Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

Θερινό Σινεμά







Αγαπητέ Αναγνώστη,

παρά θιν άλος και με δεύτερο καύσωνα στο κατώφλι μας τα πολιτικά μας κεφάλαια προετοιμάζουν το ψυχρό φθινόπωρο. Για τις τσέπες μας, , για την εργασία μας - αν έχουμε μέχρι τότε, για την ψυχοσύνθεσή μας. Δεν ξέρω αν η δημιουργία της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι όαση στο πολιτικό σκηνικό, ούτε αν το Φόρουμ για την Ελλάδα της Ντόρας ο Αρμαγεδδών του δικομματισμού. Ξέρω οτι η ατμόσφαιρα μυρίζει σαπίλα φανερά πλέον, χωρίς το πατσουλί των ΜΜΕ, των δημιουργικών αριθμών.

Όσοι πέρασαν απο το τιμόνι αυτής της χώρας θέλω να ελπίζω -στο πίσω μέρος του μυαλού μου- οτι προσέφεραν. Έστω και αρνητικά. Πως προσφέρει κανείς αρνητικά; Αφυπνίζει μέσω της χαζομάρας του ή της ανεπάρκειάς του έναν, δύο, χίλιους πολίτες και τους αποκόπτει απο το πολιτικά ορθόν. Αυτόν που μπορεί να πει 'Χέστηκα για το κράτος, ας χρεοκοπήσουμε'. Αν κάποιος με θεωρεί εχθρό της πατρίδας που ελπίζω στη χρεοκοπία τότε μετά χαράς κατευθύνομαι στον Κορυδαλλό ως προδότης. Οποιοσδήποτε άλλος με περνά για ηλίθιο θα ενοχληθώ που με βάζει ίσα κι όμοια με τον Τζέφρυ και τον Κωστάκη. Όλοι οι υπόλοιποι, εύχομαι να αυξάνονται με ρυθμούς κουνελιού, ας πάρουν ένα μολύβι, ένα πληκτρολόγιο, ας πρήξουν τον φίλο τους με φανφάρες ανάλογου τύπου μπας και ξεφύγουμε απο τον λήθαργο της πολιτικής απραξίας.

Πολιτική πράξη δεν είναι μόνο η συμμετοχή στα κόμματα και τις πολιτικές οργανώσεις. Είναι και το φιλοσοφείν περί της κοινωνίας, του κράτους, της καθημερινής αναφοράς στην Δημοκρατία.

Αν όχι, πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία. Έτσι κι αλλιώς θα πληρώσουμε 5 ευρώ την ξαπλώστρα, 4 ευρώ τον φραπέ και 20 ευρώ το αντηλιακό. Που ξέρεις, μπορεί και να παρθούμε εγκεφαλικά και να πλακώσουμε στις μάπες κάναν παλικαρά που περιμένει να βγάλει εκατομμύρια σε 3 μήνες...

Gogol (Greco) Bordello - 60 Revolutions




Δεν υπάρχουν σχόλια:


'Ερχόμαστε απο μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή. Ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.'