Σοσιαληστές

Να χαρώ εγώ σοσιαλισμό!

Δεν ξανάγινε τέτοια επιδρομή στις τσέπες και στα δικαιώματα του λαού από άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα. Απο το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.

Τυχαίο; Δε νομίζω! 

Ακούστε ακούστε: ο Τζέφρυ αναλαμβάνοντας την εξουσία δήλωσε πιο σοσιαλιστής απο ποτέ!

Έλεος. Ακόμα και ο υποφαινόμενος που δε δηλώνει αριστερός ντρέπομαι για την κατάντια ενός κινήματος που έδωσε περισσότερα στον λαό (ψίχουλα αλλά περισσότερα) και κυρίως έφερε αυτήν την ισορροπία σε ένα καθαρά δεξιόστροφο πολιτικό σύστημα.

Φευ! Τα κάνανε μαντάρα στην οκταετία του Αντρέα τριπλασιάζοντας το έλλειμμα, κατακλέψανε την οκταετία Σημίτη και έχασαν μεγάλη ευκαιρία να γίνει επιτέλους η Ελλάδα πραγματικά ανεπτυγμένο κράτος. Ήρθε και ο Μπούλης να κατασκορπίσει τον κρατικό πλούτο και έδεσε το γλυκό. Αλλά σοσιαλιστές - κατ' όνομα- να μειώνουν μισθούς σε ηλικίες μέχρι 25 ετών, να διευκολύνουν απολύσεις, να καταληστεύουν τις τσέπες των φορολογούμενων χωρίς να δίνουν πνοή ανάπτυξης, να συρρικνώνουν ένα κατά τα άλλα φτωχό κοινωνικό κράτος δεν ξανάδε η γη!

Από Σοσιαλιστές!

Σοσιαληστές! Πριν και μετά τη Νέα Τσέπη... Με τη βοήθεια της Μόργκαν Στάνλει, της Γκόλντμαν Σαχς και των λοιπών οίκων-μπουρδέλων. Χέρι χέρι με την Ευρώπη τους.

Ειλικρινά, έχουμε τις κυβερνήσεις που μας αξίζουν.

Γι'αυτό σκάσε ελληνάκο...

Επίδεσμοι και Γάζες

Πόσοι αλήθεια έχουν ασχοληθεί με το φαινόμενο Ισραήλ...

Τώρα που πέρασαν κάποιες μέρες απο την αποτρόπαια,τω όντι, επέμβαση των ισραηλινών ειδικών δυνάμεων στο τουρκικό πλοίο της ομάδας Free Gaza, έχουν γραφτεί αράδες και αράδες σχολίων και τοποθετήσεων περί της ισραηλινής πολιτικής στην Παλαιστίνη. Όπως έγραψα και πιο πάνω, η χρήση βίας απο το Ισραήλ απέναντι σε άοπλους πολίτες είναι πράξη βαρβαρότητας. Είναι πράξη σίγουρα κιότικη -ποιητικό- γιατί αυτοί που πυροβολήθηκαν κατευθύνονταν σε έναν τόπο μαστιζόμενο, αποκλεισμένο, τυρρανισμένο, φτωχό και αδικημένο.

ΑΛΛΑ.

Αρνούμαι να σεβαστώ την πολιτική διάσταση που δόθηκε απο Τουρκικής πλευράς. Το σημαντικότερο όλων, αρνούμαι να συμμαχήσω πολιτικά με ομάδες σας τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ παρότι ο σκοπός είναι κοινός: το δίκαιο των Παλαιστινίων για ελευθερία και κρατική υπόσταση. Όπως παλαιότερα η PLO και η Φατάχ, οι καιροσκόποι Παλαιστίνιοι αντιστασιακοί κινούνται ιδεολογικά υπό τη σημαία της αντιδραστικής πραγματικότητας. Τότε ως υποτιθέμενοι κομμουνιστές, τώρα ως ισλαμιστές. Τότε για να προσεταιρισθούν το αντίπαλο δέος ΕΣΣΔ, τώρα για να συσπειρώσουν μια πιο φανατική ιδεοληψία μέσα στον μουσουλμανικό κόσμο με κύριο σύμμαχο το ισλαμικό Ιράν.

Όσο για την Τουρκία, είναι προφανής η σημαντότητα του τουρκισμού που προσπαθεί να οριοθετήσει εδώ και κάμποσα χρόνια η ομάδα του ΥΠΕΞ -τώρα- Νταβούτογλου. Η Τουρκία και ο Νεοοθωμανισμός είναι πλέον αλληλένδετες έννοιες. Η γείτονος χώρα προσπαθεί πολιτικά και οικονομικά να κερδίσει το ρόλο του προστάτη των μουσουλμάνων προωθώντας το τουρκικό πολιτισμικό πρότυπο,ένα μείγμα δυτικού χαλιφάτου και ισλαμικού καπιταλισμού. Δε χρειάζονται έγγραφα για να αποδείξουν οτι το τουρκικό πολιτικό κατεστημένο του Ερντογάν ήταν ψυχή τε και σώματι εντός του τουρκικού πλοίου. Τέσσερα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος βρίσκονταν εν πλώ. Εν πάσει περιπτώσει, τι να πει και η Τουρκία για τα ανθρώπινα δικαιώματα... Η Κύπρος είναι πολύ κοντά στο Ισραήλ... Είδε κανείς Τούρκους ακτιβιστές να επιχειρούν απόβαση εναντίον της Τουρκικής κατοχής; 

Ακτιβιστές του κώλου αυτοί οι τέσσερις, δεν νομίζετε;

Τα όσα έγραψα δεν αναιρούν τη βαρβαρότητα. Αλλά η σπουδαιότητα της εξυφαινόμενης τουρκικής περιφερειακής ηγεμονικής πολιτικής σε συνεργασία με τα ισλαμικά παλαιστινιακά αντάρτικα και την ανίερη συμμαχία με το Ιράν είναι τεράστια για την ελληνική εξωτερική πολιτική. Τα παιχνίδια με το Ισραήλ είναι στρατηγικά επιζήμια για την Ελλάδα. Και το ζήτημα παραμένει κοντόφθαλμο μιας και η χώρα απο το 1959 και μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου θα έπρεπε να αποτελεί τον νούμερο ένα σύμμαχο του Ισραήλ, αλλά η Αριστερά ποτέ δεν άφησε την αντιδραστικότητά της να επιβληθεί υπέρ της πολιτικής. Ο εχθρός για την Αριστερά είναι σημαντικότερος απο τον σύμμαχο, ακόμα και αν αυτός είναι βιαστής. 

Όσο για τον βαρβαρισμό του Ισραήλ... Ένας λαός που έχε υποστεί τον εξευτελισμό και τον διωγμό για 3000 χρόνια γίνεται πολύ σκληρός όταν αποκτά την ανεξαρτησία του, πόσο μάλλον όταν γύρω του υπάρχουν 200 εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να αφανιστεί.   

Άλλος ένας...

Η στατιστική είναι άτιμη επιστήμη.

Μπορείς με αυτή να μετρήσεις ακόμα και το ποσοστό ευτυχίας.

Ποτέ όμως οι αριθμοί δεν είχαν συναισθήματα παρά μόνο μια δόση αλήθειας.

Από σήμερα ο υποφαινόμενος εντάσσεται στην στατιστική της ανεργίας.

Κάποιος δεν πλήρωνε ενώ απαιτεί να τον πληρώνουν και όταν καθυστερεί αυτή η πληρωμή επιβάλλει 12% τόκο τον χρόνο.

Αυτό είναι το ελληνικό κράτος.

Και ο εργοδότης; Ο εργοδότης έχει σκοπό το κέρδος. Μπορεί να δεχτεί μία πτώση του ποσοστού του κέρδους του αλλά όχι για πολύ. Εννοείται πως δεν έχει όρια, όταν μπουκώνει πολλά μοιράζει ψιχουλάκια, όταν αρχίζει να μπουκώνει λίγα απολύει.

Στατιστική.

Ανεργία.

Κράτος.

Εργοδοσία.

Πάντα πληρώνουν οι πολλοί... Ακόμα και αν σε λίγο δε θα έχουν...

Και απο Δευτέρα στον ΟΑΕΔ για τα άλλα ψίχουλα...