Καυτή Φασολάδα

Φτάνουμε αισίως το 2010 και τίποτα πέραν της ημερομηνίας δε θυμίζει οτι βρισκόμαστε τόσο μακριά απο το 1991. Ημερομηνία-σταθμός στη σύγχρονη ελληνική ιστορία όταν μετά το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά εντάχθηκε ως 'εθνικό ζήτημα' η ονομασία του κράτους της ΦΥΡΟΜ μετά την επίσημη απόσχισή της απο την πρώην Γιουγκοσλαβία. Απο τότε μέχρι τώρα πέρασαν 19 χρόνια κι όμως το πρόβλημα παραμένει άλυτο, όπως άλλωστε και αυτό της Κύπρου αλλά και οι σχέσεις με την εξ'ανατολής γείτονα χώρα.

Όλα τα παραπάνω προσπάθησαν να χαϊδέψουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, από αυτήν του Μητσοτάκη μέχρι εσχάτως του ΓΑΠ. Βέβαια ο τελευταίος ασχολήθηκε με τα παραπάνω προβλήματα και ως υπουργός εξωτερικών των κυβερνήσεων Σημίτη αλλά ως πρωθυπουργός μόλις πριν 60 μέρες έδειξε τις προθέσεις του με την πρώτη επίσκεψή του ως τέτοιος στην Τουρκία και την τριμερή στις Πρέσπες όπου και συζήτησε στο περιθώριο των 'πράσινων εμμονών' του με τον Γκρουέφσκι. Παρότι έχουν δρομολογηθεί εκ νέου συζητήσεις μεταξύ Ελλήνων και Σλαβομακεδόνων υπό την αιγίδα του ΟΗΕ τίποτα μέχρι στιγμής δεν έχει προκύψει. Στο ζήτημα της Κύπρου, μετά το Όχι των Ελληνοκυπρίων το 2004 στο σχέδιο Ανάν, ο πρόεδρος Χριστόφιας εδώ και δύο σχεδόν χρόνια συζητά, μάλλον ατέρμονα, με τον Ταλάτ σε απ'ευθείας διαπραγματεύσεις εντός της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Φτάσαμε λοιπόν 20 χρόνια μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την αναθεώρηση των ζητημάτων ασφαλείας της Ευρώπης που απο διπολικό σύστημα μας προέκυψαν περιφερειακές προστριβές και ενώ η Ελλάδα έκανε βήματα στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα-συζητήσιμα όλα αυτά- δεν έκανε απολύτως κανέναν βήμα για την εξισορρόπηση των διεθνών σχέσεών της. Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών μετατόπισης της ευθύνης οριστικής λύσης στις επόμενες κυβερνήσεις είναι η χώρα να μένει πίσω σε ότι αφορά τη συνολική της ευημερία, τόσο στο αίσθημα ασφάλειας των πολιτών της όσο και στην σπατάλη χρημάτων για αμυντικό υλικό που θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει τη χώρα να καταπολεμήσει τα ελλείμματά της.  Πολλές φορές δε η διπλωματική αναβλητικότητα της Ελληνικής Δημοκρατίας και εν συνεπεία η πολιτική της στάση έχει προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην κοινωνική της συνοχή με τελευταία παραδείγματα τις φωνές μακεδονομάχων κληρικών και το ιδιότυπο της παρουσίας λαϊκοδεξιού εθνικιστικού κόμματος, του ΛΑΟΣ, στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας και τη συγκρουσιακή πορεία των παρυφών του με αριστερές και ακροαριστερές ομάδες σε πλατείες και πανεπιστήμια.

Τι ακριβώς είναι αυτό που φοβόμαστε άραγε; Πώς θα βγάλουμε τη φασολάδα απο τη φωτιά ή πως θα τη χύσουμε με μια κλωτσιά καρατέκα που μπορεί να μας κάψει; Τα γεγονότα δείχνουν οτι μαθαίνουμε πολεμικές τέχνες αλλά δεν έχουμε βρεί ακόμα τη στολή για να τραβήξουμε το κλωτσίδι...

Υ.Γ. Καλένδες : Οι πρώτες μέρες των ρωμαϊκών μηνών. Οι ελληνικές καλένδες αφορούσαν την καθυστέρηση της πληρωμής χρεών εξαιτίας της δικαιολογίας μη λειτουργίας των οικονομικών μηχανισμών, τότε, τις πρώτες μέρες του μήνα...