Η εθνική μας μοναξιά

Εδώ και περίπου 20 χρόνια η Ελλάς αποτελεί ένα απέραντο εργοτάξιο. Απο την απαρχή των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης (ΚΠΣ) η πολιτική ηγεσία αποφάσισε,ορθώς, την επένδυση αυτών των χρημάτων στη δημιουργία έργων υποδομής:δρόμων, λιμανιών,αεροδρομίων, σιδηροδρόμων. Ο λόγος προφανής: βρισκόμενοι σε ένα γεωπολιτικό σταυροδρόμι και όντας μη παραγωγική οικονομία, οι υπηρεσίες φαίνονταν ως το μοναδικό μας αποκούμπι. Οπότε και θα έπρεπε να προσελκύσουμε με κάποιο τρόπο τους μεγάλους παίκτες στον τουρισμό, στη ναυτιλία και στις μεταφορές.

Εκεί ξεκινάει και το μεγαλύτερο και πιο μακροχρόνιο σκάνδαλο που συντελέστηκε ποτέ στην Ελλάδα. Όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις κινήθηκαν αστραπιαία στην επάνδρωση των εκάστοτε Υπουργείων που συμμετέχουν στα προγράμματα υποδομών των ΚΠΣ. Αντίθετα με άλλα ζητήματα όπως το κοινωνικό κράτος και η παιδεία, τα εκάστοτε συμμετέχοντα στελέχη 'αναλάμβαναν' να επιταχύνουν τις απορροφήσεις των κοινοτικών κονδυλίων που αφορούσαν σε τέτοια έργα.

Πέρασαν λοιπόν 20 χρόνια και ακόμα δεν καταφέραμε να αποκτήσουμε έναν κεντρικό οδικό άξονα επιπέδου αυτοκινητοδρόμου που να συνδέει Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το πέταλο του Μαλλιακού ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί ενώ πρόσφατα ο θάνατος του ιταλού αρχιμηχανικού στα Τέμπη μας θύμισε πως αν το κομμάτι εκείνο κλείσει για την κυκλοφορία η χώρα κόβεται στα δύο. Η Εγνατία σχεδόν ολοκληρώθηκε μετά απο 15 σχεδόν χρόνια ενώ η Δυτική Ελλάδα ακόμα δεν έχει αποκτήσει λιμάνια και αυτοκινητοδρόμους που να πληρούν τις προδιαγραφές του δικού μας ελληνικού ονείρου. Η Θεσσαλονίκη ακόμα να αποκτήσει σοβαρές υποδομές αντάξιες πόλης ενός εκατομμυρίου κατοίκων ενώ πέραν του αεροδρομίου των Σπάτων,όλα τα υπόλοιπα δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν της ελπίδας μας για περαιτέρω τουριστική ανάπτυξη. Όλα τα παραπάνω εν χορό δισεκατομμυρίων...

Στην Ελλάδα η κατασκευή ενός χιλιομέτρου αυτοκινητοδρόμου κοστίζει τρείς φορές παραπάνω απ'ότι στην Ιταλία. Το αεροδρόμιο των Σπάτων κόστισε 1,5 φορά περισσότερο απ'ότι το 'αδελφό' του στην Φρανκφούρτη. Το χιλιόμετρο στο μετρό της Αθήνας κοστίζει δύο φορές του αντίστοιχου της Σεούλ. Υπάρχουν δεκάδες άλλα παραδείγματα υπερκοστολόγησης έργων, απο μαρίνες και επενδύσεις ενέργειας μέχρι απλούς αστικούς και επαρχιακούς δρόμους. Σα να μην έφταναν τα άνωθεν, πολλές φορές έργα έμειναν στη μέση ενώ είχαν πληρωθεί απο τους φορολογούμενους (δεύτερη Σήραγγα Αρτεμισίου) , άλλα ξαναδημοπρατήθηκαν και επαναχαράκτηκαν ενώ είχαν ολοκληρωθεί όπως ο αυτοκινητόδρομος Τρίπολης-Κορίνθου και η ανάβαση της λίμνης Υλίκης!

Το εξοργιστικότερο όλων είναι όμως η 'προπληρωμή' των σύγχρονων έργων απο τους πολίτες. Εξοργιστικόκατο αν αναλογιστεί κανείς πώς οι προηγούμενοι κατασκευαστές αποπεράτωσαν υπεροκοστολογημένα έργα, εκτός χρονοδιαγράμματος βέβαια και χωρίς να τους επιβληθούν πρόστιμα, ΧΩΡΙΣ τουλάχιστον να προπληρώσουν οι πολίτες. Έργα αυτοχρηματοδοτούμενα και συγχρηματοδοτούμενα απο το κράτος, όπως ακριβώς και τα εν εξελίξει. Και αν η Ε.Ε. πλέον δεν χρηματοδοτεί έργα υποδομής,είναι απορίας άξιο πώς το ελληνικό κράτος σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς θεωρεί οτι οι πολίτες έχουν την ικανότητα να πληρώνουν έργα πέραν των φόρων που τους αναλογούν; Είναι αδιαμφισβήτητο οτι σε οποιαδήποτε τράπεζα και αν αποτανθεί ο κατασκευαστής, θα λάβει την απαραίτητη χρηματοδότηση αφού έτσι κι αλλιώς θα πάρει πίσω με το παραπάνω το προαπαιτούμενο κεφάλαιο μέσω των διοδίων. Ασφαλώς με υπερκέρδη. Υπολογίζεται οτι ενώ η κατασκευή της Ιονίας Οδού, της Ολυμπίας Οδού και  της οδού Τριπόλεως-Καλαμάτας-Σπάρτης θα κοστίσει σε 7 χρόνια 2 δις ευρώ, τα κέρδη σε βάθος 35ετίας θα φτάσουν τα 7 και τα 8 δις! Αφού λοιπόν τα κέρδη θα είναι υπερτριπλάσια, γιατί καλείται ο ταξιδευτής να πληρώσει πριν την κατασκευή τους;

Πέρσι, το αντίτιμο των διοδίων ανα τη χώρα αυξήθηκε απο 35-180% και φέτος απο 52-73%. Αναμένονται νέες αυξήσεις του χρόνου και συνεχείς αυξήσεις την επόμενη πενταετία και ποιός ξέρει τι μας περιμένει μέχρι την παράδοση των έργων αυτά πίσω στο δημόσιο σε 35 χρόνια. Δρόμοι που κατασκευάστηκαν αποκλειστικά με χρηματοδότηση απο το ελληνικό δημόσιο όπως οι Ε.Ο.  Αθηνών-Θήβας και Αθηνών-Ισθμού, παραχωρήθηκαν στις κατασκευάστριες εταιρίες της Ιονίας Οδού και της  Ολυμπίας Οδού αντίστοιχα με σκοπό τη χρηματοδότηση των έργων αυτών. Τραγικό και ευτελές! Δρόμοι εντός Αττικής που εξυπηρετούν κοντά 600.000 μόνιμους κατοίκους που τους χρησιμοποιούν καθημερινά και που καλούνται τώρα να πληρώσουν σχεδόν αποκλειστικά τα παραπάνω έργα χωρίς να ληφθεί καν ιδιαίτερη μέριμνα γι'αυτούς ως ευπαθείς ομάδες!

Όλα τα προαναφερθέντα αποτελούν μια ακόμη τρανή απόδειξη της διαπλοκής κράτους-μεγαλοεργολάβων που λυμαίνονται τον εθνικό πλούτο. Των ευάρεστων όλων των κυβερνήσεων μέχρι τώρα που άλλωστε ποτέ δεν έκρυψαν τις συμπάθειές τους και στα δύο κόμματα... Και πάλι καλούμαστε εμείς οι νεοέλληνες να αποδείξουμε την υπέρμετρη βλακεία που μας διακατέχει απο τις 7 το πρωί μέχρι τις 7 το βράδυ μιας Κυριακής κάθε τέσσερα χρόνια...