Η μουτζούρα της βίας

Οι συνεχείς βιαιότητες που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια μόνο απαρατήρητες δεν μπορούν να περάσουν. Την ίδια ώρα που μιλάμε για το θέσφατο της δημοκρατίας,στους δρόμους και στα γήπεδα γινόμαστε μάρτυρες ενός προεξάρχοντος φασισμού. Η βία είναι η φασιστική επιβολή της γνώμης της πλειοψηφίας ή της μειοψηφίας που έχει ως άμεσο αποτέλεσμα την νέφωση της αλήθειας και τη δημιουργία εκατοντάδων ψεμάτων για τη ζωή μας. Η επικάλυψη των προβλημάτων μας ως κοινωνία από πράξεις ολοκληρωτισμού που το μόνο που πετυχαίνουν είναι βήματα πίσω στην ανάληψη σημαντικών αποφάσεων για την εδραίωση της δημοκρατικότητας της λήψης των.

Οι εικόνες του σαββατοκύριακου αποδείχνουν το έλλειμμα της δημοκρατίας μας. Της αστικής δημοκρατίας μας που το μόνο βήμα που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια είναι η επιβολή μιας ιδιάζουσας δημοκρατίας στις βάσεις του διπόλου. Οι εκλογές των επικεφαλής των δύο κυβερνητικών κομμάτων απο τις βάσεις των είναι μια καλή αρχή. Αργοπορημένη μεν αλλά τουλάχιστον πραγματική. Φτάνει όμως να αμβλύνει τις αντιθέσεις μιας κοινωνίας που κινείται πιο γρήγορα απ' ότι τα κόμματα; Μήπως η βία είναι αυτή η έλλειψη δημοκρατικότητας και ασυμμετοχικής δημοκρατίας που βρίσκει διέξοδο σε πράξεις βαρβαρότητας. Πως άλλωστε να αντιληφθείς το μίσος που διέπει ένστολους και κρανοκουκουλοφόρους αν δεν είναι η φασιστική συμπεριφορά εκατέρωθεν; Οι μεν πρώτοι ως 'επιβολείς της τάξεως' ενός κατ'εξοχήν διεφθαρμένου και αντιδημοκρατικού συστήματος, οι δε δεύτεροι ως 'εκ της κοινωνίας' ορμώμενοι με παντιέρα την ελευθερία του λόγου που συστηματικά ποδηγετούν σε πανεπιστημιακές αίθουσες και εκδηλώσεις που τους αντιστρατεύονται.

Στη μέση όλου αυτού του κύκλου που ξεφεύγει και δεν ολοκληρώνεται στο σχήμα του παρά γίνεται μουτζούρα είναι οι πολίτες που θέλουν περισσότερη δημοκρατία, άμεσα και χωρίς υποσημειώσεις. Που θέλουν να συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων είτε αυτές αφορούν στη γειτονιά τους, είτε στην πόλη και το χωριό τους, είτε στην επικράτεια ολάκερη. Το σύνθημα είναι ένα: περισσότερη δημοκρατία τώρα. Λιγότερη αστυνομοκρατία, λιγότερο κουκούλωμα, περισσότερη δικαιοσύνη. Όσοι περισσότεροι βρεθούμε στην λήψη αποφάσεων, τόσο λιγότερο θα έχουν δικαίωμα οι εχθροί της δημοκρατίας να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες προάσπισης της γνώμης μας. Γιατί εν τέλει εμείς θα την έχουμε δημοκρατικά εκφέρει και όχι επιβάλει...