190 χρόνια ανεξαρτησίας

Σήμερα συμπληρώνονται 190 χρόνια απο τη Συνθήκη του Λονδίνου η οποία επικύρωσε τη δημιουργία του σύγχρονου ελλαδικού κράτους το 1830. Έργο κατ'αρχήν του Καποδίστρια που δεν έζησε για να δεί το αποτέλεσμα των προσπαθειών του αλλά ταυτόχρονα αποτέλεσμα του αγώνα των Ελλήνων που κράτησε εννέα χρόνια εν μέσω εμφυλίων και δολοπλοκιών. Η συγκυρία της εποχής με την στροφή της γεωπολιτικής αντίληψης των Μεγάλων Δυνάμεων που βλέποντας την καταρρέουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία αποφάσισαν, μέσω της Ελληνικής Ανεξαρτησίας, τη δημιουργία δορυφορικών κρατών για να ελέγξουν την Εγγύς Ανατολή βοήθησε εξίσου στη δημιουργία του ελληνικού κράτους

Έτσι κάπως ξεκίνησε η σύγχρονη ελληνική ιστορία. Μετά την επιβολή του Όθωνα και του Γεωργίου του Α' ως επικεφαλής του νεόκοπου ελληνικού βασιλείου είχαμε την απαρχή της εξάρτησης ως κράτος-μαριονέτα με τις συχνές επεμβάσεις των Ευρωπαίων. Παρόλα αυτά μέχρι και το 1920 αυτή η εξάρτηση προκάλεσε και τον διπλασιασμό της χώρας, κυρίως γιατί σε κρίσιμες στιγμές οι αγώνες των Ελλήνων προκάλεσαν την αναγκαστική εξισορρόπηση αυτής της σχέσης υπέρ μας, πάντα με τα συμφέροντα των   Αγγλογάλλων να τείνουν προς τον κατακερματισμό της Τουρκίας και τη δημιουργία κρατών-δορυφόρων στη Βαλκανική. Έτσι, παρότι η Ελλάδα και η Σερβία ήταν οι μόνες χώρες που κέρδισαν την ανεξαρτησία με εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες,η Βουλγαρία και η Αλβανία δημιουργήθηκαν στα διαπραγματευτικά τραπέζια. Ακόμα και μετά την νίκη στον Α'ΠΠ, όπου η Αντάντ μας 'έσυρε' επεμβατικά στο πλευρό της, η συντήρηση των εδαφών που κέρδισε στα χαρτιά η Ελλάδα- Α.Θράκη και Σμύρνη- προκάλεσαν νέο αίμα. Η Μικρασιατική καταστροφή απο τη μία είχε ρίζες στην υπερτίμηση των δυνάμεων της χώρας και απο την άλλη στην εγκατάλειψη της ιδέας μιας Μεγάλης Ελλάδας απο τους Συμμάχους που δεν επιθυμούσαν ένα ισχυρότερο ελληνικό κράτος που θα ελέγχει την δίοδο της 'φίλης' Ρωσίας στη Μεσόγειο αλλά έναν Κεμάλ απέναντι στους Σοβιετικούς.

Απο το 1923 και μετά αρχίζει μια νέα περίοδος εξάρτησης, οικονομικής και ιδεολογικής, συνέπεια της καταστροφής της ελληνικής οικονομίας απο 12 χρόνια πολέμου και την εγκατάσταση πλέον του εκατομμυρίου Ελλήνων στην επικράτειά της. Ο Β' ΠΠ παρέσυρε τη χώρα στο μέγιστο της απαξίωσης της ανεξαρτησίας των Ελλήνων. Ο Εμφύλιος, η απαρχή του Ψυχρού Πολέμου, έθεσε μέχρι και το 1990 τους κανόνες του παιχνιδιού: αγκίστρωση στις ΗΠΑ, πολιτικές διώξεις, ΝΑΤΟ και ΕΟΚ. Η αλλαγή πλεύσης της Τουρκίας απο το 1950 και μετά -εκ νέου- σε αναθεωρητική δύναμη, δημιούργησε έλλειμμα ασφάλειας που κρίθηκε απο τους Αμερικανούς οτι μόνο εντός ΝΑΤΟ και ΕΟΚ θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί. Παρόλα αυτά η μισή Κύπρος χάθηκε το 1974 και δις απο τότε βρεθήκαμε στο χείλος του πολέμου με τη σύμμαχο Τουρκία, το 1987 και το 1996, με τους Αγγλοαμερικανούς πάντα να επεμβαίνουν στο παιχνίδι.

Φτάνοντας στο 2010, με την ΟΝΕ να είναι μέρος της ζωής μας εδώ και 9 χρόνια, το φάντασμα μιας νέας βαθύτερης εξάρτησης είναι προ των πυλών. Τα οικονομικά προβλήματα που οξύνθηκαν απο το 1980 και μετά με την αλόγιστη σπατάλη δανεικών απο τις ελληνικές κυβερνήσεις για να 'πιάσουμε τον μέσο όρο της Ευρώπης' έχουν προκαλέσει ανυπολόγιστη φθορά στο νεοελληνικό κράτος. Το ευρώ βοήθησε περισσότερο τις μεγάλες χώρες παρά την Ελλάδα κάνοντάς την λιγότερο δελεαστική στον τουρισμό και τις υπηρεσίες δίπλα σε χώρες με στρατηγικές υποτίμησης και κάνοντας ακριβότερο τον δανεισμό της. Το κομματικό κράτος, η φοροδιαφυγή, η ανισότροπη ανάπτυξη, η αποβιομηχανοποίηση, ο δημοσιοσυνδικαλισμός είναι μερικά απο τα τεράστια προβλήματα που προκάλεσαν οι ηγεσίες μας...

Πέρασαν 190 χρόνια εξαρτημένης ανεξαρτησίας. Τραγικό... Το ιδεώδες της ελληνικής πόλης, Ανεξαρτησία, Αυτάρκεια, Αυτονομία δεν εφαρμόστηκε ποτέ στην Ελλάδα. Αντιθέτως, οι ηγέτες αυτής της χώρας πλην ελαχίστων εξαιρέσεων κατάφεραν να μας εντάξουν περισσότερο στο παγκόσμιο άρμα της εκάστοτε υπερδύναμης χωρίς να αναζητήσουν απο μόνοι τους την πρόσκληση σε αυτό...