Διαλέξαμε τη Βαρβαρότητα;

Οι ατάκες του μεγαλόσχημου ΓΑΠ έχουν μείνει πλέον στην ιστορία ως κενές αποτελέσματος: τίποτα απ'όσα δήλωσε με στόμφο δεν επιτεύχθηκαν. Λεφτά δεν υπάρχουν, δεν εκτελεί το πατριωτικό του καθήκον, είναι ο χειρότερος καρεκλοκένταυρος εξουσιαστής που γνώρισε η χώρα απο τη Μεταπολίτευση και μετά και κυρίως, προκάλεσε βαρβαρότητα με τις αποφάσεις της κυβέρνησής του. Εκτός και αν η πορεία του μέχρι τώρα είναι σοσιαλιστική. Μπα, μάλλον σοσιαληστρική, πάλι πληρώνει ο μεσαίος και ο μικρός μισθωτός παρά τα καρχαριοειδή που κατασπαράσσουν τον πλούτο μας.

Για όποιον περίμενε να θεωρήσω βαρβαρότητα την έκρηξη της βίας στους δρόμους πλανάται οικτρά. Οι πολίτες τώρα παρά ποτέ συλλαμβάνουν στην πράξη τη νοοτροπία της εξουσίας του Συντάγματος του 1974. Αποκατάσταση της Δημοκρατίας ήρθε στα χαρτιά, στην πράξη το πολιτικό και κομματικό σύστημα δεν άλλαξε, πέταξε τον μέχρι τότε μανδύα του και φόρεσε έναν φρέσκο. Απο τον Καραμανλή που απο συμμέτοχο του παρακράτους έγινε σλόγκαν- ή Καρμανλής ή τανκς!- μέχρι τον εντόπιο σοσιαλισμό του Ανδρέα που όντως έφερε στην εξουσία τους αποκλεισμένους. Μόνο που ο σοσιαλισμός του Ανδρέα λεγόταν φαγοπότι των ημετέρων. Μαζί τα έφαγαν, με τους συνδικαλιστές, τους Πάγκαλους, τις τράπεζες και τους κομματάρχες. Ο λαός έλαβε ψίχουλα και εγκαθίδρυσε την νοοτροπία της συνδιαλλαγής που απο το 1844 του Μακρυγιάννη μέχρι σήμερα ονομάζουμε φαυλοκρατία.

Όλα αυτά συντελούν στην ιδέα οτι οι πολιτικές ηγεσίες επέλεξαν τη Βαρβαρότητα στο δίλημμα του αμερικανοτσολιά Τζέφρυ. Βίαιες καταστολές της Αστυνομίας, βάρβαρα ληστρικά μέτρα για τους φτωχούς και αδύνατους, αποικιακού στυλ ξεπούλημα των ιθαγενών περιουσιακών στοιχείων για μια χούφτα δολάρια. Η αγγλοσαξωνική βαρβαρότητα σε όλο της το μεγαλείο: οικονομίες των αριθμών, μέτρα των αριθμών, εξορθολογισμός των αριθμών.

Ο λαός οχλοποιείται απο αυτή την κατάσταση. Δεν έχει ξεφύγει ακόμα στη λογική της βαρβαρότητας, όσο τον ξεζουμίζουν όμως με άνισα και άδικα μέτρα, η οχλοκρατία θα τον περιορίσει σε σφαγές επι προσωπικού. Όσο η αντίδρασή του εστιάζεται απέναντι στα μέσα καταστολής και στα μπαιράκια των βουλευτών η κατάσταση είναι ελεγχόμενη. Πρέπει να παραμείνει τέτοια ως μέσο πίεσης στην εξουσία για πραγματικές αλλαγές στη λειτουργία της δημοκρατίας. Όσο δεν του δίνεται η δημοκρατία που του αξίζει τόσο θα ρέπει προς την διάσπαση της συνοχής του, το κοινωνικό όφελος της αντίδρασης θα γίνει προσωπικό και θα δούμε σκηνές όπου τα γεγονότα της Τετάρτης θα μοιάζουν εικόνες λουνα παρκ... 


Δεν πρέπει να ακολουθήσουμε τη βαρβαρότητα της αστικής δημοκρατίας. Πρέπει να διαφυλάξουμε αυτό που κτίζουμε απο την 25η Μαϊου: την αλλαγή, τον εξανθρωπισμό της λειτουργίας μας ως κράτος και την πραγματική και χωρίς όρους δικαιοσύνη. Ή τώρα ή ποτέ.