Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Yata Paniyiria



Καλό ανέκδοτο θα ήταν ε;

Πως λέγεται ο Ιάπωνας θεωρητικός οσφυοκάμπτης πολιτικός; 

Για τα πανηγύρια ήμεθα σύντροφοι. Χειροκροτούμε την 'επιτυχία' της ευρωπαϊκής λύσης για το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα σαν να ήρθε ο απο μηχανής θεός που μοιράζει κατοστάευρα.

Δεν καταλάβαμε κάτι. Το σύστημα που επέλεξαν οι Ευρωπαίοι είναι σύστημα δανεισμού. Τσακωνόμαστε τόσο καιρό για τον τρόπο που θα δανειστούμε, το επιτόκιο με άλλα λόγια που οι διάφοροι καλοθελητές θα μας επιβάλουν για να χρηματοδοτήσουν μια χώρα που ξοδεύει περισσότερα απ'ότι παράγει. 

Αν κάποιος πιστεύει ειλικρινώς ότι όλα τούτα θα προσφερθούν χωρίς αντίκρυσμα ζει σε κάποια άλλη χώρα. Τι δώσαμε; Νέες παραγγελίες όπλων, εξωφρενικές συμβάσεις αποδοχής άλλων που γέρνουν και για να δέσει το γλυκό, αποδοχή απο το λαό της ανάγκης αγοράς μετά τις τελευταίες κρουαζιέρες των Τούρκων στο Σούνιο. Τυχαίο; Δε νομίζω...Λίγο η κόντρα του βαθέως κράτους με τον Ερντογάν, λίγο οι λομπίστες όπλων που ευκολότατα χρηματίζουν ανώτερα κλιμάκια για τη διενέργεια περίεργων γυροβολιών στο Αιγαίο, δε χρειάζεται και πολύ μυαλό για να καταλάβουμε που πάει το πράμα...



Και να μη ξεχνάμε τα εθνικά... Όλο και κάτι θα δοθεί σε Κύπρο και Μακεδονία.  

Ωραία πράγματα. Αντί να εξορθολογίσουμε τα οικονομικά, να προσφέρουμε συνθήκες ανθρώπινης εργασίας σε όλους και πραγματική ανάπτυξη που θα βοηθήσει στην πραγματική Ανεξαρτησία που επιζητά κάθε κράτος, ρέπουμε σε πιο επικίνδυνες συνθήκες χρεοκοπίας και συνεπακόλουθα εξάρτησης. Το κράτος σκέφτεται να τ'αρπάξει απο τον μισθωτό και κιοτεύει μπροστά στα συμφέροντα των γλυφοκωλάριων της 'άμυνας' και της 'υγείας'.

Για τα πανηγύρια... 

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Ζήσε το μύθο θου




Πολλά θήτα.

Πολλά θα.

Όπως πάντα, διαχρονικά, όλοι οι κυβερνώντες έταζαν στο λαό καλύτερες μέρες αφού πρώτα θα έπρεπε να πληρώσουν τα σπασμένα των προηγούμενων που ήταν φυσικά οι ίδιοι...

Ο Πρωθυπουργός τόνισε τα παραπάνω, οτι χρειάζονται θυσίες, στο συνέδριο της ΓΣΕΕ και του προέδρου της με εισοδήματα άνω των 100.000 ευρώ τον χρόνο. Αυτόν που κάθε χρόνο κάθεται στο τραπέζι με την ιντελετζένσια των μέσω παραγωγής για να συναποφασίσουν αυξήσεις των 2 ευρώ στον βασικό μισθό των 680 ευρώ.

Ωραία ομιλία... Μίλησε για την αδικία εις βάρος των μισθωτών. Οτι πλέον θα πληρώνουν κα οι άλλοι, οι κακοί που δε δηλώνουν εισοδήματα. Κατά τα προηγούμενα βέβαια 'πέρασε' μειώσεις επιδομάτων και μισθών στο δημόσιο, αύξησε 50% την τιμή της βενζίνης, τους φόρους στα τσιγάρα και τα ποτά, τον ΦΠΑ... Και έπεται συνέχεια. Ήδη οι εργοδότες, με την απειλή της απόλυσης, κόβουν δώρα σε συνάφεια με το προηγούμενο του δημοσίου. 

Πάει ο 14ος, σε λίγο και ο 13ος για τους ιδιωτικούς υπάλληλους. Μειώνουν τα εισοδήματα με κάθε τρόπο για να μαζέψουν τα ασυμάζευτα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Ο κόσμος κινείται όλο και με λιγότερα και τα αστέρια του ΥΠΟ που προεκλογικά μιλούσαν για καταστροφική πολιτική μείωσης μισθών τώρα κάνουν κωλοτούμπες στο πτώμα των εργαζομένων.

Ζούμε το μύθο του κάθε μαλάκα εδώ και τόσα χρόνια. 

Ξύπνησαν ο Σημίτης, ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου με κάβλες για τη χώρα, με πηχτή μαλακία στο μάτι λες και η διακυβέρνηση είναι Στρατένγκο.

Μπράβο Μύθο Θου. 

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Οδυσσέας Ελύτης 1911 - 1996



Πέρασαν 14 χρόνια

Μ΄ ένα τίποτα έζησα
Μονάχα οι λέξεις δε μου αρκούσανε
Σ΄ ενός περάσματος αέρα
ξεγνέθοντας απόκοσμη φωνή τ΄ αυτιά μου
φχιά
φχιού φχιού
εσκαρφίστηκα τα μύρια όσα
Τι γυαλόπετρες φούχτες
τι καλάθια φρέσκες μέλισσες και σταμνιά φουσκωτά όπου
άκουγες ββββ να σου βροντάει ο αιχμάλωτος αέρας.



Κάτι
Κάτι δαιμονικό μα που να πιάνεται σαν σε δίχτυ στο σχήμα του Αρχαγγέλου
Παραλαλούσα κι έτρεχα
Έφτασα κι αποτύπωνα τα κύματα στην ακοή απ΄ τη γλώσσα



-Ε καβάκια μαύρα, φώναζα, κι εσείς γαλάζια δέντρα τι ξέρετε από μένα;
-Θόη θόη θμος
- Ε; Τι;
- Αρίηω ηθύμως θμος
- Δεν άκουσα τι πράγμα;
- Θμος θμος άδυσος



Ώσπου τέλος ένιωσα
κι ας πα΄ να μ΄ έλεγαν τρελό
πως από ΄να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος.



Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Ένα Κομμάτι Πολιτισμού





Πολιτισμός δεν είναι μόνο η ποίηση, η λογοτεχνία.

Δεν είναι μόνο η ζωγραφική, η γλυπτική.

Δεν είναι μόνο το θέατρο, η μουσική, ο κινηματογράφος.

Πολιτισμός είναι και το ευ ζην.

Οι συνθήκες εργασίας είναι πολιτισμός, η αμοιβή μας, ο προϊστάμενος και ο υφιστάμενός μας, η ψυχολογία του χώρου στον οποίο δουλεύουμε.

Πολιτισμός είναι ο σύντομος χρόνος που σπαταλούμε για τις μετακινήσεις μας για οποιοδήποτε λόγο ούτως ώστε να μας απομένει πολύ περισσότερος για να παράγουμε - χρήμα, τέχνη, ψυχική αγωγή.

Μέσα σε όλα αυτά πολιτισμός είναι και η φύση. Η συμπεριφορά μας στο χώρο που ζούμε, στο χώρο που επισκεπτόμαστε, στο χώρο που θα θέλαμε να βρεθούμε. Και όλα όσα αφορά, απο το οικιστικό περιβάλλον μέχρι την πανίδα και την χλωρίδα.

Ναι, πολιτισμός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα πεύκα, τις κλάρες, τις τριανταφυλλιές... τα σκυλάκια και τα γατάκια.


Ζώ σε έναν τόπο που τα σκυλάκια είναι πάρα πολλά. Μα πάρα πάρα πολλά. Παντού τα βλέπεις. Βρεγμένα απο η βροχή, πεινασμένα και εχθρικά ενίοτε στα αυτοκίνητα που κυνηγούν λες και είναι μεγάλοι κακοί δράκοντες.

Είναι πάρα πολλά αδέλφια. Κάτι πρέπει να γίνει. Όχι μόνο προσωπικά, συνολικά, σαν κοινωνίες πρέπει να δράσουμε. Είναι ένα μικρό τούβλο στην ανύψωση του πολιτισμού μας...


Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Αεί Σε Οικτίρω (Άη Σηχτήρ)




Ναι, είναι ελληνική έκφραση περασμένη στην τουρκική. Η τούρκικη έκφραση γεμίζει πιο πολύ το στόμα βέβαια.

Η συνδικαλιστική ταμπέλα είναι θεμιτή. Η οργάνωση των εργαζομένων προς στήριξή των έναντι της εργοδοσίας και του κράτους που συνεχώς θέτουν εμπόδια στην καλυτέρευση της ζωής μας μισθολογικά και κοινωνικά είναι αναγκαία.

Είναι αδιανόητος όμως ο επαγγελματικός συνδικαλισμός.

Ο πρόεδρος ενός οργανωμένου συνδικάτου έχει το δικαίωμα της πλήρους απασχόλησής του στα 'συνδικαλιστικά' του καθήκοντα. 

Ο αντιπρόεδρος έχει δικαίωμα δύο ημερών συνδικαλιστικής άδειας την εβδομάδα.

Όλοι τους εξασκούν αυτά τα δικαιώματα. Ταυτόχρονα,οι εργατοπατέρες μας, στελέχη κομμάτων πάνω απ'όλα 'περνάνε' μέσα απο τα διάφορα πολιτικά 'γκαλά'. Συναναστρέφονται με βουλευτές, πολιτευτές, υψηλόβαθμους κρατικούς παράγοντες με κυρίαρχο στόχο την μελλοντική παρουσία τους στη Βουλή.

Α,Βουλή, Κοινοβούλιο, κοινή βούληση, κοινή θέληση. Του λαού βεβαίως βεβαίως.

Όχι του λαού. Της πολιτικής αφρόκρεμας και των δεκανικιών της, τα ΜΜΕ και τα πολιτικό σύστημα των κοινοβουλευτικών κομμάτων.

Μέσα σε αυτή τη βρώμα όλα επιτρέπονται. Απο την εξαπάτηση των πολιτών που χρηματοδοτούν τα συνδικάτα για να κάθονται τα μεγαλοστελέχη τους μέχρι την επιβολή συνδικατόμπατσων σε περιόδους απεργίας που αποτρέπουν τους διαφωνούντες να εργαστούν. Και μέσα σε όλα αυτά ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ αμείβεται με περισσότερα απο 100 χιλιάρικα το χρόνο, οι BMW και οι Μερσεντές δίνουν και παίρνουν ανάμεσα στις εργατοστελεχάρες και κατά τα υπόλοιπα ο βασικός μισθός είναι 680 ευρώ καθαρά! Δημοκρατία! Αξιοκρατία!

Και βέβαια είναι θεμιτό 100 άνθρωποι να κλείνουν την Πανεπιστημίου για 7 μέρες... Και 20 να είναι, αν το συνδικαλιστικό κίνημα προτάξει την ομπρέλα του, αυτοί οι 20 έχουν περισσότερο δίκιο απο τους χιλιάδες άλλους που επιθυμούν να εργαστούν.

Αη σηχτήρ ρε.

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Το Ψέμα της Διακυβέρνησης





Ζούμε σε ένα σύστημα. Αυτό το σύστημα λέγεται Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία κατά την οποία κάθε τόσο, όχι όσο θα θέλαμε, οι πολίτες ψηφίζουν τους αντιπροσώπους τους στη Βουλή. Κάποιοι, οι περισσότεροι, ονομάζουν τις εκάστοτε κυβερνήσεις 'Διακυβέρνηση'- συμμετοχή πολλών στην κυβέρνηση- μιας και η λέξη Έξουσία' ακούγεται μάλλον καταθλιπτική και αντιδημοκρατική. 

Στην Ελλάδα η λέξη Διακυβέρνηση είναι αναγκαία για τα συστημικά κόμματα εξουσίας καθότι η έλλειψη δημοκρατίας είναι καταφανής. Το πρωθυπουργικό σύστημα προσδίδει τεράστιες εξουσίες σε έναν, τον πρωθυπουργό στον οποίο όλοι οφείλουν 'υποταγή' καθότι έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να διορίζει και να παύει,προς το κομματικό συμφέρον ασφαλώς. 'Ετσι, οι αντιπρόσωποι του λαού είναι πρώτα εκπρόσωποι των κομμάτων και πάνω σε αυτήν την τρομοκρατία του κομματισμού υπερψηφίζουν πάντα τις επιλογές των εκάστοτε επικεφαλής. Να τους υπενθυμίσω οτι η άνω διαδικασία προδίδει Εξουσία και όχι Διακυβέρνηση. 

Στην Ισλανδία, η εκεί κυβέρνηση αποφάσισε πρόσφατα με πλειοψηφία 49-14 να προβεί στην αποπληρωμή των ξένων καταθετών της τράπεζας Icesave που 'φούνταρε' το 2008 εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Αφορά 7 δις ευρώ που η χώρα πρέπει να δανειστεί ασφαλώς. Όμως ο Πρόεδρος της χώρας αρνήθηκε να συνυπογράψει στην απόφαση με αποτέλεσμα να προκληθεί δημοψήφισμα που διενεργήθηκε εχθές.

Τα αποτελέσματα είναι συντριπτικά υπέρ της άρνησης αποπληρωμής και ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης με πάνω απο 95% ΌΧΙ.

Σήμερα, η ισλανδική κυβέρνηση, συνεχίζει το βιολί της αναφέροντας πως οι συνομιλίες με τις κυβερνήσεις Βρετανίας και Ολλανδίας - πατρίδες των περισσοτέρων ξένων καταθετών- πρέπει να προσφέρουν λύση. Όπερ και σημαίνει οτι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα δοθούν τα χρήματα στους καταθέτες γράφοντας στα τρυφερά τους τον λαό.

ΕΞΟΥΣΙΑ...

Τι σχέση έχει το παραπάνω;

Ο Γιώργος Παπανδρέου μας τα τσουρέκιασε πριν τις εκλογές περί Συμμετοχικής Δημοκρατίας, περί Διακυβέρνησης και Εξουσίας.

Νομίζει κανείς οτι θα κάνει πράξη τις εξαγγελίες του;

Νομίζει κανείς οτι μέχρι το τέλος της θητείας του θα φέρει ΕΝΑ θέμα προς δημοψήφισμα;

Εδώ είμαστε...

Μέχρι τότε Δημοκρατία με την πλατιά έννοια δε θα έχουμε.




Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Της Πατρίδας μου η Σημαία έχει Χρώμα Γαλανό




Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο
Ώρα 9.40
Ε' Δημοτικού
Η Δασκάλα 'βάζει' έκθεση...

- Λοιπόν παιδάκια μου, σήμερα θα γράψετε σε μία παράγραφο για την Ελλάδα, τους Έλληνες και την Πατρίδα...

-Κυρία κυρία κυρία!!!

-Ναι Γιωργάκη μου;

-Μπορούμε να γράψουμε και για τα νησιά;;;;;;

-Ασφαλώς Γιωργάκη μου...

τικ τακ τικ τακ

...

Για να δούμε τι γράψατεεεε... Γιωργάκη, διάβασέ μας!

Οι Έλληνες αγωνιστήκαμε εδώ και χρόνια, ώστε τα δικά μας τα νησιά να είναι πραγματικά ελεύθερα ελληνικά νησιά και τα αγαπάμε, οπότε το να τα πουλήσουμε ή να τα ξεπουλήσουμε είναι κάτι που δεν το σκεφτόμαστε καν. Αλλά δεν θα βοηθούσε να αντιμετωπίσουμε και το πρόβλημα...

Τάδε έφη Γιωργάκης της Ε' Δημοτικού για την έκθεση περί Πατρίδας...

Τάδε έφη Γιώργος Παπανδρέου... Απάντηση στα δημοσιεύματα της Bild περί πωλήσεως ελληνικών νησιών...

Διαφορά καμιά...



Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Άχρηστοι



Ορκίστηκαν εχθές διακόσιοι τόσοι νέοι υπάλληλοι της Βουλής.

Είναι η συνέχεια προσλήψεων του 2008.

Κατά τα λοιπά εχθές ανακοινώθηκαν τα γνωστά μέτρα...

Τι να πει κανείς...




Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Το Μουνί και το Δελφίνι


@#%$^$^%^%%&&^*(*(*%)*@!%##$!#$!

Φοβεροτάτη επιτυχία της Εσπρέσσο.

Γέμισε ο τόπος με το μουνί της Τζούλιας.

Τα 'ρπαξε η κοπελιά. Ήτοι 200 χιλιάρικα για τις βενζίνες της χρονιάς. Το Χάμμερ πίνει αδέλφια, πολλά.

Αυτά κάνει το μουνί.


Το δελφίνι απο την άλλη κάνει κόλπα.

Γέμισε ο τόπος ανατιμήσεις. Φάε Πολίτη Ακριβότερα (ΦΠΑ), βενζίνες, μπάφοι, ξύδια.

Για το καλό της πατρίδας λέει ο πρωθυπουργός.

Αυτά κάνει το δελφίνι.


Άντε Έλληνες. Άρτον και θέαμα. Πατριωτισμός και Τζούλια. Η νέα εθνική τσόντα ταιριάζει γάντι στον πατριωτισμό του Γιωργάκη, του Αντωνάκη και των λοιπών βλαμμένων της πολιτικής. Μπορεί οι δυό τους αρχηγοί να διαφωνούν αλλά τούμπαλιν να ήταν τα πράγματα τα ίδια θα έκανε και ο έτερος.


Πονάνε τα μυαλά μας πατριώτες... Χεστήκαμε πατριώτες...




Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Μάρτης Γδάρτης



Όχι πως ο Φλεβάρης  ή ο Γενάρης ήταν καλύτεροι αλλά για να δικαιολογήσουμε και τη σοφία του λαού, ο Μάρτης είναι γδάρτης. Σήμερα ανακοινώθηκαν τα νέα νέα νέα νέα νέα μέτρα. Είναι συνέχεια των νέων νέων νέων νέων μέτρων των κυβερνήσεων Καραμανλή τζούνιορ, Σημίτη, Παπανδρέου ντάντυ, Μητσοτάκη, ξαναΠαπανδρέου ντάντυ, Ράλλη, Καραμανλή ορίτζιναλ και πάει λέγοντας.

Αδέλφια, μας τα έχουν κάνει τσουρέκια και θέλουν να μας τα κόψουν κιόλας. Πάντα φταίνε οι προηγούμενοι κυβερνώντες και πάντα την πληρώνουν οι μισθωτοί. Οι βίλες και τα κότερα τίποτα. Η άρχουσα τάξη και τα νεόπλουτα λαμόγια τίποτα. Και ασφαλώς η πατέντα πάντα θα έχει να κάνει με έμμεσους φόρους. Τσιγάρα, ποτά, καύσιμα, ΦΠΑ και κάθε λογής όσημα: σκατόσημα, αναπνεόσημα κλπ. 

Έκοψε ο Γιωργάκης τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων.

Έκοψε ο Γιωργακης τον 14ο μισθό των δημοσίων υπαλλήλων.

Τα αρχίδια των κερδοσκόπων του δημοσίου τα πιπιλάει. Και αυτός και όλοι οι προηγούμενοι. Τα ιδρύματα των αρχιερέων της κατάστασης αυτής τα παίρνουν κανονικά ασφαλώς. Το ίδρυμα του παππού του Γιωργάκη, μάλιστα, εδώ και κάμποσο καιρό εκμεταλλεύεται ένα ολόκληρο Ξενία παραχωρηθέν απο το κράτος! Η Εκκλησία, ο μεγαλύτερος κάτοχος γης στην Ελλάδα συνεχίζει να πληρώνει ψίχουλα ενώ συγχρόνως το κράτος τη χρηματοδοτεί και με χρήματα αλλόθρησκων! Οι τράπεζες με τεράστια κέρδη παρά την κρίση έχουν κλείσει τις κάνουλες της χρηματοδότησης των επιχειρήσεων.

Με 680 βασικό μισθό ο καφές έχει 4 ευρώ, το ενοίκιο γκαρσονιέρας 300 ευρώ, το γάλα ενός λίτρου 1,20 ευρώ, η βενζίνη θα φτάσει τα 1,45 ευρώ... Παιδεία δεν έχουμε, Υγεία δεν έχουμε, Συγκοινωνίες δεν έχουμε... Κατά τα λοιπά αγοράζουμε φρεγάτες και μαχητικά ακριβότερα απο όλους. Και αφού τ'αγοράζουμε, ελάχιστα χρήματα αποδίδονται στην οικονομία της χώρας απο αντισταθμιστικά οφέλη. Ούτε καν αυτό δεν κάνουν οι ηλίθιοι. Κατά τα λοιπά έχουμε ακόμα εκατοντάδες επιτροπές αμφιβόλου λογικής με υπερβολικούς μισθούς σε ημέτερους. Έχουμε χιλιάδες υπαλλήλους της πίσω πόρτας, άεργους και αργόμισθους. Και δεν έχουμε ΚΡΑΤΟΣ!  

Ο Γιωργάκης είχε δηλώσει με στόμφο πριν τις εκλογές οτι η περικοπή μισθών θα μειώσει την αγοραστική δύναμη των πολιτών που με τη σειρά της θα βυθίσει την αγορά σε μεγαλύτερη κρίση.

Ο Γιωργάκης είχε δηλώσει οτι λεφτά υπάρχουν.

Δεν υπάρχει σωτηρία λοιπόν όταν οι Έλληνες συνεχίζουν να στηρίζουν αυτούς που τους έφτασαν σε αυτό το χάλι.

Ειλικρινά, δεν ελπίζω σε τίποτα εφόσον ΕΜΕΙΣ δεν αντιδρούμε κάθε φορά που μας παραχωρούν το δικαίωμα της αντίδρασης. 


Αφού δεν κάνουμε ούτε αυτό τότε πως περιμένουμε μια πραγματικά λαοφιλή διακυβέρνηση; 


Ασελγούν στο τσέπη σας και στο μυαλό σας πατριώτες και σεις συμφωνείτε σε όλα. 


Αν εσείς είστε πατριώτες τότε ο Εφιάλτης θα έπρεπε να αποτελεί τον εθνικό μας ήρωα... 

'Ερχόμαστε απο μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή. Ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.'