Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Τρείς λαλούν και δυο χορεύουν



Δεν έχει κι άδικο ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Κακλαμάνης. Τελευταία θαρρώ πως είναι και η μόνη λογική φωνή μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Μήπως το βρισίδι και ο παρολίγον προπηλακισμός του πριν ένα χρόνο σε καφέ στο κέντρο των Αθηνών τον ξύπνησε; Ίσως.

'Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, να πάμε τότε στο λαό' ελάλησε εχθές και έδειξε το δρόμο. 

Να πάμε, γιατί να μην πάμε; Επειδή κοστίζει ένα δις όπως λένε κάποιοι; Ε και; Το κόστος της παραμονής της χώρας υπο μνημονιακή αλυσίδα είναι μεγαλύτερο. Μέχρι και η Τράπεζα της Ελλάδος, η ακραιφνής τεχνοκρατική καπιταλιστική μηχανή του κράτους, ανακοίνωσε πως δεν πρέπει να συνεχιστεί η φορολογική επιδρομή στα εισοδήματα αλλά ούτε και η περαιτέρω περικοπή τους. Κι όμως, η Παρατρόικα επιμένει... Τα παπαγαλάκια της δε, έχουν λάβει θέσεις σε όλα τα Μέσα Μαζικής Καταστολής για να μας πείσουν πως η ακυβερνησία που θα προκληθεί εν μέσω εκλογών θα είναι επιζήμια για την οικονομία. Τους απαντώ: φοβάται το νερό ο βρεγμένος;;;;;

Δεν υπάρχει άλλη λύση. Εκλογές άμεσα για να χαθεί το προβάδισμα του δικομματισμού και κυρίως για να σπάσει ο μονοκομματισμός στη διακυβέρνηση, πάντα με την προϋπόθεση οτι η επόμενη Βουλή θα είναι Αναθεωρητική. Οι Έλληνες έχουν ανάγκη για περισσότερη δημοκρατία. Αυτός ο δρόμος, αυτός ο αγώνας ξεκινάει πρώτα απο την αντιπροσώπευση, απο τις πολυκομματικές κυβερνήσεις. Εκεί βρίσκεται η αρχή για τη μεγαλύτερη συμμετοχή του πολίτη στα κοινά που οι επόμενοι βουλευτές θα πρέπει να παραχωρήσουν για να μην τους πάρει ο διάολος. Γιατί αν δεν παραχωρήσουν μέρος της εξουσίας στον λαό ο διάολος θα τους σηκώσει τόσο ψηλά που όταν πέσουν θα φτάσουν στα Τάρταρα.

Εκλογές, εκλογές, εκλογές. Ο λαός θέλει πραγματικές αλλαγές συσχετισμών, θέλει συμμετοχική δημοκρατία, θέλει να αναλάβει μέρος της ευθύνης της ζωής που μέχρι τώρα του επιβάλλεται χωρίς τη γνώμη του.  

Να πάτε στο λαό κύριε Κακλαμάνη...

Δεν υπάρχουν σχόλια:


'Ερχόμαστε απο μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή. Ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.'