνουμε το παν να την πείσουμε να αλλάξει γνώμη αλλά δεν την αρνούμαστε.
Μην απέχεις. Το μη χείρων βέλτιστο,έτσι είναι η πραγματικότητα, όχι μόνο στην πολιτική αλλά και στην εργασία, στην αγάπη, στη ζωή. Αλλιώς βάζουμε έναν ακόμα καθρέπτη στο σπίτι μας και ερωτευόμαστε το είδωλό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου