Δεκεμβριανά Τείχη

Πριν 55 χρόνια την 4η Δεκεμβρίου είχαμε την πρώτη πράξη του ελληνικού εμφυλίου. Χωροφύλακες πάνω στην ταράτσα της Μεγάλης Βρετάνιας άρχισαν να πυροβολούν το πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο στην Πλατεία Συντάγματος. Οπαδοί του ΕΑΜ με το στρατιωτικό του σκέλος ΕΛΑΣ αντεπιτέθηκαν λίγες ώρες αργότερα καταλαμβάνοντας σταθμούς της χωροφυλακής. Η ελληνική κυβέρνηση, χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση καθώς εκλογές είχαν να γίνουν απο το '36, ζήτησε τη βοήθεια των Βρετανών. Ο Τσώρτσιλ ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη επιβολής της τάξης στην Αθήνα. Η πρώτη του διαταγή προς τους άγγλους επιτελείς ήταν αφοπλιστική: 'Συμπεριφερθείτε σαν να βρίσκεστε σε κατεχόμενη πόλη'

Την 4η Δεκεμβρίου του 2009, δύο μέρες πριν την 'επέτειο' της εν ψυχρώ δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου η Αθήνα καθόλου δε μοιάζει με κατεχόμενη πόλη. Ή μήπως μοιάζει; Φωτεινή και στολισμένη, κακεντρεχής και βρώμικη γιατί μέσα στους δρόμους της ετοιμάζονται να αναμετρηθούν οι αστυνομικοί των ΜΑΤ με τις ομάδες εκείνες που αυτοπροσδιορίζονται ως αντιεξουσιαστές. Για να δούμε ξανά άλλο ένα επεισόδιο βίας, ρεβανσισμού ανάμεσα στις δύο πλευρές. Και ίσως να ξεχάσαμε κάποιοι οτι ο πιτσιρικάς είναι νεκρός απο τη σφαίρα ενός αστυνομικού με ψυχολογικά και οικογενειακά προβλήματα που μέχρι τότε 'υπηρετούσε' στο χειρότερο τμήμα της ελληνικής επικράτειας.

Δεν ξέρω αν ήθελε να γίνει 'ήρωας'. Ίσως ναι, ίσως όχι. Ήρωες είναι αυτοί που πληρώνουν μια ιδέα ακόμα και με τη ζωή τους. Αν το 2009 γίνεσαι ήρωας επειδή περπατάς στα Εξάρχεια τότε μάλλον πρέπει η λέξη να επαναπροσδιοριστεί: ήρωας είναι αυτός που πληρώνει με τη ζωή του έναν πόλεμο που ψάχνει ιδέες...