Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Παράνομοι της Νομιμότητας



Το έχετε καταλάβει, πείτε την αλήθεια... Είναι το σήμα κατατεθέν του ελληνισμού διαχρονικά. Ο καθένας κάνει ότι του καπνίσει και αν κάποιος 'φορέας' έχει την απαραίτητη 'ευαισθησία' τότε μπορεί και να τον τραβήξει νομικά.

Παράδειγμα Α:

Ο δήμαρχος της Στυλίδας Απόστολος the man Γκλέτσος. Έσπασε τα πλαϊνά προστατευτικά της Εθνικής Οδού γιατί κατάφορα η εταιρία λειτουργίας του δρόμου παραβίαζε το νόμο: σε ιδιωτικό οδικό δίκτυο πρέπει να υπάρχουν παράπλευροι δρόμοι για την εξυπηρέτηση αυτών που δεν θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν. Ο Δήμαρχος συνελήφθη. Τον πήγαν δικαστικά αλλά αθωώθηκε βάσει κάποιου άλλου νόμου, ένας θεός ξέρει ποιού. Αν ο υποφαινόμενος έπραττε το ίδιο το λογικό θα ήταν να σας έγραφε απο της φυλακής τα σίδερα.

Δεν κρίνω την πράξη απο την πλευρά της νομιμότητας. Μεταξύ μας, σωστά έπραξε βάσει του νόμου, παραβιάζοντας όμως άλλο νόμο. 

ΚΟΥΚΟΥΡΟΥΚΟΥ

Παράδειγμα Β:

Ο αντικαπνιστικός νόμος ψηφίστηκε και δεν εφαρμόζεται. Πέρασε απο το Συμβούλιο της Επικρατείας ως νόμος επιβολής του κώδικα Υγιεινής σε κλειστούς χώρους, μη λαμβάνοντας όμως υπόψιν οτι το τσιγάρο κυκλοφορεί νόμιμα στις αγορές της χώρας. Πως λοιπόν η πράξη κρίνεται παράνομη σε συγκεκριμένους ΙΔΙΩΤΙΚΟΥΣ χώρους όταν το εργαλείο είναι νόμιμο; Είναι σαν να αγοράζω μία τσάπα που δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω στο χωράφι μου γιατί υπάρχουν ειδικές συνθήκες. Σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχει παράθυρο χρήσης σε μεγάλους χώρους. Δηλαδή στο μεγάλο μαγαζί καπνίστε άφοβα, δεν υπάρχει υγειονομικό ενδιαφέρον, παρότι σε αυτόν οι συνθήκες είναι ίδιες με αυτές του μικρού μαγαζιού;

Άντε λοιπόν, ψηφίστηκε. Εφαρμόστηκε; Ο κόσμος αρνείται να τον εφαρμόσει. Γιατί; Δεν υπάρχουν φορείς εφαρμογής; Υπάρχουν. Έλα μου ντε που αν έρθει να μου κόψει πρόστιμο ο δημοτικός υπάλληλος ΔΕΝ έχει δικαίωμα να συλλέξει τα στοιχεία μου! Μόνο τα σώματα ασφαλείας έχουν το δικαίωμα. Αρνούμαι λοιπόν. Και μετά τι; Ουσιαστικά εφαρμόζεται μόνο για τους μαγαζάτορες.

ΚΟΥΚΟΥΡΟΥΚΟΥ

Παράδειγμα Γ:

Κάπνισε σε μερικούς εγκέφαλους να στοιβάξουν μέσα σε έναν δημόσιο χώρο που ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ διέπεται απο έναν ρατσιστικό νόμο που λέγεται ΆΣΥΛΟ κάποιους φουκαράδες. Επειδή ψηφίστηκε λένε απο το οργανωμένο συνδικαλιστικό σώμα των φοιτητών. Αν δηλαδή ψηφίσει το ίδιο σώμα να χέσουμε μαζικά μέσα σε έναν χώρο του Ασύλου νομιμοποιείται;

Να μην ξεχάσω: αυτοί, της Νομικής, οι φοιτητές βρε... είναι αυτοί που οι πρεσβύτεροι συνάδελφοι τους είναι οι νταβατζήδες σε κάθε νομική πράξη μας με ποσά 300% πάνω απο τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και που αντιδρούν στο άνοιγμα του επαγγέλματός τους. Επαναστάτες με περιουσία δηλαδή...

Προσπερνάω... Αυτοί οι φουκαράδες έχουν δικαίωμα ασύλου; Αν δεν έχουν γιατί πρέπει να πείσουν με το στανιό το ελληνικό κράτος οτι πρέπει να την αποκτήσουν; Με βάση το Σύνταγμα κατοχυρώνω το δικαίωμα για στέγη. Μπορώ να κάνω κατάληψη σε έναν δημόσιο χώρο και να απαιτήσω ένα διαμερισματάκι; Έχω δικαίωμα στη στέγη, νομιμοποιούμαι όμως με οποιοδήποτε μέσο να το κάνω και κυρίως, είναι υποχρεωμένο το κράτος να μου το προσφέρει γιατί έτσι γουστάρησα μια ωραία πρωία; 

ΚΟΥΚΟΥΡΟΥΚΟΥ

Ότι του καυλώσει του καθένα. Βάζει μπροστά το προσωπικό ή κοινωνικό συμφέρον για να απαιτήσει μια αλλαγή.

Απο την άλλη το κράτος λειτουργεί καυλοαντικαυλωτικά. Δεν καυλώνει να κυνηγήσει τον μαλάκα που διαλέγει να σπαταλήσει το δημόσιο χρήμα στεγάζοντας 300 άτομα σε χώρο που πληρώνω ΕΓΩ για να εξυπηρετήσει την συμπλεγματική φανφαρολογία περί επανάστασης και άλλων τέτοιων φαρσών αλλά καυλώνει να κυνηγήσει τον μαγαζάτορα που φουμάρει ή τον δήμαρχο που σπάει στηθαία.

Ρε δε γαμιέστε...

Δεν υπάρχουν σχόλια:


'Ερχόμαστε απο μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή. Ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.'