Μέχρι και στα άστρα προσέφυγα. Πάτησα στο ρουφιάνο ΄τα άστρα για την κρίση στην Ελλάδα'. Σταχυολογώντας, ακόμα και τα κωλοάστρα δείχνουν οτι το 2021 θα δούμε φως.
Και αναρωτιέμαι: Είμαι 31 χρονών και άνεργος. Θέλω να κάνω παιδιά και δεν έχω να τους δώσω τα εχέγγυα μιας καλής ζωής. Θα φτάσω τα 41 για να δω μια άσπρη μέρα γιατί οι ίδιοι που με έσπρωξαν στον γκρεμό μου ρίχνουν σκοινί για να με σώσουν. Τι πιο ουσιαστικό να γράψω; Ακόμα και οι λέξεις δεν έχουν ψυχή, εμπεριέχουν πια μια μόνιμη κατάθλιψη.
Δεν ξέρω... Δε με αφήνουν να μάθω. Με βλέπουν ως νούμερο ευημερίας ή φτώχειας. Ποτέ δε με είδαν ως πολίτη, ποτέ δε μου προσέφεραν αυτό που ίσως να αξίζω, έστω αυτό που στα χαρτιά κοστίζω.
Μόνιμη κατάθλιψη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου