Η έννοια του ασύλου στη νέα ελληνική περιγράφεται ως χώρος ιερός που δεν μπορεί να παραβιαστεί ή χώρος που επιδέχεται κάποιας προστασίας απο την πολιτεία. Συγχρόνως, άσυλο στην κοινωνία σημαίνει επίσης και ατιμωρησία αυτών που θεωρούν δικαίωμά τους να επιβάλουν πράξεις με τη βία.
Όχι, ο γραφών δεν αναφέρεται στο πανεπιστημιακό άσυλο μόνο. Το άσυλο στην νεοελληνική κοινωνία είναι η ψευδαίσθηση οτι όποιος δικαιωματικά αντιδρά, δεν υποχρεώνεται να πληρώσει νομικά η ακόμα ακόμα και ηθικά την αντίδρασή του. Γράφω 'δικαιωματικά' γιατί όλοι μας έχουμε το δικαίωμα να έχουμε λόγο σε οτιδήποτε μας αφορά. Βέβαια, η σύγχρονη ελλαδική κοινωνία έχει ανεβάσει τον πήχη των δικαιωμάτων πολύ ψηλότερα απο αυτόν των υποχρεώσεων. Η κοινωνική δημοκρατική μας ζωή έχει ΚΑΙ υποχρεώσεις. Κύρια υποχρέωση είναι και ο σεβασμός του ιδιαίτερου, του διαφορετικού, του ΛΟΓΟΥ εν γένει που πηγάζει απο τα καταραμένα δικαιώματα που κατά το δωκούν μόνο παραχωρούν κάποιοι. Κοντολογίς, δεν είναι δικαίωμα μόνο να εκφέρεις τη γνώμη σου αλλά και να αποδέχεσαι τη γνώμη του άλλου ως έκφραση δικαιώματος, ασχέτως αν διαφωνείς.
Η αιτία των παραπάνω είναι και η χθεσινή φασιστική επιβολή της σιωπής στη συνέντευξη του Ντέμη Νικολαϊδη στο συνδρομητικό κανάλι απο κάποιους θερμόαιμους οπαδούς που αποφάσισαν ως όχλος οτι δεν επιτρέπεται οι αντιρρησίες ή οι εχθροί να ομιλούν. Είναι η συνέχεια άλλων τέτοιων φασιστικών επιδρομών θερμοκέφαλων με υπερμεγέθη (κατά του ίδιους) ορθότητα- και πέος κατά Φρόιντ- όπου ο λόγος των άλλων είναι παρασιτικός και επ' ουδενί δεν πρέπει να εκφράζεται. Δεν ξεχνιέται η εισβολή ακροδεξιών και ακροαριστερών ομάδων σε συμπόσια ή ομιλίες σε ακαδημαϊκές αίθουσες ή η χρήση βίας απέναντι σε ανθρώπους που διαφωνούν ανοικτά. Δεν ξεχνιέται η φίμωση των φοιτητών και σπουδαστών απο τέτοιες ομάδες που ετσιθελικά κλείνουν ΑΕΙ και ΤΕΙ. Δεν ξεχνιέται η επιβολή του εσμού των χαβαλέδων που δεν θέλουν σχολεία ανοικτά επειδή κουράστηκαν απο το πολύ (λίγο) διάβασμα. Δεν ξεχνιέται η ανελέητη υφαρπαγή του δικαιώματός μας να κινούμαστε ελεύθερα στην πόλη μας απο απεργούς, διαμαρτυρόμενους, επαγγελματίες συνδικαλιστές που έχουν το δικαίωμα να κλείνουν δρόμους αλλά όχι την υποχρέωση να αυτοπεριορίζονται για το κοινό καλό.
Κανείς ποτέ δεν πλήρωσε για όλα αυτά. Μόνο αυτή η σιωπηλή πλειοψηφία που πάντα πλήρωνε φόρους και χρέη και λάμβανε απαιδευσιά, πολιτικό φασισμό, υπερκοστολογημένα και κακότεχνα έργα, διεφθαρμένη γραφειοκρατία. Και το χείριστο είναι οτι αυτά τα φασιστοειδή που δεν πληρώνουν γίνονται κυβερνήτες απο την ίδια πλειοψηφία.
Αηδία... Πλειοψηφική αηδία... Αξίζουμε οτι συμβαίνει στον τόπο μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου