Πολιτική και Πλουτοκρατία

Ίσως οι δύο έννοιες θα έπρεπε να αποτελούν μία. Πλουτική; Μπορεί... Απ'ότι φαίνεται,στην Ελλάδα πάνε χέρι-χέρι πολιτική και πλουτοκρατία.

Και αν για τη ΝΔ το γνωρίζαμε χρόνια κατά τα λεγόμενα των Αριστερών, για το ΠΑΣΟΚ το μάθαμε τελευταία-εμείς οι ιθαγενείς, οι πολίτες το γνωρίζουν απο το 1981. Γιατί δε γίνεται ο αείμνηστος Ανδρέας να μιλούσε για ΝΑΤΟ, ΕΟΚ και λοιπά συνδικάτα, πρίν αναλάβει ως πρωθυπουργός το τιμόνι της χώρας και κατόπιν να γεμίζει τις τσέπες της νέας πλουτοκρατίας που το 'πράσινο' κόμμα του γιού του εγκαθίδρυσε με χρήματα των συνδικάτων... Ακόμη χειρότερα, ο Σημίτης, ένας τίμιος κατά τα άλλα τεχνοκράτης βάλθηκε να αποδείξει οτι αυτή η πράσινη πλουτοκρατία μπορεί να επιζήσει ως χαμαιλέων στα χρόνια του ανιψιού Κώστα. Τόσο γερές βάσεις δημιούργησε στο σύστημα. Για τα 'περιφερειακά' κόμματα,αριστερά ή δεξιά ο νοών νοείται. Συμμετοχή στο σύστημα σημαίνει και αποδοχή του, είτε λαμβάνοντας βουλευτικές αποζημιώσεις και τα περαιτέρω - ασυλία ας πούμε- είτε λαμβάνοντας χρήμα απο τη φορολογία για την 'δημοκρατική λειτουργία τους, μακριά απο εισφορές κακόβουλων', που στοιχηματίζω οτι λαμβάνονται. Το χειρότερο δε είναι οτι όλοι αυτοί πυκνά συχνά τροφοδοτούν με στελέχη τα κόμματα εξουσίας. Φίδια με χίλια κεφάλια δηλαδή...

Απο τη Μάγιο μέχρι τη Ζήμενς και απο τα δημόσια έργα μέχρι το βόλεμα των δικών τους παιδιών, το πολιτικό σύστημα βρωμάει και ζέχνει. Στην αυγή του 2010, το 1981 και η παλινόρθωση της δημοκρατίας που ευαγγελίζονταν οι πράσινοι δεν είναι καθόλου μακριά. Είναι τόσο κοντά που ούτε καν η έγχρωμη LCD τηλεόραση με τα δελτία ειδήσεων που παπαγαλίζουν τις ίδιες κρατικές απάτες με αυτές της ασπρόμαυρης χοντροκομμένης τηλεόρασης δεν διαφέρουν. Και αν το 1981 έδωσε στον κόσμο την ελπίδα της αλλαγής, το 2010 μπαίνει με την ελπίδα της πράσινης αλλαγής. Πράσσειν Άλογα δηλαδή. Τεράστια χρέη του ελληνικού δημοσίου, αύξηση του ΦΠΑ, ανεργία και ο 13ος μισθός στα τέλη κυκλοφορίας. Έτσι γιατί δεν φτάνει το 35% φορολόγησης του μέσου Έλληνα στο μπουρδέλο που ζούμε για να κλείσει 100 λακούβες στον παράδρομο της εθνικής οδού ή να παραδώσει επιτέλους ένα νοσοκομείο με το προσωπικό του στο λαό. Κατά τα άλλα, μάτσο οι βιλάρες, τα Καγιέν, οι πισίνες και τα τζακούζι, μάτσο οι οφ-σόρ και οι ελβετόψυχοι (κατά Πανούση).

Σε 24 σχεδόν ώρες χτυπάνε οι καμπάνες του 2010. Τα φώτα στους δρόμους θα σβήσουν, τα δεντράκια θα μαζευτούν ή θα πεταχτούν και η γαλοπούλα θα μας κάτσει στο λαιμό. Ετοιμαστείτε, έρχονται τα ακόμα πιο δύσκολα, το 36ο έτος της μεταπολιτευτικής λιτότητας για εμάς και το 36ο έτος χοντρότητας της έρπουσας μεταπολιτευτικής πλουτοκρατίας. Ένας Αη Γιώργης να αποτελειώσει τον όφι...

Και του χρόνου... με τον Αη Γιώργη στη γνωστή στάση...