Άλλη μια χρονιά λαμβάνει τέλος. Άλλη μια χρονιά που ο πολίτης αυτής της χώρας παραμένει αμόρφωτος, σχετικά φτωχός (η φτώχεια έχει να κάνει πάντα με το περιβάλλον, προφανώς ο Έλληνας θεωρείται πλούσιος σε σχέση με τον Αφρικάνό) και το χειρότερο, δεμένος πισθάγκωνα απο ένα σύστημα που απο το 1830 και μετά τον κρατά στα χαμηλά της Ευρώπης. Γκρίνια θα πεις. Είναι να μην γκρινιάζεις όταν το έλλειμμα δημοκρατίας και κατά συνέπεια η ανισότητα τέμνουν οριζόντια την ζωή μας και μας κατατάσσουν σε πληβείους και πραιτοριανούς; Αυτό που ξεκίνησε με την βαυαροκρατία, η συναλλαγή δηλαδή της κάστας των γραφειοκρατών με τα δημόσια οικονομικά και τα συμφέροντα έξωθεν μοιάζει με ένα ιστορικό κύκλο που δε λέει να τελειώσει. Όπως και τότε, έτσι και τώρα μια Τρόικα καθορίζει την πορεία μας.
Οι αναλαμπές του Ελληνισμού και η μεγιστοποίηση της επέκτασής του το 1919 δεν ήταν τίποτα παραπάνω απο μια εξαίρεση που επιβεβαιώνει πως όταν τυγχάνει τα συμφέροντά μας να συμπίπτουν με αυτά των μεγάλων παικτών του κόσμου, τότε μας αναλογεί ένα ξεροκόμματο. Πως αλλιώς να αντιληφθείς άλλωστε την έννοια του έθνους-κράτους που ο Διαφωτισμός επέβαλε στις δυτικές κοινωνίες και που στρεβλά-όπως συνηθίζεται στη σύγχρονη ιστορία μας- πέρασε στην κρατική ιδεολογία; Αυτή η κρατική ιδεολογία μας σκοτώνει απο τότε. Ιδεολογίες κάθε μορφής, απο τον Μεγαλοϊδεατισμό μέχρι τον εντόπιο 'Σοσιαλισμό', που σάρωσαν τον κοινωνικό ιστό των Κοινοτήτων, του αρχαιότερου ελληνικού θεσμού. Αυτές οι ιδεολογίες συγκέντρωσαν την δύναμη στο εθνικό κέντρο, εκεί γύρω απο τα παλαιά ανάκτορα που τώρα ονομάζονται Κοινοβούλιο και στέρησαν απο τους Έλληνες τη δημιουργία, τον πολιτισμό, τον αυτοέλεγχο και αυτοορισμό τους στον κόσμο. Απο κοσμοπολίτη τον κατάντησαν επαρχιώτη με την κοινωνική έννοια της λέξης. Τον κατάντησαν ένα ιδεολογικό ζώο.
Έχουμε περισσότερο απο ποτέ την ανάγκη αποϊδεολογικοποίησης της κοινωνίας. Έχουμε την ανάγκη να αποστρατευτούμε ως άνθρωποι απο τους στρατούς των κομμάτων που εχθρεύονται οιονδήποτε δεν συντάσσεται μαζί τους. Έχουμε την ανάγκη να αντιληφθούμε οτι πρώτα είμαστε πολίτες, ενεργά μέλη της κοινωνίας, και μετά κομματικά ανθρωπόμορφα.
Δεν αρκεί να εκφράζεις την αγανάκτησή σου για έναν προϋπολογισμό, να στοιχηματίζεις οτι θα αποτύχει αλλά να τον υπερψηφίζεις. Καλύτερα να πράξεις όπως είπε κάποτε ο Μέιτζορ, πρωθυπουργός της Βρετανίας, στους εσωκομματικούς του αντιπάλους: stand up or shut up. Αφού το πρώτο δεν ισχύει, καλύτερα να μη μιλάς ή να παραιτηθείς. Αυτά είναι τα αποτελέσματα των ιδεολογιών, των κομματικών γραμμών, όλων αυτών των δεινών που μας έφερε η Ευρώπη του Διαφωτισμού...
Καλή χρονιά και καλή τύχη λοιπόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου