Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Μας δουλεύουν χοντρό γαζί




Αναφέρθηκε απο παπαγαλάκια των ΜΜΕ για άλλη μια φορά το σενάριο των περικοπών στον ιδιωτικό τομέα. Η αιτιολογία τους είναι διδακτική: όπου φυτεύτηκε το ΔΝΤ, η υποτίμηση του νομίσματος ερχόταν πρώτα για να προσφέρει φτηνότερα προϊόντα και ανθρώπους, η συνέχεια δε περιλάμβανε περικοπές στο δημόσιο για μείωση των κρατικών εξόδων και περικοπές στον ιδιωτικό τομέα για να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα. Ανταγωνιστικότητα!

Είναι τα ίδια παπαγαλάκια που ωρύονται για τα καρτέλ - πάντα κατά το συμφέρον του εκάστοτε χρηματοδότη - και χλευάζουν τον πολίτη παρουσιάζοντας τιμές στην Ευρώπη. Συνήθως, η ακρίβεια που φέρνει ο 'ανταγωνισμός' δεν καταγράφεται καν παρά μόνο στις τιμές που προσφέρουν οι παραγωγοί λες και το πρόβλημα ξεκινάει απο αυτούς.

Τα αρχικαθήκια πολιτικοί που μας τα έχουν πρήξει με την κρίση των αριθμών το σκέφτονται. Δεν κόβουν τον μισθό τους άλλωστε. Τα συμφέροντα των λίγων τους τα επιβάλλουν, με το αζημίωτο. Τα ίδια λαμόγια που μας έφεραν εδώ τολμούν να συζητήσουν περι ανταγωνιστικότητας όταν απο το 1985 και μετά καρύδωσαν την ελληνική βιομηχανική και αγροτική παραγωγή με αντιαναπτυξιακούς νόμους και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Φταίει ο εργαζόμενος;

Όταν κρατάνε τις τιμές ψηλά στα γαλακτοκομικά αγοράζοντας ΟΛΟΙ με την ίδια τιμή;

Όταν οι πετρελαιάδες πουλάνε διαφορετικά και σε συγχορδία μεταξύ τους ανάλογα με την περιοχή και το 'στάτους' της;

Ακόμα και απο την πλευρά των λίγων βιομηχανιών που απέμειναν, η φορολογία γίνεται δυσβάσταχτη και αποτελεί συγκοινωνούν δοχείο με την κρατική γραφειοκρατία και τη μίζα για 'τακτοποίηση'. Πότε το ελληνικό κράτος στήριξε την παραγωγή ή την παροχή υπηρεσιών; Ένας μήνας για τη δημιουργία ΕΠΕ, τέσσερις με έξι μήνες για μια τουριστική επένδυση. Ο εργαζόμενος φταίει για όλα αυτά; Ή μήπως ο επενδυτής θα τα σκάσει στην ελληνική του επένδυση απο αγάπη για τα μάρμαρά της και την ιστορία της;


Ο τελευταίος που φταιεί σε όλη αυτή την υπόθεση είναι ο εργαζόμενος και ο υγιής επιχειρηματίας. Πάσχουμε απο εφαρμογή και τακτική στον τρόπο λειτουργίας των επενδύσεων, με ανασφάλιστη εργασία και τεράστια φορολογία, με συναλλαγές κουρτίνας και απίστευτη προχειρότητα απο πλευράς γραφειοκρατίας...

Να πληρώσει η πλουτοκρατία τον ανταγωνισμό όπου βέβαια κορυφή του παγόβουνου είναι οι πολιτικοί.

Δεν υπάρχουν σχόλια:


'Ερχόμαστε απο μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή. Ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.'