Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

Εστίν ουν τραγωδία


...μίμησης νεοελληνικής πολιτικής τρέλας.

Αν οι αρχαίοι Έλληνες τραγωδοί μπορούσαν για ένα λεπτό να γράψουν το οτιδήποτε για τη σύγχρονη Ελλάδα μπορεί και να παράφραζαν κατ' αυτόν τον τρόπο το γνωστό γνωμικό.

Ενώ η παπάρα με τις διαρθρωτικές αλλαγές συνεχίζεται, η πολιτική ηγεσία δεν βλέπει πέρα απο τη μύτη της. Πως θα προχωρήσεις σε αναμόρφωση μιας οικονομίας που δεν παράγει σχεδόν τίποτα όταν το ενδιαφέρον σου εστιάζεται συνεχώς στα δημοσιονομικά; Και εν πάσει περιπτώσει, σχεδόν τα ίδια νούμερα είχαμε χρόνια τώρα, με ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ στο 4 και στο 5%. Τώρα μας έπιασε η κωλοπιλάλα να ρίξουμε το έλλειμμα της κυβέρνησης και το δημόσιο χρέος;

Είχα ξαναγράψει οτι αυτό το 12 και κάτι τις εκατό είναι τεχνητό. Για όσους περιτριγυρίζουν το δημόσιο και συνεργάζονται μαζί του ξέρουν οτι απο τον Νοέμβρη κιόλας άρχισε να πληρώνει χρέη ετών στους πιστωτές του. Η λογική λέει οτι η αύξηση αυτή τεχνοκρατικά προέρχεται απο τον δανεισμό για να πληρωθούν τα δις ευρώ που χρωστάει το κράτος και που το 2010, με το πρόσχημα του εκτροχιασμού δεν θα ξεπληρώσει, ρίχνοντας κατά πολύ το χρέος της κυβέρνησης. Πολιτικό κολπάκι λοιπόν. Τι θα γίνει όμως με την αύξηση της φορολογίας όταν ενώ θα στρώνεις τα οικονομικά σου δεν θα μπορείς να αυξήσεις την πίττα της παραγωγής;

Δεν παράγουμε σύντεχνε. Απο το 1981 και μετά, με τον Ανδρέα στο τιμόνι προχωρήσαμε σε αποβιομηχανοποίηση. Απο το 1990 με τον Μητσοτάκη ξεπουλήσαμε και κλείσαμε αρκετές βιομηχανίες. Απο το 2000 και μετά όσοι έμειναν κατέφυγαν στα γειτονικά κράτη. Και φτάσαμε στο 2010 με βιομηχανική παραγωγή στο 13% της απασχόλησης με τάσεις μείωσης, τον αγροτικό τομέα στο 7% με τάση μείωσης και ανυπαρξία επενδύσεων στον τουρισμό και τη ναυτιλία καθότι 'οι αγελάδες είναι ισχνές'. Που θα βρεί ο πρωθυπουργός τα χρήματα αν γονατίσει το οικονομικό οικοδόμημα απο την αυξημένη φορολογία; Δεν πρέπει ταυτόχρονα να προχωρήσει σε αναπτυξιακά μοντέλα;

Πως νομίζει οτι η επενδύσεις στην πράσινη οικονομία θα προσδώσουν θέσεις εργασίας όταν συνεχίζει να συντηρεί ένα δυσκίνητο δημόσιο σύστημα γραφειοκρατίας; Και ποιοί θα επενδύσουν όταν ξέρουν οτι θα φορολογηθούν με 25% με τάσεις αύξησης όταν δίπλα μας οι επενδύσεις κοστίζουν κάτω απο 15% με φτηνά εργατικά χέρια; Στην Τουρκία έχεις τα απαραίτητα έγγραφα έναρξης εργασιών σε 3 ημέρες όταν στην Ελλάδα θες τουλάχιστον 3 μήνες! 

Όταν η αγορά παγώνει, το δημόσιο επενδύει. Εδώ το δημόσιο ψάχνει για ευρώ στα πουρνάρια για να τα δώσει σε νέες στρατιές κομματικών συμβασιούχων (περιμένετε και θα δείτε). Όραμα πουθενά. Απαιτεί φορολογία και περικοπές μισθών όταν τα μέλη της Βουλής, η Προεδρία της Δημοκρατίας και το πολιτικό προσωπικό των πολιτικών εξαιρούνται. Το μοναδικό αναπτυξιακό νομοσχέδιο για την πράσινη επιχειρηματικότητα καταθέτεται αυτές τις μέρες χωρίς γεωγραφικές στρατηγικές βάζοντας ακόμα και προστατευμένες οικιστικά περιοχές στο σχέδιο επενδύσεων. Έτσι, αέρα πατέρα.... 

Πρόβλεψη για ΣΔΙΤ πουθενά, ούτε καν σε διακρατικό επίπεδο όταν η Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει το πάτημα της βιομηχανικής Κίνας στην Ευρώπη λόγω στρατηγικής θέσης. Πόσο δύσκολο είναι άραγε η ΕΛΒΟ να κατασκευάσει αυτοκίνητα κινέζικων βιομηχανιών με άδεια και λογότυπο ΕΛΒΟ; Πόσο δύσκολο είναι να μειώσεις τη φορολογία στη ναυπήγηση νέων πλοίων για τον εμπορικό στόλο των Ελλήνων εφοπλιστών; Πόσο δύσκολο είναι να δαπανήσεις τα χρήματα των εξοπλισμών στις ελληνικές εταιρίες με αποκλειστικές άδειες; Πόσο δύσκολο είναι να επανενεργοποιήσεις τις μικρές μεταποιητικές βιομηχανίες των αγροτικών συνεταιρισμών για να τονώσεις το εισόδημα των αγροτών; Πόσο δύσκολο είναι με αιχμή τις κρατικές τράπεζες να επενδύσεις ως κράτος στην καινοτομία που παράγουν τα ελληνικά πανεπιστήμια χωρίς να αναγκάζονται να την πωλούν έναντι πινακίου φακής σε ξένες βιομηχανίες;

Πόσο εύκολα χάρισαν 25 δις στις τράπεζες;;;;;;;;;;;;

Δεν υπάρχουν σχόλια:


'Ερχόμαστε απο μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή. Ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.'