Παγκόσμια Ημέρα Σκέψης

Που φτάσαμε σύντεχνε... Να γιορτάζουμε σήμερα τη Σκέψη (ποιοί την γιορτάζουν δεν ξέρω) λες και τς υπόλοιπες μέρες συμπεριφερόμαστε ωσαν ζώα.

Δεν έχουν και άδικο εδώ που τα λέμε. Όλα τα εγχειρήματα παγκόσμιας συνεννοήσης έχουν ανάγκη συμβολισμών. Έτσι και η Γιούνισεφ εγκαθίδρυσε ένα 'εορτολόγιο' στο οποίο κανείς μπορεί να δεί γιορτές για τη μητρότητα,το παιδί, τις ανίατες αρρώστιες όπως το Ειτζ και τον Καρκίνο,τους Μετανάστες.

Και όπως η σύγχρονη κοινωνία το απαιτεί,αυτές οι γιορτές έρχονται και παρέρχονται. Είναι σαν την προσωπική μας ονομαστική γιορτή: οι πέντε δέκα φίλοι και συγγενείς που όλο το χρόνο είναι κοντά μας θα είναι και εκείνη τη μέρα,οι δεκάδες άλλοι θα μας ευχηθούν και τις υπόλοιπες μέρες θα διστάσουν να βοηθήσουν. 

Γιατί εν τέλει υπάρχουν οι γιορτές; Γιατί υπάρχουν οι Παγκόσμιες Μέρες; Για να σεκφτόμαστε και να θυμόμαστε τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη ή για να βυθίζουμε μέσα μας τις τύψεις που ενίοτε μας δημιουργεί η αποχή μας απο την κοινωνία; 

Παγκόσμια Ημέρα Σκέψης. Τις υπόλοιπες 364 ημέρες λειτουργούμε με ζωώδη ένστικτα. Ξυπνάμε,πάμε στη σύγχρονη δουλεία μας - οι περισσότεροι για να πλουτίσουμε τα αφεντικά μας- , γυρίζουμε σπίτι μας, άντε να πάμε καμιά βόλτα ή να χαζέψουμε στην τηλεόραση και μετά νάνι. Και ξανά τα ίδια την επόμενη μέρα. Και μέσα στον χρόνο θα πάμε όσοι μπορούμε καμιά βόλτα εκτός έδρας,έτσι για να ξεχάσουμε πόσο απερίσκεπτα περνάει ο χρόνος. Δίχως ωριμότητα στη σκέψη μας ζούμε και πεθαίνουμε για κάποιους άλλους, αυτούς που ονομάζουμε εξουσιαστές, ανελεύθεροι μέσα στη φυλακή της χαζομάρας και της απέραντης βλακείας όπως την περίεγραψε ο Αϊνστάιν.

Κάποτε είχα ακούσει έναν παππού να λέει πως στη Χούντα τα πράγματα ήταν καλύτερα. Είχες να περιμένεις κάτι, να αναζητάς την ελευθερία...

Παγκόσμια Απελευθέρωση θέλουμε,χωρίς Ημέρες και Ώρες...