Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

O X I



Αύριο θα έχουμε παρελάσεις, χαρές και πανηγύρια για την επέτειο της άρνησης του Μεταξά. Πριν λίγες μέρες ο κομπορρήμων πρόεδρος της σοσιαλιστικής Διεθνούς (και ουχί πρωθυπουργός της Ελλάδος) είπε όχι στην Τρόικα και στην αίτησή της για νέα οικονομικά μέτρα. Αμέσως μετά, αποφάσισε να οργανωθεί μια διακαναλική φανφάρα με οργανωτή έναν Πεταλωτή για να δηλώσει πως το όχι δεν ήταν όχι αλλά ό-χι. Χ του έριξε η Τρόικα μιας και αυτό το όχι ήταν τουλάχιστον 'γκέι' (προς θεού, γκέι ως χαζοχαρούμενο και όχι ως σεξουαλική προτίμηση) . Βλέπει και το Χ απο τον σοφό ελληνικό λαό και απειλεί, όπως όλοι οι Έλληνες πολιτικοί έκαναν στο παρελθόν. Ούτε χαρές, ούτε πανηγύρια. 

Τι απείλησε; Ότι θα μας κάνει ντα αν δεν ψηφίσουμε τους υποψηφίους του ΠαΣΩχ. Οτι οι εκλογές αυτές είναι καθαρά ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή του και πιθανή καταψήφιση των εκλεκτών θα μας αναγκάσει να πάμε στα χωριά για να τους ξαναψηφίσουμε. 

Ε και ζα δε κανεις; 

Μα θα κάνει, έτσι κι αλλιώς. Θέλει συγκατηγορούμενους στο ειδώλιο της Ιστορίας. Θέλει και τη Ντόρα, θέλει και τον Καρατζαφέρη. Για να δηλώσει αργότερα οτι σύρθηκε απο τις καταστάσεις μαζί με όλο το πολιτικό φάσμα σε μια Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Έτσι κρύβονται οι ενοχές ενός κόμματος που κατέστρεψε μαζί με τη ΝΔ ότι είχε φτιαχτεί τσούκου τσούκου  απο τους απλούς ανθρώπους του μόχθου. Είναι η ίδια συνομοταξία εγκάθετων γερμανοτσολιάδων και ελβετόψυχων που απο την επανάσταση του 1821 κατατρώνε τον λαό. 

Θυμίζω λίγο την Ιστορία. Το 1840 βρεθήκαμε πάλι σε καθεστώς Τρόικας. Ανέλαβαν οι Φίλοι Σύμμαχοι τον έλεγχο των οικονομικών της χώρας. Το 1843 ήρθε όμως ο Μακρυγιάννης και έδωσε μια πνοή δημοκρατίας. 

Ψάξτε να βρείτε Μακρυγιάννη. Ένα ΟΧΙ έστω.

ΌΧΙ στην ελαφρότητα όλων αυτών που θαρρούν πως μας απειλούν. 

ΌΧΙ, απλά ΌΧΙ. Ο καθένας ας αναλάβει την ευθύνη και ας κάνει τον Μακρυγιάννη  ενάντια στα δεσμά του.

Όχι άλλους Yesmen. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:


'Ερχόμαστε απο μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή. Ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.'