Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Αλήθεια, τι μας περιμένει;




Άλλη μια χρονιά λαμβάνει τέλος. Άλλη μια χρονιά που ο πολίτης αυτής της χώρας παραμένει αμόρφωτος, σχετικά φτωχός (η φτώχεια έχει να κάνει πάντα με το περιβάλλον, προφανώς ο Έλληνας θεωρείται πλούσιος σε σχέση με τον Αφρικάνό) και το χειρότερο, δεμένος πισθάγκωνα απο ένα σύστημα που απο το 1830 και μετά τον κρατά στα χαμηλά της Ευρώπης. Γκρίνια θα πεις. Είναι να μην γκρινιάζεις όταν το έλλειμμα δημοκρατίας και κατά συνέπεια η ανισότητα τέμνουν οριζόντια την ζωή μας και μας κατατάσσουν σε πληβείους και πραιτοριανούς; Αυτό που ξεκίνησε με την βαυαροκρατία, η συναλλαγή δηλαδή της κάστας των γραφειοκρατών με τα δημόσια οικονομικά και τα συμφέροντα έξωθεν μοιάζει με ένα ιστορικό κύκλο που δε λέει να τελειώσει. Όπως και τότε, έτσι και τώρα μια Τρόικα καθορίζει την πορεία μας.

Οι αναλαμπές του Ελληνισμού και η μεγιστοποίηση της επέκτασής του το 1919 δεν ήταν τίποτα παραπάνω απο μια εξαίρεση που επιβεβαιώνει πως όταν τυγχάνει τα συμφέροντά μας να συμπίπτουν με αυτά των μεγάλων παικτών του κόσμου, τότε μας αναλογεί ένα ξεροκόμματο. Πως αλλιώς να αντιληφθείς άλλωστε την έννοια του έθνους-κράτους που ο Διαφωτισμός επέβαλε στις δυτικές κοινωνίες και που στρεβλά-όπως συνηθίζεται στη σύγχρονη ιστορία μας- πέρασε στην κρατική ιδεολογία; Αυτή η κρατική ιδεολογία μας σκοτώνει απο τότε. Ιδεολογίες κάθε μορφής, απο τον Μεγαλοϊδεατισμό μέχρι τον εντόπιο 'Σοσιαλισμό', που σάρωσαν τον κοινωνικό ιστό των Κοινοτήτων, του αρχαιότερου ελληνικού θεσμού. Αυτές οι ιδεολογίες συγκέντρωσαν την δύναμη στο εθνικό κέντρο, εκεί γύρω απο τα παλαιά ανάκτορα που τώρα ονομάζονται Κοινοβούλιο και στέρησαν απο τους Έλληνες τη δημιουργία, τον πολιτισμό, τον αυτοέλεγχο και αυτοορισμό τους στον κόσμο. Απο κοσμοπολίτη τον κατάντησαν επαρχιώτη με την κοινωνική έννοια της λέξης. Τον κατάντησαν ένα ιδεολογικό ζώο.

Έχουμε περισσότερο απο ποτέ την ανάγκη αποϊδεολογικοποίησης της κοινωνίας. Έχουμε την ανάγκη να αποστρατευτούμε ως άνθρωποι απο τους στρατούς των κομμάτων που εχθρεύονται οιονδήποτε δεν συντάσσεται μαζί τους. Έχουμε την ανάγκη να αντιληφθούμε οτι πρώτα είμαστε πολίτες, ενεργά μέλη της κοινωνίας, και μετά κομματικά ανθρωπόμορφα. 

Δεν αρκεί να εκφράζεις την αγανάκτησή σου για έναν προϋπολογισμό, να στοιχηματίζεις οτι θα αποτύχει αλλά να τον υπερψηφίζεις. Καλύτερα να πράξεις όπως είπε κάποτε ο Μέιτζορ, πρωθυπουργός της Βρετανίας, στους εσωκομματικούς του αντιπάλους: stand up or shut up. Αφού το πρώτο δεν ισχύει, καλύτερα να μη μιλάς ή να παραιτηθείς. Αυτά είναι τα αποτελέσματα των ιδεολογιών, των κομματικών γραμμών, όλων αυτών των δεινών που μας έφερε η Ευρώπη του Διαφωτισμού...

Καλή χρονιά και καλή τύχη λοιπόν.

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Νο2

Δεν είναι ωραίο να τρως ξύλο:




Έρχεται δεύτερος μετά απο αυτόν:






Αν νομίζει κάποιος οτι τελείωσε εδώ είναι γελασμένος.

Τις έφαγαν καλώς; Οι άνθρωποι όχι. Αλλά η ιδιότητα θα έπρεπε τουλάχιστον να πυροβοληθεί. Και επειδή δεν μπορείς να φτιάξεις ομελέτα χωρίς αυγά, οι άνθρωποι θα την πληρώσουν.

Δεν ενδιαφέρει κανέναν αν είναι συμπαθείς ή όχι. Η αντικειμενική αλήθεια οτι εκφράζουν το σύστημα που έριξε τη χώρα στα σκατά αποτελεί το εφαλτήριο για τη βία στο πρόσωπό τους. Χτυπήθηκαν ο βουλευτής και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και θα χτυπηθούν και άλλοι πολλοί αν τολμήσουν να περπατήσουν στους δρόμους ως κοινοί θνητοί, νομίζοντας πως ο λαός θα τους ανεχθεί ως φυσικές παρουσίες.

Είστε επικηρυγμένοι. Εύχομαι οι κυνηγοί σας να το σκεφτούν διπλά και τριπλά όταν βρεθούν πίσω απο το παραβάν και να μη σας στείλουν πίσω απο κάποιο έδρανο ή γραφείο.

Μέχρι τότε στα λαγούμια σας.

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Πότε θα βάλει κρύο;



Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα
Κρύο δεν έκανε ποτέ

τραγουδάνε κάτι παλικάρια με ράστα. Ναι, αυτοί που πίνουν μπάφους και παίζουν pro.

Μας πως αλλιώς θα περάσει η παρατεταμένη θέρμη του καιρού και όχι μόνο; 

Ζεσταίνομαι ρεεεεε! Δεν αντέχω άλλο ζέστη, τσουρουφλίστηκα. Ακόμα και η κωλότσεπη έχει ιδρώσει, ξέρεις, εκεί που βάζεις το πορτοφόλι. Κοιτάζω στις βιτρίνες, βγάζω το πορτοφόλι να δω αν με παίρνει, τζίφος. Βλέπω τους λογαριασμούς, ξαναβγάζω το πορτοφόλι, ξανά πίσω στην κωλότσεπη. Ζέστη, πολλή ζέστη, όλο ζέστη, 'καυτά μέτωπα' το κλισέ των δημοσιογραφίσκων. 

Ας έρθει λίγη δροσιά, έστω καιρική, να κλειστούμε σπίτι να μη μας θέλγει η αγορά. Θα μου πεις, πετρέλαιο, κάστανα (καλά, 3 ευρώ το κιλό τα κάστανα;) ζεστοί καφέδες, είμαστε τώρα να χαλάμε ρεύμα για να βράσει το νερό; Έστω κι έτσι, ας έρθει λίγο κρύο στα μυαλά μας, να παγώσουν να μην καταλαβαίνουμε πόσο ζεστό είναι το στικάκι του Παπακωνσταντίνου με τον προϋπολογισμό. Φοβερό πράγμα η τεχνολογία, σε ένα στικάκι πλέον χωράνε όλα τα κακά του κόσμου.

Ήρθε να μας δροσίσει η Ντόρα! Δημοκρατική Συμμαχία το κόμμα της με τον Κυριάκο κέρβερο στη ΝΔ για να κρατάει την πόρτα ανοικτή στην μετά-Σαμαρά εποχή. Είναι στο φυζίκ της ΝΔ, οι αποστάτες μία στις δύο φορές αναλάμβαναν τα ηνία της Δεξιάς τα τελευταία 35 χρόνια. Που ξέρεις, μπορεί η Ντορίτα να επανέλθει σε 10 χρόνια σιδηρά και περήφανη για την πορεία της, μοναχική μέχρι τότε, στον θώκο του πρόεδρα της Νέας Νέας Δημοκρατίας.

Μέχρι τότε πολλά δε θα γίνουν. Δε θα έχουμε 'διώξει' το ΔΝΤ, δε θα έχουμε καταψηφίσει το δίπολο του κακού ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, δε θα έχουμε διώξει τα κόμματα άρνησης και διαμαρτυρίας, δε θα έχουμε καταφέρει να λύσουμε το θέμα με τους ΧΥΤΑ, δε θα έχουμε αναπτυξιακό νόμο, δε θα έχουμε τίμιους φορολογούμενους αλλά ούτε και Πολιτεία ικανή να λύνει θέματα, δε θα έχουμε στον ήλιο μοίρα.

Τουλάχιστον θα έχουμε ήλιο, ζέστη, Παπανδρέου (Νίκο; Γιώργο; κάποιον τελος πάντων), Καραμανλή (όλο και κάποιος θα ξεπηδήσει), Μητσοτάκη (τη βλέπω την Αλεξία να μας κάνει δηλώσεις στο πλευρό του Αθάνατου) και καμια διακοσαριά γόνους πολιτικών οικογενειών. Θα έχουμε κάποιον να μας θυμίζει την ένδοξη ιστορία μας βρε αδερφέ.

Αλλά κρύο ποτέ ξανά. Τα μπάνια του Λαού πρέπει να θεσμοθετηθούν για όλο τον χρόνο, είναι η καλύτερη περίοδος για να περάσεις νομοσχέδια...

Καλές Γιορτές παιδιά! Θέλει καλοπέραση η φτώχια... 

'Ερχόμαστε απο μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή. Ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.'