Πέρασαν κιόλας 60 ημέρες απο την ευρεία νίκη ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Νοέμβρη. Εμείς, ο λαός, αναδείξαμε στην εξουσία για άλλη μια φορά το μη χείρον για να επιβεβαιωθεί ξανά η μνήμη χρυσόψαρου που μας διακατέχει χρόνια τώρα. Χρυσόψαρα γιατί και πάλι οι κύριοι που έφυγαν το 2004, που καταψηφίστηκαν ξανά το 2007 με τον ίδιο αρχηγό, κέρδισαν με τέτοια διαφορά αυτούς που είχαν χάσει το 1993, το 1996 και το 2000. Μεσσιανισμός;
Γιατί όμως δεν αλλάζει κάτι παρά μόνο κάποια πρόσωπα στις χαμηλές βαθμίδες των δύο κομμάτων εξουσίας; Γιατί οι άρχοντες-πρωθυπουργοί στην τελευταία ήττα τους ήταν υπουργικά στελέχη, άρα και συνυπεύθυνοι της ήττας των προηγούμενων αρχόντων-πρωθυπουργών; Μήπως δύσκολα μπορεί να αλλάξει κάτι;
Φαίνεται πως δεν μπορεί άμεσα. Γιατί παρότι το δίπολο είναι ξεφτισμένο και βεβαρυμένο με τόσα σκάνδαλα, δεν υπάρχει εναλλακτικός πολιτικός φορέας να ανταπεξέλθει στις ανάγκες των πολιτών.
Το ΚΚΕ παραμένει δυσκοίλιο καταγγέλλοντας όλες τις πολιτικές, ακόμα και τις αναγκαίες, που εκφράζει το δίπολο, προτείνοντας τη γνωστή σοσιαλιστική καραμέλα με τις εθνικοποιήσεις και τις επιτάξεις των μέσων παραγωγής. Δηλαδή τρομοκρατεί την ευρεία κοινωνία του 80% που δεν βρίσκεται στα άκρα, το ίδιο 80% που ήταν παρών πριν 20 χρόνια στην πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Πως είναι δυνατόν μετά από τόσο μικρή περίοδο να σκέπτεται 'κομμουνιστικές' πολιτικές.
Ο ΣΥΝ κάνει οτι περνάει απο το χέρι του να μην είναι φερέγγυος. Παρότι ο κ. Τσίπρας έφτασε στο 17-20% πριν δύο χρόνια, μόλις έπρεπε να δείξει τι σκοπούς έχει πήρε το μέρος των εξεγερθέντων του Δεκέμβρη, καλώς ή κακώς. Κακώς για τους περισσότερους που δεν βλέπουν τις βίαιες αλλαγές με καλό μάτι, ούτε καν τις ριζοσπαστικές. Συνάμα, ενώ προσπαθεί να εκφράσει την κοινή λογική, εξυφαίνει μια 'δημοκρατικότητα' μέσα στις τάξεις του που μάλλον μοιάζει με καταναγκαστική συμβίωση.
Ο ΛΑΟΣ, ως 'Ορθόδοξος' τρομάζει για την ανορθοδοξία του. Πλέκει λαϊκοδεξιά κουστούμια όταν ο έταιρος ένοικος της πολυκατοικίας κινείται στη μέση, ακροδεξιά όταν κινείται δεξιά. Λαϊκίστικα περιχαρακώνει ένα ποσοστό μόνο και μόνο για να συνεχίζει να υπάρχει ως προσωποκεντρικό κόμμα ετερογενούς λαϊκοδεξιάς ιδεολογίας με ψήγματα πολιτικά ορθού αριστερισμού! Ναι ναι, αριστερισμού, λαϊκής επικυριαρχίας, στήριξης των λαϊκών στρωμάτων και τόσα ακόμα όσα μας διαπότισε η ιδεολογική πορεία της Ελλάδας απο το 1974 και μετά και που παρέμεινε ευχολόγιο της άρχουσας τάξης.
Για τους Οικολόγους; Μονοθεματικό κόμμα με περίεργες απόψεις για τα εθνικά θέματα. Κόμμα πρασινάδας λές και τα πεύκα θα γεννήσουν ευρώ... Λες και τα δάση θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Όταν χρειάστηκε να δείξουν τη μαζικοποίησή τους στην κοινωνία κατά τη διάρκεια των πυρκαϊών της Αττικής αυτοί έκαναν συσκέψεις παπαρολογώντας για το τι πρέπει να γίνει μετά. Ακτιβισμός για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την οικολογία μπορεί να θεωρηθεί μια ανακοίνωση; Εν κατακλείδι, μπορεί ένας υποχόνδριος να διοικήσει νοσοκομείο;
Μετά τι; Ποιός; Κανείς μα κανείς. Τα ΜΜΕ συντηρούν την δυαρχία και κατ'επέκταση την πενταρχία ή εξαρχία του συστήματος και συνεχως παρουσιάζουν τις ευλογίες τους σε συγκεκριμένα πρόσωπα του δίπολου. Οι πολίτες φαίνεται να συνεχίζουν να αποζητούν το ελληνικό όνειρο της θέσης στο δημόσιο. Υπάρχει λύση στο μαρασμό της ελληνικής κοινωνίας;
Λύση δεν υπάρχει. Οι έλληνες θέλουν αλλά ούτως ή αλλιώς δεν μπορούν. Δεν υπάρχει καμία πολιτική ομάδα που να μπορεί να τους πάρει απο το χέρι και να τους οδηγήσει στην ευημερία, την πραγματική ευημερία. Δεν υπάρχει καν πυρήνας πολιτών που να μπορεί να δημιουργήσει έστω μια τέτοια πολιτική ορθότητα.
Δε θέλουν τέτοια πανεπιστήμια, με κομματόσκυλα και ιντελετζέντσια αλλά ψηφίζουν την πενταρχία.
Δε θέλουν να δίνουν φακελάκια και να πληρώνουν τα κέρατά τους αλλά πληρώνουν έστω και δύο ευρώ για να ψηφίσουν Παπανδρέου και Σαμάρα, ανθρώπους του πολιτικού συστήματος με συμμετοχή στις κυβερνήσεις που δεν θέλησαν ποτέ να αγγίξουν τις τσέπες των γιατρών παρά όλων των άλλων.
Δε θέλουν γραφειοκράτες και εφοριακούς-ληστές αλλά το όνειρό τους είναι να γίνουν ένας απο αυτούς.
Δεν θέλουν να πληρώνουν φόρους αλλά απαιτούν αμερικάνικους δρόμους, τουρκικά διόδια, φινλανδικά σχολεία και γερμανικά αυτοκίνητα.
Έχουμε τελικά τους πολιτικούς που μας αξίζουν. Γιατί αν η ηθική διδάσκεται τότε το νόμιμον είναι και ηθικόν...
Γιατί όμως δεν αλλάζει κάτι παρά μόνο κάποια πρόσωπα στις χαμηλές βαθμίδες των δύο κομμάτων εξουσίας; Γιατί οι άρχοντες-πρωθυπουργοί στην τελευταία ήττα τους ήταν υπουργικά στελέχη, άρα και συνυπεύθυνοι της ήττας των προηγούμενων αρχόντων-πρωθυπουργών; Μήπως δύσκολα μπορεί να αλλάξει κάτι;
Φαίνεται πως δεν μπορεί άμεσα. Γιατί παρότι το δίπολο είναι ξεφτισμένο και βεβαρυμένο με τόσα σκάνδαλα, δεν υπάρχει εναλλακτικός πολιτικός φορέας να ανταπεξέλθει στις ανάγκες των πολιτών.
Το ΚΚΕ παραμένει δυσκοίλιο καταγγέλλοντας όλες τις πολιτικές, ακόμα και τις αναγκαίες, που εκφράζει το δίπολο, προτείνοντας τη γνωστή σοσιαλιστική καραμέλα με τις εθνικοποιήσεις και τις επιτάξεις των μέσων παραγωγής. Δηλαδή τρομοκρατεί την ευρεία κοινωνία του 80% που δεν βρίσκεται στα άκρα, το ίδιο 80% που ήταν παρών πριν 20 χρόνια στην πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Πως είναι δυνατόν μετά από τόσο μικρή περίοδο να σκέπτεται 'κομμουνιστικές' πολιτικές.
Ο ΣΥΝ κάνει οτι περνάει απο το χέρι του να μην είναι φερέγγυος. Παρότι ο κ. Τσίπρας έφτασε στο 17-20% πριν δύο χρόνια, μόλις έπρεπε να δείξει τι σκοπούς έχει πήρε το μέρος των εξεγερθέντων του Δεκέμβρη, καλώς ή κακώς. Κακώς για τους περισσότερους που δεν βλέπουν τις βίαιες αλλαγές με καλό μάτι, ούτε καν τις ριζοσπαστικές. Συνάμα, ενώ προσπαθεί να εκφράσει την κοινή λογική, εξυφαίνει μια 'δημοκρατικότητα' μέσα στις τάξεις του που μάλλον μοιάζει με καταναγκαστική συμβίωση.
Ο ΛΑΟΣ, ως 'Ορθόδοξος' τρομάζει για την ανορθοδοξία του. Πλέκει λαϊκοδεξιά κουστούμια όταν ο έταιρος ένοικος της πολυκατοικίας κινείται στη μέση, ακροδεξιά όταν κινείται δεξιά. Λαϊκίστικα περιχαρακώνει ένα ποσοστό μόνο και μόνο για να συνεχίζει να υπάρχει ως προσωποκεντρικό κόμμα ετερογενούς λαϊκοδεξιάς ιδεολογίας με ψήγματα πολιτικά ορθού αριστερισμού! Ναι ναι, αριστερισμού, λαϊκής επικυριαρχίας, στήριξης των λαϊκών στρωμάτων και τόσα ακόμα όσα μας διαπότισε η ιδεολογική πορεία της Ελλάδας απο το 1974 και μετά και που παρέμεινε ευχολόγιο της άρχουσας τάξης.
Για τους Οικολόγους; Μονοθεματικό κόμμα με περίεργες απόψεις για τα εθνικά θέματα. Κόμμα πρασινάδας λές και τα πεύκα θα γεννήσουν ευρώ... Λες και τα δάση θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Όταν χρειάστηκε να δείξουν τη μαζικοποίησή τους στην κοινωνία κατά τη διάρκεια των πυρκαϊών της Αττικής αυτοί έκαναν συσκέψεις παπαρολογώντας για το τι πρέπει να γίνει μετά. Ακτιβισμός για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την οικολογία μπορεί να θεωρηθεί μια ανακοίνωση; Εν κατακλείδι, μπορεί ένας υποχόνδριος να διοικήσει νοσοκομείο;
Μετά τι; Ποιός; Κανείς μα κανείς. Τα ΜΜΕ συντηρούν την δυαρχία και κατ'επέκταση την πενταρχία ή εξαρχία του συστήματος και συνεχως παρουσιάζουν τις ευλογίες τους σε συγκεκριμένα πρόσωπα του δίπολου. Οι πολίτες φαίνεται να συνεχίζουν να αποζητούν το ελληνικό όνειρο της θέσης στο δημόσιο. Υπάρχει λύση στο μαρασμό της ελληνικής κοινωνίας;
Λύση δεν υπάρχει. Οι έλληνες θέλουν αλλά ούτως ή αλλιώς δεν μπορούν. Δεν υπάρχει καμία πολιτική ομάδα που να μπορεί να τους πάρει απο το χέρι και να τους οδηγήσει στην ευημερία, την πραγματική ευημερία. Δεν υπάρχει καν πυρήνας πολιτών που να μπορεί να δημιουργήσει έστω μια τέτοια πολιτική ορθότητα.
Δε θέλουν τέτοια πανεπιστήμια, με κομματόσκυλα και ιντελετζέντσια αλλά ψηφίζουν την πενταρχία.
Δε θέλουν να δίνουν φακελάκια και να πληρώνουν τα κέρατά τους αλλά πληρώνουν έστω και δύο ευρώ για να ψηφίσουν Παπανδρέου και Σαμάρα, ανθρώπους του πολιτικού συστήματος με συμμετοχή στις κυβερνήσεις που δεν θέλησαν ποτέ να αγγίξουν τις τσέπες των γιατρών παρά όλων των άλλων.
Δε θέλουν γραφειοκράτες και εφοριακούς-ληστές αλλά το όνειρό τους είναι να γίνουν ένας απο αυτούς.
Δεν θέλουν να πληρώνουν φόρους αλλά απαιτούν αμερικάνικους δρόμους, τουρκικά διόδια, φινλανδικά σχολεία και γερμανικά αυτοκίνητα.
Έχουμε τελικά τους πολιτικούς που μας αξίζουν. Γιατί αν η ηθική διδάσκεται τότε το νόμιμον είναι και ηθικόν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου