Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Εβρομπουρδέλο


Πόσο μπουρδέλο μπορεί να είναι ένα κράτος που κάθε χρονιά πληρώνει φυσικές καταστροφές στην ίδια περιοχή τη στιγμή που με κάποια εγγυοβελτιωτικά έργα και ίσως και ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο θα μπορούσε να κερδίσει κιόλας απο τη φύση;

Είναι μεγάλο μπουρδέλο. Ευρωπαϊκό μπουρδέλο όπως θέλουμε χρόνια τώρα να το χαρακτηρίζουμε.

Στον Έβρο το σκηνικό είναι καρμπόν δεκάδες χρόνια τώρα. Στις μεγάλες βροχές ο ποταμός ξεχειλίζει και καταστρέφει περιουσίες. Ξανά μανά οι άμοιροι κάτοικοι να μαζεύουν οτι απέμεινε, να παίρνουν χρήματα απο το κράτος για να ξαναστήσουν τη ζωή τους και ξανά πάλι τα ίδια. Δε φτάνει που ουρλιάζουν οι δήμαρχοι και οι νομάρχες. Δε φτάνει που βγαίνει έξω το μηχανικό και τα πεζοπόρα του ΕΣ να κάνουν το χαμάλη προσπαθώντας με υποτυπώδεις επιχωματώσεις να σταματήσουν τις πλημμύρες. Τι άλλο πρέπει να γίνει στο μπουρδέλο που ζούμε για να αλλάξει η ζωή των ανθρώπων αυτών που στην τελική βρίσκονται σε μια ευαίσθητη περιοχή που καλούμε ακριτική;


Μαλάκες 300 της βουλής, μαλάκες πρωθυπουργοί και μαλάκες μέλη της κυβέρνησης,νιονιό δε βαστάτε στην κούτρα σας; Τόσα χρόνια πληρώνουμε τις καταστροφές αντί να προσπαθούμε να κερδίσουμε με ένα κωλοεργαστάσιο παραγωγής ενέργειας στον Άρδα (παραπόταμο του Έβρου) για να διαχειριστεί επικερδώς τα νερά του μεγαλύτερου σε υδάτινο όγκο ποταμού της Ελλάδας. Αντί να κερδίσουμε σε τουρισμό απο τον μεγαλύτερο υγροβιότοπο της χώρας προστατεύοντάς και αναδεικνύοντάς τον, τον αφήνουμε στη τύχη του, ένα απο τα ομορφότερα τοπία των Βαλκανίων. Ξέρετε, ομορφιά δεν έχει μόνο η Μύκονος και η Σαντορίνη...Και όλα αυτά με το 1/20 των χρημάτων που 40 χρόνια τώρα πληρώνουμε όλοι εμείς οι φορολογούμενοι-ορθώς αλλά αδίκως- για να ξαναζήσουν αυτοί οι άνθρωποι.

Η Ευρώπη μας μάρανε και το κωλοευρώ σας... 


Δεν υπάρχουν σχόλια:


'Ερχόμαστε απο μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή. Ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.'