Διαβάζω στην Καθημερινή της Κυριακής οτι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην ΕΕ που δεν έχει θεσμοθετήσει ακόμα πολιτική παροχής ελληνικής ιθαγένειας στους μετανάστες δεύτερης γενιάς. Αυτοί δηλαδή που έχουν γεννηθεί εδώ απο αλλοδαπούς γονείς και που σίγουρα το μεγαλύτερο ποσοστό τους ΔΕΝ έχουν τα απαραίτητα έγγραφα πολιτογράφησης απο τις κράτη καταγωγής των γονέων τους δεν υπάρχουν! Για κανέναν,ούτε για το ελληνικό κράτος ούτε και για το κράτος απο το οποίο οι γονείς προήλθαν.
Τραγικό! Πρίν δύο περίπου χρόνια παρακολούθησα ενα θεατρικό έργο, το 'Εδώ' του Νανούρη, απο έναν θίασο ερασιτεχνών κάπου στο Γκάζι. Το σκηνικό πάναπλο, χωρίς φρου φρου. Ένα μικρό φωτιστικό κανόνι που γέμιζε φως την αίθουσα με τις 30 καρέκλες και τους αντίστοιχους θεατές ήταν όλο κι όλο. Πραγματευόταν τις προσωπικές ιστορίες παιδιών μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Όλες οι ιστορίες είχαν κοινή αφετηρία και κοινή κατάληξη: την ανυπαρξία των ανθρώπων αυτών για τον οικουμενικό κόσμο. Το μόνο που έχουν είναι ένα απλό χαρτί που τους διατυμπανίζει οτι απλά υπάρχουν. Δεν μπορούν ούτε καν να αποκτήσουν ένα πιστοποιητικό γέννησης! Τόσο απλό όσο και το σκηνικό...
Είναι άμεση ανάγκη η πολιτεία επιτέλους να θεσμοθετήσει για αυτούς τους ανθρώπους. Ευτυχώς, στα όσα στραβά παρουσιάζει η κυβέρνηση Παπανδρέου,το συγκεκριμένο ζήτημα είναι ψηλά στη λίστα τόσο της πολιτικής όσο και της κοινωνίας. Και αν η πρώτη είναι ανέτοιμη ή στρουθοκαμηλίζει, η κοινωνία αναγνωρίζει οτι πρέπει επιτέλους τα παιδιά αυτά να λάβουν πλήρη πολιτικά δικαιώματα. Είναι τόσο μεγάλη η αποδοχή της συγκεκριμένης ρύθμισης που ακόμα και το πιο 'συντηρητικό' κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, η Εκκλησία, απαιτεί και αυτή με τη σειρά της την άμεση απόδοση ιθαγένειας στους συνανθρώπους μας, όπως τονίζει με άρθρο του στην ίδια εφημερίδα ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος.
Αρκεί βέβαια να μην επικρατήσει η κλασική ελληνική λογική της ψηφοθηρίας. Τα κριτήρια να είναι σοβαρά και να αφορούν κυρίως την άμεση σχέση της ιθαγένειας με την ελληνική παιδεία και την παρουσία των ανθρώπων αυτών στην ελληνική κοινωνία. Ούτως ή αλλιώς τα παιδιά των μεταναστών είναι κοινωνοί της -όποιας- ελληνικής παιδείας.
Το αρνητικό της όλης υπόθεσης είναι βέβαια η πολιτική αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης. Όσο και αν φαίνεται αποκρουστικό, οι αριθμοί των κολασμένων της γης είναι τεράστιοι και είναι ακόμη πιο σίγουρο οτι η μαζική μεταφορά τους στην Ελλάδα περισσότερα προβλήματα θα δημιουργήσει παρά θα λύσει αυτά των μεταναστών. Αρκεί να θέσουμε τα όρια και τις προϋποθέσεις για καλύτερη φύλαξη των συνόρων αλλά και παγκόσμιες πολιτικές ενάντια στους λόγους που ωθούν ανθρώπους στη μετανάστευση: τον ιμπεριαλισμό, κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό.
Όσο για το δημοψήφισμα που ζητούν διάφοροι πολιτικοί φορείς καλό θα ήταν να σκεφτούν μήπως και το επιτύχουν. Γιατί τότε θα βρεθούν απέναντι στην πλειοψηφία που θέλει λύσεις και όχι ξενοφοβικά σύνδρομα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου